Description:
āļāļ°āļāļĢāļļāļāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāļāļ§āļ°āđāļāļ§āļē āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄ āļĄāļāļāđāđāļŠāļāđāļŦāđāđāļĄāļ·āļāļāļĄāļāļ
"āđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢ āđāļŠāļāđāļāļāļāļĢāļāđāļāļāđāļ§āļŦāļē āđāļāđāļēāļŠāļđāđāļāļīāļāļĢāļēāļāļāļāļāļēāļĢāļĩāļāļđāđāļŦāļĨāļąāļāđāļŦāļĨ āļŠāļĢāđāļēāļāļāļīāļĄāļīāļāļŠāļļāļāļāļĢāļēāļāļĢāļķāļāđāļ āļāļ§āļāļŦāļĢāļĢāļĐāļēāļĄāļīāļĢāļđāđāļĨāļ·āļĄ āđāļāđāļāļāļēāļāļĄāļēāļāļĪāļāļāļīāđ āļāļēāļāļāļļāđāļāđāļĨāļ°āļāļđāđāđāļāļēāļāļĒāļđāđāļāļļāļāļāļēāļ"
āļāļĩāļāļŦāļāļķāđāļāļāļ°āļāļĢāļļāļāļāļĩāđāļŠāļĢāđāļēāļāļāļ·āđāļāđāļŦāđāļāļąāļāļāđāļēāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄ āđāļāđāļāļāļēāļāļāđāļēāļāđāļŠāļāđāļŦāđāđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļĄ āđāļāļāļĨāļēāļ āđāļ āļāļāļĢāļąāļāļĒāđāļāđāļēāļāļēāļĒ āļāļĩāļāļāļąāđāļāđāļāļĨāđāļ§āļāļĨāļēāļāđāļĨāļ°āļāļĒāļđāđāļĒāļāļāļāļāļĢāļ°āļāļąāļāļāļēāļāļĢāļĩ āļāļąāļāļāļĩāļāļąāļāļŠāļēāļāļāļĒāđāļēāđāļāđāļĄāļēāđāļāļĩāļĒāļāđāļāļĩāļĒāļ āđāļĨāļ°āļāļĩāđāļāļ·āļāļ§āđāļēāđāļāļāđāļāđāļāđāļāđāļāļāļīāđāļĻāļĐ āļāļ·āļāļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāđāļāļŠāļđāļ āđāļāļāļķāļ āđāļāļāđāļĄāļĒ āđāļāļēāļĪāļāļāļīāđāļĄāļāļāđāļāļēāļāđāļĄāļāļāļēāļāļīāļĻāļ§āļēāļŠāļāļĩāđāļŠāļāļīāļāđāļāļāļāļāđāļŠāļāđāļŦāđāļāļđāđāļāļ·āđāļāļāļĩāđāļāļĒāļđāđāđāļāļĨāđāđāļĢāļē āļĄāļēāđāļŠāļĢāļīāļĄāđāļŦāđāđāļĢāļēāđāļāļ
āļāļąāļāļ§āđāļēāđāļāđāļāļāļāļāļĄāļĩāļāļąāļ§āļĄāļĩāļāļāļāļĨāđāļēāļĒāļāļĒāļāļāđāļāļĩāđāļāļđāļāļāļđāļāļāļķāđāļāļĄāļēāđāļŦāđāļĄāļĩāļĢāļđāļ āđāļ§āļāļāļē āļŠāļąāļāļāļēāļĢ āđāļĨāļ°āļ§āļīāļāļāļēāļ āļāļēāļāļāļĢāļ°āļŠāļāļāļēāļĢāļāđāļāļāļāļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļĨāļđāļāļŦāļēāļāļĩāđāļāļģāđāļāđāļāđ āđāļāđāļāļ§āđāļē āļāļāļāļĩāđāļāļģāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāļāļāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāđāļāļāļđāļāļē āđāļ§āļĨāļēāđāļāđāļŦāļāļĄāļēāđāļŦāļāļāļāđāļāļĩāļĒāļ§āļāļēāļāļāļĢāļąāđāļ āļāļāļĢāļāļāļāđāļēāļāļāļĨāļąāļāđāļŦāđāļāļ§āđāļēāļĄāļĩāđāļāļ·āđāļāļāđāļāļāđāļ§āļĒāđāļāļāļāļĩāđāđāļāđāļāļāđāļ āļŦāļĢāļ·āļāļŦāļĨāļēāļĒāļāļāļāļĩāđāđāļāđāļāļāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāļāļāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāđāļ§āđāđāļāļāļĢāļ°āđāļāđāļēāļāļēāļāđāļāļāļāļāļāđāļāđāļāļĩāđāļĒāļ§ āđāļ§āļĨāļēāļāļāļāļāļāļāļāđāļŦāļ āļāļāļāđāļāļāļāļēāļāļēāđāļĨāđāļ§āļāļāđāļāļāļĩāđāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢ āđāļāļĩāđāļĒāļ§āļāļāļāļĩāđāļāļāđāļāđāļāđāļāđāļēāļŦāļĄāļēāļĒāļāđāļāļ°āļŦāļąāļāļĄāļēāļŠāđāļāļŠāļēāļĒāļāļēāđāļŦāđāđāļāļ āđāļŦāļĄāļ·āļāļāļĄāļĩāļāļēāļāļŠāļīāđāļāļāļēāļāļāļĒāđāļēāļāđāļāļāļđāļāļĢāļąāļāļāļąāļāļāļđāļāļĄāļēāđāļāļāļāļĩāđāļāđāļāđāļāļĒ
āđāļāļĒāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāđāļāđāđāļĄāļāļāļēāđāļĨāđāļēāļāļķāļāļāļĩāđāļĄāļēāļāļĩāđāđāļāđāļāļāļļāļāļĨāļąāļāļĐāļāļ°āļāļīāđāļĻāļĐāļāļāļāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāđāļŦāđāļāļąāļāđāļāļīāđāļĄāđāļāļīāļĄāļ§āđāļē "āļāļēāļĄāļāļ§āļēāļĄāđāļāļ·āđāļāļāļāļāļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāđāđāļāđāļēāļāđāļāļ āļāļĩāđāđāļāđāđāļĨāđāļēāļāđāļāļŠāļ·āļāļāļāļāļāļąāļāļĄāļē āļāļāđāļāđāļāļāļēāļĢāļĩāļāļāļīāļāļĩāļāļĢāļĢāļĄāļāļĩāđāļāļđāđāđāļĢāļĩāļĒāļāđāļ§āļāļĒāđāļĄāļāļāđāļāļēāļāļēāļ§āļīāļāļēāļāļēāļāļĄāļāđāļēāļāļĒāļķāļāļāļ·āļāļāļąāļāļĄāļēāļāļāļāļķāļāļāļąāļāļāļļāļāļąāļ āļāđāļēāļāļāļĨāđāļēāļ§āļŠāļāļāđāļ§āđāļ§āđāļē āļŦāļēāļāļāļ°āļāļģāļāļēāļĢāļāļļāļāļŦāļąāļ§āļ§āđāļēāļāļĒāļēāļāļĪāļāļĐāļēāļāļąāļāļĄāļĩāļĪāļāļāļīāđ āļāđāļāļāļāļģāļāļēāļĢāļāļąāļāļĢāļāļĨāļĩāđāļĨāļ°āđāļāļīāļāđāļāļīāļāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāđāļŦāđāļŦāļĨāļĩāļāļŦāļāļĩāļāļāļāđāļāļāļēāļāļ§āđāļēāļāļĒāļēāđāļŦāļĨāđāļēāļāļąāđāļāđāļŠāļĩāļĒāļāđāļāļ āđāļāļĢāļēāļ°āđāļāļ·āđāļāļāļąāļāļ§āđāļēāļŦāļēāļāđāļĄāđāļāļģāđāļāđāļāļāļąāđāļ āđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāļāļ°āļĄāļēāļāđāļĄāļĒāđāļāļēāļĪāļāļāļīāđāļ§āđāļēāļāļĒāļēāđāļŦāļĨāđāļēāļāļąāđāļāđāļāđāļ§āđāļāļąāļāļāļąāļ§ āļ§āđāļēāļāļĒāļēāļāļĩāđāđāļāđāļāļĄāļēāđāļāļĒāđāļĄāđāđāļāđāļāļģāļāļīāļāļĩāļāļĩāđāļāļđāļāļāđāļāļāļāđāļāļąāļāđāļĄāđāļĄāļĩāļāļīāļĐāļŠāļāđāļŦāļĨāļ·āļāļāļĒāļđāđāđāļŦāđāđāļāđāļāļĢāļ°āđāļĒāļāļāđāđāļāđāļāļĒāđāļēāļāđāļāđāļĄāļāļĩāđ āļŠāđāļ§āļāļŠāļēāđāļŦāļāļļāļāļĩāđāđāļāđāļāđāļāđāļāļāļĩāđ āļāđāļāļāļāđāļēāļāļāļīāļāļāļēāļĄāļāļģāļāļēāļāļāļāļāļāļĢāļ°āļĪāļēāļĐāļĩāđāļāļāļļāļāļĢ āļĪāļēāļĐāļĩāļāļđāđāļĄāļĩāļĢāļđāļāļāļēāļĄāđāļĨāļ°āļāļĢāļāđāļŠāļāđāļŦāđāļāļĩāđāļŠāļļāļāđāļāļāđāļēāļŦāļīāļĄāļāļēāļāļāđ āđāļāđāļāļāļđāđāđāļŦāđāļāļģāđāļāļīāļāļ§āđāļēāļāļĒāļēāđāļŠāļāđāļŦāđāđāļĨāļ°āļāļĪāļāļĐāļēāļāļąāļāļĄāļĩāļĪāļāļāļīāđāļāļąāđāļāļĄāļ§āļĨ āļāļĨāđāļēāļ§āļāļ·āļāđāļŦāļĨāđāļēāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢ āļāļ°āļŦāļ§āļāđāļŦāļāļ§āđāļēāļāļĒāļēāļāļąāļāļĄāļĩāļĪāļāļāļīāđāļāđāļēāļāđāļĄāļēāļ āđāļāļĢāļēāļ°āļāļ·āļāļ§āđāļēāļ§āđāļēāļāļĒāļēāđāļŦāļĨāđāļēāļāļąāđāļāļĨāđāļ§āļāđāļāļīāļāļāļķāđāļāļĄāļēāļāļēāļāļāļĢāļ°āļĪāļēāļĐāļĩāđāļāļāļļāļāļĢ āļāļđāđāđāļāđāļāļāļīāļāļēāļāļāļāļāļ āļāļąāļāļāļąāđāļāļāļđāđāļāļ·āđāļāļāļđāđāđāļāļāļĩāđāđāļĄāđāđāļāđāļĨāļđāļāļāļĢāļ°āļĪāļēāļĐāļĩāđāļāļāļļāļāļĢāļāļĒāđāļēāļāļāļ āđāļĄāđāļĄāļĩāļŠāļīāļāļāļīāđāļāļ°āđāļāļēāļ§āđāļēāļāļĒāļēāđāļŦāļĨāđāļēāļāļąāđāļāđāļāđāļāđāđāļāđ"
āļ§āļīāļāļēāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāļāļģāļŦāļĢāļąāļāļāļĩāđ āđāļāļīāļĄāļāļĩāđāļāđāļāļ§āļīāļāļēāļāļāļ “āļāļđāđāļŦāļāļđ (āđāļāļĄāļĢ āļāļļāļāļāļēāļ)” āļāļĩāđāļŠāļ·āļāļāđāļāļĄāļēāļāļķāļ "āļāļļāļāļāđāļāļāļīāļĒāļĄ āļāļĄāļĻāļīāļĢāļī" āđāļāļĒāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāđāļēāļāđāļāđāļŠāļ·āļāļāļāļāđāļĨāļ°āđāļāđāļĢāļąāļāļāļēāļĢāļāļĢāļ°āļŠāļīāļāļāļīāđāļĄāļēāļāļēāļāļāļļāļāļāđāļāļāļīāļĒāļĄāđāļāļĒāļāļĢāļ āļāđāļāļāļāļĩāđāļāļļāļāļāđāļāļāļīāļĒāļĄāļāļ°āđāļŠāļĩāļĒāđāļāļĩāļĒāļāđāļĄāđāļāļĩāđāļāļĩ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāđāļēāļāļāļķāļāļāļąāļāļŠāļĢāđāļēāļāļāļ°āļāļĢāļļāļāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāļĢāļļāđāļāļāļĩāđāđāļ§āđāđāļāļ·āđāļāļŠāļ·āļāļŠāļēāļāļ§āļīāļāļēāđāļĨāļ°āđāļāļĒāđāļāđāđāļāļĩāļĒāļĢāļāļīāļāļļāļāļāļāļāļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļŦāđāļāļāļāļĒāļđāđāļŠāļ·āļāđāļ
āļŠāļģāļŦāļĢāļąāļāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāļāļąāļ§āļāļĩāđ āļāļģāļŦāļĢāļąāļāļāļĩāđ āļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāļāļīāđāļĻāļĐāđāļāļāđāļāđāļāđāļāđāļāđāļāļāļĨāļąāļāļĐāļāđāļāļēāļāļ§āļīāļāļēāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāļāļģāļŦāļĢāļąāļāļāļ·āđāļāđ āļāļ°āļŠāļąāļāđāļāļāļļāđāļŦāđāļāđāļāđāļ§āđāļēāļāļąāļ§āđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāđāļĄāđāđāļāđāļāļđāļāļāļĩāļāđāļāļĩāļĒāļāļāļķāđāļāļĄāļēāđāļāļĨāļąāļāļĐāļāļ°āļāļāļāļĢāļđāļāļ§āļēāļ āđāļāđāļāļĨāļąāļāļāļđāļāļāļđāļāļāļąāļāļĒāļąāļāļāđāļāļķāđāļāļĄāļēāđāļŦāđāđāļāđāļāļāļąāļ§ āļāļēāļāļāļēāļĢāļāļĢāļ°āļāļāļāļāļąāļāļāļāļāđāļĨāļāļĄāļāļāļĨāļāļąāđāļ āđ āļāļąāļāļŦāļĄāļēāļĒāļāļķāļ "āļāļ§āļ°āđāļāļ§āļē" āļāļ·āļāđāļāļ§āļāļēāļāļāđāļāļĢāļēāļ°āļŦāđāļāļąāđāļ 9 (āļāļĢāļ°āļāļēāļāļīāļāļĒāđ ,āļāļĢāļ°āļāļąāļāļāļĢāđ, āļāļĢāļ°āļāļąāļāļāļēāļĢ, āļāļĢāļ°āļāļļāļ, āļāļĢāļ°āļāļĪāļŦāļąāļŠāļāļāļĩ, āļāļĢāļ°āļĻāļļāļāļĢāđ, āļāļĢāļ°āđāļŠāļēāļĢāđ, āļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđ, āđāļĨāļ°āļāļĢāļ°āđāļāļāļļ) āļāļ°āļāļĢāļļāļāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāļāļ§āļ°āđāļāļ§āļēāļĢāļļāđāļāļāļĩāđ āļāļķāļāļĄāļĩāđāļāļ§āļāļēāļāļąāđāļ 9 āļāļāļāđāļāļāļāļąāļāļĢāļąāļāļĐāļē āļāļāļĒāļŦāļāļļāļāļāļģāļāđāļ§āļĒāđāļŦāļĨāļ·āļāļāļđāđāļĻāļĢāļąāļāļāļēāđāļŦāđāļāđāļēāļ§āļāļĢāļ°āđāļāļāļŠāļđāđāļŠāļīāđāļāļāļĩāđāļĄāļļāđāļāļŦāļ§āļąāļāđāļāđāļāļąāļāđāļ§āđ
āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāđāļāđāļāļģāļ§āļīāļāļēāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāļāļąāļ§āđāļāđāļāļĄāļēāļāļēāļĢāļāļąāļāļāļĢāļ°āđāļĨāļāļĒāļąāļāļāđāļĨāļāļāļāđāļāđāļāļāļ°āļāļąāđāļ§ āđāļāļĒāļāļ·āļāđāļāļĨāđāļāļ§āđāļē "āļāļ°āļāļąāđāļ§" āļāļ·āļāđāļāđāļāļŦāļāļķāđāļāđāļāļāļēāļāļļāļāļĩāđāļāļąāļĄāļāļąāļāļāļĢāļ°āđāļ§āļāļĒāđāļāļĢāļ°āļāļēāļāļēāđāļāđāļāļĩāļāļĩāđāļŠāļļāļ āđāļĄāđāļāđāļāļĒāđāļāļāļ§āđāļēāļāļāļāļāļģāđāļĨāļĒ āđāļāļĢāļēāļāļāļēāļĢāļĒāđāļāļķāļāļāļīāļĒāļĄāđāļāđāļāļ°āļāļąāđāļ§āđāļāđāļāļĄāļ§āļĨāļŠāļēāļĢāļŠāļģāļŦāļĢāļąāļāļāļēāļĢāļŠāļĢāđāļēāļāļāļ°āļāļĢāļļāļāđāļĨāļ°āļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨ āļŠāļ·āļāļĄāļēāļāļāļāļķāļāļāļąāļāļāļļāļāļąāļ
āļāđāļēāļāļŦāļāđāļēāļāļēāļĢāļāđāļ§āļĒ "āļĒāļąāļāļāđāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢ" āļŠāđāļ§āļāļāđāļēāļāļŦāļĨāļąāļāļāļēāļĢāļāđāļ§āļĒ "āļĒāļąāļāļāđāļāļ°āļāļāđāļāļ" āļāļ·āļāđāļāđāļāļĒāļąāļāļāđāļāļĩāđāļāļķāđāļāļāļ·āđāļāļĨāļ·āļāļāļēāđāļāđāļĢāļ·āđāļāļāđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļĄāļŠāļ°āļāļāļāļīāļāļŠāļ°āļāļāđāļāļāļđāđāļāļāļĄāļēāđāļāđāđāļāļĢāļēāļ āđāļāļĢāļĩāļĒāļāļāļēāļāļ§āđāļē "āļŦāļĨāļāļĢāļąāļāļāļĨāļąāđāļāđāļāļĨāđāļāļāļāđāļāļāļāļ§āļąāļāļāļ§āļāđāļāđāļŦāđ" āđāļāļāļģāļĢāļēāļāļĨāđāļēāļ§āđāļ§āđāļ§āđāļēāļĒāļąāļāļāđāļāļ°āļāļāđāļāļāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļĨāļēāļāļļāļ āļēāļāļŠāđāļāļāļĨāļāļĢāļāļāļāļĨāļļāļĄāļāļļāļāļŦāļąāļ§āļāļāļāļļāļāļŦāļąāļ§āđāļāļāļāļāļĄāļāļļāļĐāļĒāđāļŦāļāļīāļāļāļēāļĒ āļŦāļĢāļ·āļāđāļĄāđāđāļāđāđāļŦāļĨāđāļēāļŠāļąāļāļ§āđāļāđāļāļĒāđāļŦāļāđāļāđāļĒāļąāļāļāđāļāļāļĄāļāļāđāļŠāļ°āļāļāļāļ°āļāļāđāļāļ
āđāļĄāļ·āđāļāļāļēāļĢāđāļŠāļĢāđāļāđāļĨāđāļ§ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāđāļēāļāđāļāđāļĄāđāļ§āļāđāļāđāļāļāļ°āļāļąāđāļ§āļāļķāđāļāđāļāđāļāļāļ°āļāļĢāļļāļ āđāļĨāđāļ§āļāļąāļāđāļāļ·āļāļāļŦāļļāđāļĄāļāđāļ§āļĒāļāļąāļ§āļāđāļēāļāđāļāļāļāļļāļāļāļāļ āļāđāļāļāļāļģāđāļāđāļēāļāļīāļāļĩāļāļĨāļļāļāđāļŠāļāđāļāļĪāļāļĐāđāļāļīāļāļĩāļĄāļāļāļĨāļāļĩāđāđāļĢāļĩāļĒāļāļ§āđāļē "āļāļąāļāļāļĢāđāđāļāđāļ" āļŦāļĢāļ·āļ "āļāļąāļāļāļĢāđāļāđāļāļāļāļąāļāļāļĢāđ" āđāļāđāļāļāļĩāđāļŠāļļāļāđāļŦāđāļāļŦāđāļ§āļāđāļ§āļĨāļēāļĄāļŦāļēāđāļŠāļāđāļŦāđ “āļĪāļāļĐāđāļāļĩāļ§āļąāļāđāļĢāļ” āļāļĢāļāļāļąāļāļ§āļąāļāļāļąāļāļāļĢāđāļāļĩāđāļāļĢāļ°āļāļąāļāļāļĢāđāđāļāđāļĄāļāļ§āļ āđāļāļĢāļēāļāļāļēāļĢāļĒāđāļāļļāļāļĒāļļāļāļŠāļĄāļąāļĒāļāļīāļĒāļĄāļāļĨāļļāļāđāļŠāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļŦāļĢāļ·āļāļāļĢāļ°āļāļāļāļāļīāļāļĩāļāļĢāļĢāļĄāļĄāļāļāļĨ āļāļĩāđāđāļāļĩāđāļĒāļ§āļāļąāļāđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļĄāđāļāļāļĨāļēāļ āđāļāļĪāļāļĐāđāļāļĩāđ āđāļāļĢāļēāļ°āļāļģāļāļēāļāđāļŦāđāļāđāļŠāļāļāļ§āļīāļāļąāļāļāļĢāļēāļāļ°āđāļŠāļĢāļīāļĄāļāļ§āļēāļĄāđāļāđāļĄāļāļĨāļąāļāļĻāļąāļāļāļīāđāļŠāļīāļāļāļīāđāđāļŦāđāđāļāđāļ§āļąāļāļāļļāļŦāļĢāļ·āļāļāļīāļāļĩāļāļąāđāļāđāđāļāđāļāđāļāđāļēāļāļ§āļĩāļāļđāļ
9 Celestial Kings Phet Phaya Thorn Takrud by Arjarn Jiam, Mon Raman Charming Mantra.
"Phet Phaya Thorn travels through the sky, entering the dream of the sleeping lady and creating the most memorable dream to make her have unforgettable enjoyment. It is very talented and skillful to the point that the worshiper can pray for any desires".
Another powerful Takrud that made Arjarn Jiam become famous. It has outstanding powers in terms of charm, kindness, popularity, fortune, wealth, trading. Moreover, it can protect the worshiper to be safe and invincible, prevent ghosts and demons as well. In particular, it can absorb, pull, and steal the power of the charming amulets that others carry close to you to reinforce and strengthen your charm to be stronger.
It is considered to be a living amulet similar to Hoon Payon that has been created to have form, feeling, essential conditions, and spirit from the experiences of Arjarn Jiam's disciples who have used it, such as some disciples who brought Arjarn Jiam's Phet Phaya Thorn to worship. When they went somewhere alone, sometimes people around them saw that they had other people come with them. Or many disciples who took Arjarn Jiam's Phet Phaya Thorn in their pockets when hanging out at a nightclub. When they liked someone there, after reciting the mantra and slapping at Phet Phaya Thorn, the person who was being targeted suddenly turned back and sent eye contact like there was something hypnotized that target person felt interested in them without reasons.
Arjarn Jiam graciously told us more about the origins of Phet Phaya Thorn's special characteristics, that "According to the beliefs of ancient masters that have been passed down and passed on until it became a traditional ritual that magic masters have adhered to until the present day, the ancient masters taught that if you are going to harvest the magic plants, you must perform the special ritual to expel Phet Phaya Thorn to escape from those magic plants first. Because it is believed that if you do not perform the special ritual, Phet Phaya Thorn will come and steal the power of those magic plants and take them with him, so magic plants that are collected without proper ritual will have no ability left to be fully usable. As for the reason why ancient masters believed this, it must refer to the legend of Phra Lersi Kho Bhut, the most handsome and charming hermit in the Himmapan Forest. He is the creator of all charming herbs and magic plants. Phet Phaya Thorn really cherishes charming herbs and magic plants because Phet Phaya Thorn thinks that all those herbs are created by Phra Lersi Kho Bhut who is his father. Therefore, anyone who is not a son of Phra Lersi Kho Bhut like him will have no right to use those herbs anyway.”
This Phet Phaya Thorn magic subject originally came from "Arjarn Noo (Tomon Bunnag)" which was passed down to "Arjarn Niyom Omsiri". Arjarn Jiam inherited and received the rights to this subject directly from Arjarn Niyom only a few years before Arjarn Niyom passed away. Therefore, Arjarn Jiam created this batch of Phet Phaya Thorn Takrud in order to continue the legendary magic and spread the honor of his teachers to last forever.
This Phet Phaya Thorn magic subject is special and unique from others. It will be noticed that the image of Phet Phaya Thorn is not drawn in the form of a drawing. But instead, it is created and drawn into a figure from the combination of the 9 auspicious Thai numbers that refers to "Nawa Dheva" which are the 9 heavenly deities or the 9 celestial kings. (Sun, Moon, Mars, Mercury, Jupiter, Venus, Saturn, Rahu, and Ketu). Therefore, this "9 Celestial Kings Phet Phaya Thorn Takrud" has the power of 9 heavenly deities remain inside to support and help the worshipers to take the leap towards what they hope for and dream of.
Arjarn Jiam brought the powerful magic of Phet Phaya Thorn to write on lead sheets due to the special tips that "Lead" is considered to be one of the best elements to receive incantation & magic not inferior to gold at all. Therefore, magic masters popularly used lead as a material for the production of Takrud & sacred objects from the past until the present.
One side was written with "Phet Phaya Thorn Yantra", and the other side was written with "Ripped Breast Yantra (Na Ok Taek)", a magic Yantra that has been famous for its power in terms of loving-kindness and mesmerization since ancient times as the phrase"Falling In Love With You So Madly Until They Have To Cut Out Thier Hearts From Their Breasts Give It To You." In the magic scripture, it is said that this Ripped Breast Yantra has the influence to every heart of every man, woman, and even animals are still mesmerized.
When Arjarn Jiam wrote Yantra finished on both sides, he rolled up a sheet of lead into a Takrud. Then, he weaved a rope to cover every piece of Takrud by himself. After that, he brought Takrud to bless on the auspicious occasion called "Full Moon", the time that a full moon on Monday night, which rarely happens. Since the former time, this occasion is the best auspicious for blessing charming amulet and performing auspicious ceremony because the power of the special moon light will double the power of the sacred objects or ceremonies.







āļ§āļīāļāļēāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāļāļģāļŦāļĢāļąāļāļāļĩāđ āđāļāļīāļĄāļāļĩāđāļāđāļāļ§āļīāļāļēāļāļāļ
“āļāļđāđāļŦāļāļđ (āđāļāļĄāļĢ āļāļļāļāļāļēāļ)” āļāļĩāđāļŠāļ·āļāļāđāļāļĄāļēāļāļķāļ
"āļāļļāļāļāđāļāļāļīāļĒāļĄ āļāļĄāļĻāļīāļĢāļī" āđāļāļĒāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāđāļēāļāđāļāđāļŠāļ·āļāļāļāļ
āđāļĨāļ°āđāļāđāļĢāļąāļāļāļēāļĢāļāļĢāļ°āļŠāļīāļāļāļīāđāļĄāļēāļāļēāļāļāļļāļāļāđāļāļāļīāļĒāļĄāđāļāļĒāļāļĢāļ
āļāđāļāļāļāļĩāđāļāļļāļāļāđāļāļāļīāļĒāļĄāļāļ°āđāļŠāļĩāļĒāđāļāļĩāļĒāļāđāļĄāđāļāļĩāđāļāļĩ
āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāđāļēāļāļāļķāļāļāļąāļāļŠāļĢāđāļēāļ
āļāļ°āļāļĢāļļāļāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāļāļ§āļ°āđāļāļ§āļē āļĢāļļāđāļāļāļĩāđāđāļ§āđ
āđāļāļ·āđāļāļŠāļ·āļāļŠāļēāļāļ§āļīāļāļēāđāļĨāļ°āđāļāļĒāđāļāđāđāļāļĩāļĒāļĢāļāļīāļāļļāļ
āļāļāļāļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļŦāđāļāļāļāļĒāļđāđāļŠāļ·āļāđāļ
This Phet Phaya Thorn magic subject originally came from "Arjarn Noo (Tomon Bunnag)" which was passed down to "Arjarn Niyom Omsiri". Arjarn Jiam inherited and received the rights to this subject directly from Arjarn Niyom only a few years before Arjarn Niyom passed away. Therefore, Arjarn Jiam created this batch of “9 Celestial Kings Phet Phaya Thorn Takrud” in order to continue the legendary magic and spread the honor of his teachers to last forever.








āļāļīāļāļĩāļāļĨāļļāļāđāļŠāļ “āļāļ°āļāļĢāļļāļāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāļāļ§āļ°āđāļāļ§āļē”
āđāļāļĪāļāļĐāđ “āļāļąāļāļāļĢāđāļāđāļāļāļāļąāļāļāļĢāđ”
āđāļĄāļ·āđāļāļāļēāļĢāđāļŠāļĢāđāļāđāļĨāđāļ§ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāđāļēāļāđāļāđāļĄāđāļ§āļāđāļāđāļāļāļ°āļāļąāđāļ§
āļāļķāđāļāđāļāđāļāļāļ°āļāļĢāļļāļ āđāļĨāđāļ§āļāļąāļāđāļāļ·āļāļāļŦāļļāđāļĄāļāđāļ§āļĒāļāļąāļ§āļāđāļēāļāđāļāļāļāļļāļāļāļāļ
āļāđāļāļāļāļģāđāļāđāļēāļāļīāļāļĩāļāļĨāļļāļāđāļŠāļāđāļāļĪāļāļĐāđāļāļīāļāļĩāļĄāļāļāļĨāļāļĩāđāđāļĢāļĩāļĒāļāļ§āđāļē
"āļāļąāļāļāļĢāđāđāļāđāļ" āļŦāļĢāļ·āļ "āļāļąāļāļāļĢāđāļāđāļāļāļāļąāļāļāļĢāđ"
āđāļāđāļāļāļĩāđāļŠāļļāļāđāļŦāđāļāļŦāđāļ§āļāđāļ§āļĨāļēāļĄāļŦāļēāđāļŠāļāđāļŦāđ “āļĪāļāļĐāđāļāļĩāļ§āļąāļāđāļĢāļ”
āļāļĢāļāļāļąāļāļ§āļąāļāļāļąāļāļāļĢāđāļāļĩāđāļāļĢāļ°āļāļąāļāļāļĢāđāđāļāđāļĄāļāļ§āļ āđāļāļĢāļēāļāļāļēāļĢāļĒāđ
āļāļļāļāļĒāļļāļāļŠāļĄāļąāļĒāļāļīāļĒāļĄāļāļĨāļļāļāđāļŠāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļŦāļĢāļ·āļāļāļĢāļ°āļāļāļ
āļāļīāļāļĩāļāļĢāļĢāļĄāļĄāļāļāļĨ āļāļĩāđāđāļāļĩāđāļĒāļ§āļāļąāļāđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļĄāđāļāļāļĨāļēāļ
āđāļāļĪāļāļĐāđāļāļĩāđ āđāļāļĢāļēāļ°āļāļģāļāļēāļāđāļŦāđāļāđāļŠāļāļāļ§āļīāļāļąāļāļāļĢāļē
āļāļ°āđāļŠāļĢāļīāļĄāļāļ§āļēāļĄāđāļāđāļĄāļāļĨāļąāļāļĻāļąāļāļāļīāđāļŠāļīāļāļāļīāđāđāļŦāđāđāļāđāļ§āļąāļāļāļļ
āļŦāļĢāļ·āļāļāļīāļāļĩāļāļąāđāļāđāđāļāđāļāđāļāđāļēāļāļ§āļĩāļāļđāļ
The Blessing Ceremony Of “9 Celestial Kings Phet Phaya Thorn Takrud” On “Full Moon Monday Night”.
When Arjarn Jiam wrote Yantra finished on both sides, he rolled up a sheet of lead into a Takrud. Then, he weaved a rope to cover every piece of Takrud by himself. After that, he brought Takrud to bless on the auspicious occasion called "Full Moon", the time that a full moon on Monday night, which rarely happens.
Since the former time, this occasion is the best auspicious for blessing charming amulet and performing auspicious ceremony because the power of the special moon light will double the power of the sacred objects or ceremonies.