āđāļŦāļĢāļĩāļĒāļāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļāļĄāļāļąāļāļāļĢāđ (āļĢāļļāđāļ:āļŠāļļāļĢāļīāļĒāļąāļāļāļąāļāļāļĢāļē), āļ§āļąāļāļĻāļĢāļĩāļĐāļ°āļāļāļ, āļ.āļāļāļĢāļāļāļĄ
āđāļāļĢāļĄāļĩāđāļ§āđāļāļ°āđāļĄāđāļāļ§āļāļāļ āļāļĨāļąāļāđāļĢāļ·āđāļāļāļĢāđāļēāļĒāļāļĨāļēāļĒāđāļāđāļāļāļĩ āļāđāļāļāļāļąāļāļāļļāļāđāļŠāļĒāļĄāļāļāđāļāļģ
āđāļāļāļēāļĢāļŠāļĢāđāļēāļāđāļŦāļĢāļĩāļĒāļāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļāļĄāļāļąāļāļāļĢāđāļāļĢāļąāđāļāļāļĩāđ āļāļēāļāļ§āļąāļāđāļāđāļāļąāļāļŠāļĢāđāļēāļāđāļāļāđāļāļīāļāļāđāļēāļāļĻāļīāļĨāļāđāļĒāļļāļāđāļāļĢāļēāļ āđāļāļĒāļāļģāļāđāļāđāļāļāļĄāļēāļāļēāļāļĢāļēāļŦāļđāļāļ°āļĨāļēāđāļāļ°āļāļāļāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāđāļāļĒ āļŦāļāļķāđāļāđāļāļāļļāļāđāļāļāļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļĢāļēāļāļāļāļāđāļĄāļ·āļāļāđāļāļĒ āļāļĩāđāļ§āļāļāļēāļĢāļāļĢāļ°āđāļāļĢāļ·āđāļāļāđāļŦāđāļāļ§āļēāļĄāļĒāļāļĄāļĢāļąāļāļĄāļēāļāđāļēāļāļēāļ āļ§āđāļēāđāļāđāļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļĢāļēāļāļāļĩāđāđāļŦāđāļāļļāļāđāļāļāđāļēāļāļāļāļāđāļāļāļĨāļēāļ , āļāļēāļĢāļāđāļāļāļēāļāđāļāļĢāļēāļ°āļŦāđāļāđāļēāļāđ āđāļĨāļ°āđāļŠāļĢāļīāļĄāļāļ§āļāļāļ°āļāļēāļāļąāđāļāļŦāļāļķāđāļ āđāļāđāļāļāļīāļĄāļāđāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļĢāļ°āļāļēāļāļīāļāļĒāđāļāļĢāļ°āļāļąāļāļāļĢāđāđāļāđāļŦāļĢāļĩāļĒāļāđāļāļĩāļĒāļ§ āļāđāļēāļāļŦāļĨāļąāļāļāļĢāļ°āļāļąāļāļāđāļ§āļĒāļāļąāļāļāļĢāļ°āđāļĨāļāļĒāļąāļāļāđāļāļāļĄāļĨāļēāļ§āļāļēāļĄāļāļģāļĢāļąāļāļāļēāļĢāļŠāļĢāđāļēāļāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļāļāļāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāđāļāļĒ
āļāđāļāļāļģāļĢāļąāļāļāļģāļāļēāļāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļāļąāļāļāļąāļāļŦāļāļķāđāļāļāļāļāđāļĄāļ·āļāļāđāļāļĒ āļāļ°āđāļāđāļāļāļĩāđāļāļ·āđāļāđāļāđāļāđāļĄāđāđāļāđāļāļāļāļāļēāļ "āļ§āļąāļāļĻāļĩāļĢāļĐāļ°āļāļāļ"āļāļēāļĄāļāļĢāļ°āļ§āļąāļāļīāļāļĩāđāļāļđāļāļāļąāļāļāļķāļāđāļ§āđāļāļąāđāļ "āļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāđāļāļĒ āļāļēāļ§āļēāļĢāļąāļāļāđ" āđāļāđāđāļĢāļīāđāļĄāļŠāļĢāđāļēāļāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļāļēāļāļāļ°āļĨāļēāļāļēāđāļāļĩāļĒāļ§ āļāļķāđāļāļ§āđāļēāļāļąāļāļ§āđāļēāļāđāļēāļāļāļ°āđāļŠāļāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļāļāļāļāđāļēāļāđāļāļĪāļāļĐāđāļŠāļļāļĢāļīāļĒāļāļĢāļēāļŠāđāļĨāļ°āļāļąāļāļāļĢāļāļĢāļēāļŠāđāļāļāđāļ§āļāđāļ§āļĨāļēāļāļĩāđāļāļģāļāļąāļ āļāļķāļāļāļģāđāļŦāđāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļāļāļāļāđāļēāļāļĄāļĩāļāļģāļāļ§āļāļāđāļāļĒāļĄāļēāļ āđāļĨāļ°āļĒāļīāđāļāđāļāļāļ§āđāļēāļāļąāđāļ āļāđāļ§āļĒāļāļĢāļ°āļŠāļāļāļēāļĢāļāđāļāļēāļāļāļđāđāļāļĩāđāļāļđāļāļēāđāļāđāļāļŠāļĄāļąāļĒāļāļąāđāļ āļāđāļēāļāļāļĨāđāļēāļ§āļāļēāļāļ§āđāļē "āļāļ§āļāļāļĩāđāļĄāđāļĄāļĩāļāļ" āļāļķāļāļĒāļīāđāļāļāļģāđāļŦāđāļāļđāđāļāļāđāļŠāļēāļ°āđāļŠāļ§āļāļŦāļēāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļāļĩāđāļāđāļēāļāļŠāļĢāđāļēāļāļāļąāđāļāđāļāđāļŠāļĄāļąāļĒāļāļąāđāļāļāļ§āļāļāļāļŠāļĄāļąāļĒāļāļĩāđ
āđāļĄāđāđāļ§āļĨāļēāļāļ°āļĨāđāļ§āļāđāļĨāļĒāđāļ āļāļ·āđāļāđāļŠāļĩāļĒāļāļāļāļāļāđāļēāļāđāļāļāļēāļĢāļŠāļĢāđāļēāļāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļāļąāļāđāļāđāļĄāļāļĨāļąāļāļĻāļąāļāļāļīāđāļŠāļīāļāļāļīāđāļāļąāđāļāļāđāļĒāļąāļāļāļāļāļĒāļđāđāđāļāđāļāļāļĄāļāļ°āđāļĄāđāđāļŠāļ·āđāļāļĄāļāļĨāļēāļĒ āļāđāļ§āļĒāļāļēāļĢāļĄāļĩāļāļāļāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāđāļāļĒ āļāļģāđāļŦāđāļ§āļąāļāļĻāļĢāļĩāļĐāļ°āļāļāļāļĒāļąāļāļāļāđāļāđāļāļŠāļāļēāļāļāļĩāđāđāļĄāļĩāļāļđāđāļāļīāļĒāļĄāđāļāļāļĢāļēāļāđāļŦāļ§āđāļāļāļāļĢāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļĄāļēāļāļāļĩāđāļŠāļļāļāđāļāļāļĢāļ°āđāļāļĻāđāļāļĒāļĄāļēāļāļāļāļķāļāļāļļāļāļ§āļąāļāļāļĩāđ āļāļēāļāļ§āļąāļāļĻāļĢāļĩāļĐāļ°āļāļāļāļāļķāļāđāļāđāļŠāļĢāđāļēāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāđāļēāļāđāļāļēāļĄāļāļģāļĢāļąāļāļāļģāļĢāļēāļāļāļāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāđāļāļĒ āđāļāļ·āđāļāļŦāļēāļāļąāļāļāļąāļĒāļāļģāļāļļāļāļģāļĢāļļāļāļāļēāļ§āļĢāļ§āļąāļāļāļļāļ āļēāļĒāđāļāļ§āļąāļ āđāļĨāļ°āđāļāļ·āđāļāđāļāđāļāļāļĩāđāļāļķāđāļāđāļāđāļāļđāđāļāļĩāđāļāđāļāļāļāļēāļĢāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāļĩāđāđāļāļĩāđāļĒāļĄāđāļāļāđāļ§āļĒāļāļģāļāļēāļāļāļāļāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāđāļ§āđāļāļđāļāļēāđāļāļ·āđāļāđāļāđāļāļŠāļīāļĢāļīāļĄāļāļāļĨāđāļāđāļāļąāļ§
āđāļāļāļģāļĢāļēāļāļąāļāļĐāļēāļĄāļŦāļēāļāļĒāļēāļāļĢāļāđāļāļąāđāļāļāļĨāđāļēāļ§āļ§āđāļē āđāļĄāļ·āđāļāļāļļāļāļāļĨāđāļāļāđāļāļēāļĄāļāļđāļāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāđāļŠāļ§āļĒāļāļēāļĒāļļāđāļĨāđāļ§ āđāļāļāđāļ§āļāđāļ§āļĨāļēāļāļąāđāļāļāļ°āđāļāļīāļāļāļ§āļēāļĄāļĢāļļāđāļĄāļĢāđāļāļāļĄāļĩāđāļāļĢāļēāļ°āļŦāđāļāđāļēāļāđ āđāļĄāļ·āđāļāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāđāļŠāļ§āļĒāļāļēāļĒāļļāļāļķāļāļāļ§āļĢāļŦāļēāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļĄāļēāļāļđāļāļēāđāļāļ·āđāļāļāļĢāļĢāđāļāļēāļĪāļāļāļīāđāļāļāļāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđ āļŦāļēāđāļĄāđāļāļēāļāļāļ°āđāļāđāļĢāļąāļāļāļ§āļēāļĄāđāļāļ·āļāļāļĢāđāļāļāļāļāđāļĄāđāļāļēāļāļāļĢāļ°āļāļāļāļāļąāļ§āđāļāđ
āļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļĢāļļāđāļāļāļĩāđāļāļķāļāļāļđāļāļŠāļĢāđāļēāļāļāļķāđāļāļĄāļēāđāļāļ·āđāļāļāļđāđāļāļĩāđāļāđāļāļāđāļāļāļīāļāļāļąāļāđāļāļāļĢāđāļēāļĒ āļāļ§āļēāļĄāļāļīāļāļŦāļ§āļąāļ āļŦāļĢāļ·āļāļāļļāļāļŠāļĢāļĢāļāļāđāļēāļāđ āļāļĩāđāđāļĄāđāļĢāļđāđāļāļ°āļŦāļēāļāļēāļāļāļāļāđāļāđāļāļēāļāļāļĩāđāđāļŦāļ āđāļĄāđāļ§āđāļēāļāļ°āđāļāđāļāļāļąāļāļŦāļēāļāļēāļāļāļēāļĢāđāļāļīāļ āļŦāļĢāļ·āļāļāļđāđāļāļāđāļĨāļ°āļŠāļāļēāļāļāļēāļĢāļāđāļāļĩāđāđāļĄāđāļāļĩ āļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļāļ°āļāđāļ§āļĒāđāļāļĨāļĩāđāļĒāļāđāļāļāļāļ°āļāļēāļāļāļāļāļđāđāļāļđāļāļēāđāļŦāđāļāļĩāļāļķāđāļ āļāļģāļāļēāļāļ§āļēāļĄāļŠāļļāļāđāļĨāļ°āļāļ§āļēāļĄāđāļāļĢāļīāļāļĢāļļāđāļāđāļĢāļ·āļāļāļĄāļēāļŠāļđāđāļāļĩāļ§āļīāļ āļāđāļ§āļĒāļāļĨāļąāļāđāļŦāđāļāļāļēāļĢāđāļāļĨāļĩāđāļĒāļāđāļāļĨāļāļāļēāļāļŠāļīāđāļāđāļĄāđāļāļĩāđāļŦāđāļāļĨāļēāļĒāđāļāđāļāļŠāļīāđāļāļāļĩāđāļāļĩāļĒāļīāđāļāđāļāļķāđāļāđāļ
āļ§āļąāļāļāļļāļāļĢāļ°āļŠāļāļāđāļāļēāļĢāļŠāļĢāđāļēāļ: āļ§āļąāļāļĻāļĢāļĩāļĐāļ°āļāļāļāļāļąāļāļŠāļĢāđāļēāļāļāļķāđāļāđāļāļ·āđāļāļāļģāļĢāļēāļĒāđāļāđāļŠāļĄāļāļāļŠāļĢāđāļēāļāļāļēāļāļēāļĢāđāļĢāļĩāļĒāļāļ§āļīāļāļĒāļēāļĨāļąāļĒāļŠāļāļāđāļāļļāļāļāļāļąāļāļāļēāļĻāļĢāļĩāļāļ§āļēāļĢāļ§āļāļĩ āđāļĨāļ°āļāļąāļāļāļ·āđāļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļāļāļāđāļ āļāļģāļāļ§āļ 20 āđāļāļĢāļ·āđāļāļ āļĄāļāļāđāļŦāđāđāļĢāļāļāļĒāļēāļāļēāļĨāļāļāļāļāļđāļĄ āļāļģāđāļ āļāļāļāļāļāļđāļĄ āļāļąāļāļŦāļ§āļąāļāļāļāļĢāļāļāļĄ
Rahu Engulfing Moon Coin (Series: Suriyan Chandra) by Wat Srisathong, Nakhon Pathom Province.
Support Your Destiny To Overcome Misfortune. Turn Misfortune Into Fortune. Protection Against Black Magic.
For the creation of this Rahu Engulfing Moon Coin, the temple designed it using ancient craftsmanship techniques, drawing inspiration from the carved coconut shell Rahu of Luang Por Noi, which is a famous amulet from a legendary set of five amulets in Thailand. These amulets have long been recognized in the amulet community for their effectiveness in granting good fortune, protection from misfortune, and enhancing one’s destiny. The coin features both the sun and the moon in a single design, with the back embossed with Khmer and Lao magical inscriptions, following the traditional methods of creating Phra Rahu by Luang Por Noi.
The original legend of Rahu amulets, the most renowned in Thailand, can only be found at "Wat Srisathong." According to recorded history, "Luang Por Noi Nawarath" began crafting Rahu amulets from one-eye coconut shells. It is said that he would consecrate his Rahu amulets during solar and lunar eclipses at specific, limited times, which made the number of his Rahu amulets extremely rare. Furthermore, based on the experiences of those who worshipped them at the time, it was widely said that "Good Fortune Never Fades," which further fueled the desire for these rare amulets.
Even as time passed, Luang Por Noi's fame for creating powerful and sacred Rahu amulets remained undiminished. Due to his merit, Wat Srisathong continues to be the most popular place for people to pay respects and seek blessings from Phra Rahu in Thailand today. To support the temple’s preservation of its structures, Wat Srisathong has been producing various amulets according to Luang Por Noi’s teachings. These amulets help fund the temple's maintenance and serve as a source of empowerment for those seeking the blessings of Phra Rahu for auspiciousness.
In the prophecy, it is said that "Whoever was consumed by Rahu when the zodiac was changing will face misfortune during that period. Therefore, it is necessary to have a Rahu amulet. Without it, many misfortunes and bad situations will arise in life, potentially to the point where one cannot sustain".
This amulet is very suitable for those who constantly face misfortune, unsuccessful wishes, disappointment, lack of money, problems and obstacles, bad people, and negative situations. This is because Rahu will improve your fate and bring happiness by transforming bad circumstances into great ones.
Purpose of Creation: Wat Srisathong created this amulet to raise funds for the construction of the Buddhist College building, "Phutthapanya Sritawarawadi," and to purchase 20 dialysis machines to be donated to Don Tum Hospital, Don Tum District, Nakhon Pathom Province.










āļāđāļāļāļģāļĢāļąāļāļāļģāļāļēāļāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļāļąāļāļāļąāļāļŦāļāļķāđāļāļāļāļāđāļĄāļ·āļāļāđāļāļĒ āļāļ°āđāļāđāļāļāļĩāđāļāļ·āđāļāđāļāđāļāđāļĄāđāđāļāđāļāļāļāļāļēāļ "āļ§āļąāļāļĻāļĩāļĢāļĐāļ°āļāļāļ" āļāļēāļĄāļāļĢāļ°āļ§āļąāļāļīāļāļĩāđāļāļđāļāļāļąāļāļāļķāļāđāļ§āđāļāļąāđāļ "āļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāđāļāļĒ āļāļēāļ§āļēāļĢāļąāļāļāđ" āđāļāđāđāļĢāļīāđāļĄāļŠāļĢāđāļēāļāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļāļēāļāļāļ°āļĨāļēāļāļēāđāļāļĩāļĒāļ§ āļāļķāđāļāļ§āđāļēāļāļąāļāļ§āđāļēāļāđāļēāļāļāļ°āđāļŠāļāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļāļāļāļāđāļēāļāđāļāļĪāļāļĐāđāļŠāļļāļĢāļīāļĒāļāļĢāļēāļŠāđāļĨāļ°āļāļąāļāļāļĢāļāļĢāļēāļŠāđāļāļāđāļ§āļāđāļ§āļĨāļēāļāļĩāđāļāļģāļāļąāļ āļāļķāļāļāļģāđāļŦāđāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļāļāļāļāđāļēāļāļĄāļĩāļāļģāļāļ§āļāļāđāļāļĒāļĄāļēāļ āđāļĨāļ°āļĒāļīāđāļāđāļāļāļ§āđāļēāļāļąāđāļ āļāđāļ§āļĒāļāļĢāļ°āļŠāļāļāļēāļĢāļāđāļāļēāļāļāļđāđāļāļĩāđāļāļđāļāļēāđāļāđāļāļŠāļĄāļąāļĒāļāļąāđāļ āļāđāļēāļāļāļĨāđāļēāļ§āļāļēāļāļ§āđāļē "āļāļ§āļāļāļĩāđāļĄāđāļĄāļĩāļāļ" āļāļķāļāļĒāļīāđāļāļāļģāđāļŦāđāļāļđāđāļāļāđāļŠāļēāļ°āđāļŠāļ§āļāļŦāļēāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļāļĩāđāļāđāļēāļāļŠāļĢāđāļēāļāļāļąāđāļāđāļāđāļŠāļĄāļąāļĒāļāļąāđāļāļāļ§āļāļāļāļŠāļĄāļąāļĒāļāļĩāđ
āđāļĄāđāđāļ§āļĨāļēāļāļ°āļĨāđāļ§āļāđāļĨāļĒāđāļ āļāļ·āđāļāđāļŠāļĩāļĒāļāļāļāļāļāđāļēāļāđāļāļāļēāļĢāļŠāļĢāđāļēāļāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļāļąāļāđāļāđāļĄāļāļĨāļąāļāļĻāļąāļāļāļīāđāļŠāļīāļāļāļīāđāļāļąāđāļāļāđāļĒāļąāļāļāļāļāļĒāļđāđāđāļāđāļāļāļĄāļāļ°āđāļĄāđāđāļŠāļ·āđāļāļĄāļāļĨāļēāļĒ āļāđāļ§āļĒāļāļēāļĢāļĄāļĩāļāļāļāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāđāļāļĒ āļāļģāđāļŦāđāļ§āļąāļāļĻāļĢāļĩāļĐāļ°āļāļāļāļĒāļąāļāļāļāđāļāđāļāļŠāļāļēāļāļāļĩāđāđāļĄāļĩāļāļđāđāļāļīāļĒāļĄāđāļāļāļĢāļēāļāđāļŦāļ§āđāļāļāļāļĢāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļĄāļēāļāļāļĩāđāļŠāļļāļāđāļāļāļĢāļ°āđāļāļĻāđāļāļĒāļĄāļēāļāļāļāļķāļāļāļļāļāļ§āļąāļāļāļĩāđ āļāļēāļāļ§āļąāļāļĻāļĢāļĩāļĐāļ°āļāļāļāļāļķāļāđāļāđāļŠāļĢāđāļēāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāđāļēāļāđāļāļēāļĄāļāļģāļĢāļąāļāļāļģāļĢāļēāļāļāļāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāđāļāļĒ āđāļāļ·āđāļāļŦāļēāļāļąāļāļāļąāļĒāļāļģāļāļļāļāļģāļĢāļļāļāļāļēāļ§āļĢāļ§āļąāļāļāļļāļ āļēāļĒāđāļāļ§āļąāļ āđāļĨāļ°āđāļāļ·āđāļāđāļāđāļāļāļĩāđāļāļķāđāļāđāļāđāļāļđāđāļāļĩāđāļāđāļāļāļāļēāļĢāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāļĩāđāđāļāļĩāđāļĒāļĄāđāļāļāđāļ§āļĒāļāļģāļāļēāļāļāļāļāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāđāļ§āđāļāļđāļāļēāđāļāļ·āđāļāđāļāđāļāļŠāļīāļĢāļīāļĄāļāļāļĨāđāļāđāļāļąāļ§
The original legend of Rahu amulets, the most renowned in Thailand, can only be found at "Wat Srisathong." According to recorded history, "Luang Por Noi Nawarath" began crafting Rahu amulets from one-eye coconut shells. It is said that he would consecrate his Rahu amulets during solar and lunar eclipses at specific, limited times, which made the number of his Rahu amulets extremely rare. Furthermore, based on the experiences of those who worshipped them at the time, it was widely said that "Good Fortune Never Fades," which further fueled the desire for these rare amulets.
Even as time passed, Luang Por Noi's fame for creating powerful and sacred Rahu amulets remained undiminished. Due to his merit, Wat Srisathong continues to be the most popular place for people to pay respects and seek blessings from Phra Rahu in Thailand today. To support the temple’s preservation of its structures, Wat Srisathong has been producing various amulets according to Luang Por Noi’s teachings. These amulets help fund the temple's maintenance and serve as a source of empowerment for those seeking the blessings of Phra Rahu for auspiciousness.