Description:
āļĨāđāļāļāđāļāđāļāļĒāļēāļāļ°āđāļŠāđāļāļīāđāļ§
āļāđāļēāļāļŦāļāđāļēāđāļāđāļāļĢāļđāļāļŠāļāļĢāļĩāļāļđāđāđāļĨāļāđāļāļĄāļŠāļ·āđāļāļāļķāļāļāļ§āļāļāļīāļāļāļąāļāđāļāđāļāļāļīāļāļĒāđāļāļĩāđāļĢāļąāļāļĐāļēāļĒāļēāļāļ°āđāļŠāđāļāļīāđāļ§ āļāđāļēāļāļŦāļĨāļąāļāļāļąāļ "āđāļĄāđāļāļĒāļēāļāļ°āđāļŠāđāļāļīāđāļ§" (āđāļĄāđāļāļŠāļĩāļāļāļ) āļāļģāļāļēāļāļĒāļēāļāļ°āđāļŠāđāļāļīāđāļ§āļāļļāļāđāļāđāļēāļāļĩāđāļāļāļāļāļāļĄāļēāđāļāđāļāļĢāđāļāļĒāđāļāđāļāļāļąāļāļāļĩ āļāļļāļāļāđāļ§āļĒāļāļāļĒāļāļāļĒāļēāļĄāļŦāļēāļ§āļīāđāļĻāļĐāļāļēāļāļēāļāļāļīāļāđāļāļ·āđāļāļāļąāļāļāļēāļāļĪāļāļāļīāđāļĒāļēāļāļ°āđāļŠāđāļāļīāđāļ§āđāļŦāđāđāļāļĻāļēāļĨ āļāļĢāđāļāļĄāļāļēāļĢāļāđāļ§āļĒāļĄāļŦāļēāļāļąāļāļāļĢāļ°āđāļŦāđāļāļāļēāļāļļāļāļąāđāļ4 āļāļĢāļ°āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļāđāļēāļāļ§āđāļēāļĨāđāļāļāđāļāđāļāļĒāļēāļāļ°āđāļŠāđāļāļīāđāļ§āļāļļāļāļāļĩāđ āļŠāļĄāļēāļāļīāļāđāļŦāđāļ "āđāļāđāļāđāļ§āļīāļ" āđāļāļāļĄāđāļēāđāļāđāļāļāļđāđāļāļąāļāļŠāļĢāđāļēāļāđāļ§āđ āļāļķāđāļāđāļāđāļāđāļ§āļīāļāļāđāļāļ·āļāļāļĨāļļāđāļĄāļāļđāđāļ§āļīāđāļĻāļĐāļāļąāļāđāļāđāļāđāļŠāļĄāļ·āļāļāļāļąāļāļāļĄāļīāļāļĢāļāļāļāļāļīāļāļēāļĒāļāļļāļāļēāļŦāļĄāđāļēāļāļ§āļīāļāđāļāļāđ
āļŠāļļāļāļĒāļāļāļāļāļāļ§āļīāđāļĻāļĐāđāļāļĒāļļāļāļāļ āļāđāļŠāļĒāđāļ§āļāļĒāđāļāļĄāđāļēāļāļēāļāļāļģāļāļēāļāļŠāļāļāļŠāļĒāđāļēāļāļēāļ§āļļāđāļŠ āļāļąāđāļāļāļ·āļāļŠāļāļāļĒāļāļāļĒāļēāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļēāļĄāļ§āđāļē "āđāļāđāļāļ°āļŦāļĨāļđāđ(āđāļ)" āļāļĩāđāđāļāļĢāļĩāļĒāļāļāļļāļāļāļēāļāļāđāļēāļĄāļąāļāļāļĢ āļāļąāļĄāļ āļĩāļĢāđāļĄāļēāļĢāļāļāđāļāđāļē āđāļĨāļ°āļāļĩāļāļŦāļāļķāđāļāđāļāļĩāļĒāļāļāļđāđāļāļēāļĄāļ§āđāļē "āļāļ°āđāļŠāđāļāļīāđāļ§(āđāļ)" āļāļĩāđāđāļāļĢāļĩāļĒāļāļāļļāļāļāļĢāļ°āļāļĩāđāļāļīāļāļāđāļē āļāļąāļĄāļ āļĩāļĢāđāđāļāđāļēāļāļīāļĄ āļāļąāđāļāļāļģāđāļĨāđāļēāļ§āđāļē "āđāļĄāļ·āđāļāļāļīāļāļāđāļēāļĄāļēāđāļāļĢāļāļĨāđāļēāļāđāļāļāļĢāļāļāļāđāļŠāļĩāļĒāļāļēāļāļāļēāļāļāđāļēāļĄāļąāļāļāļĢāđāļĨāđāļ§āđāļāļĢāđāđāļāđāļāļāļīāļāļāļĩāđāļĄāļīāļĄāļĩāđāļāļĩāļĒāļāđāļāļĩāļĒāļ"
āđāļāđāļāļĒāļēāđāļāļāļģāļāļēāļāļāļąāđāļāđāļāļīāļĄāđāļāđāđāļāļĢāļēāļāļāļķāļāļāļģāļāļĢāļĢāļāđ āļāļģāļāļēāļāđāļĨāđāļēāļ§āđāļēāļĄāļĩāļŠāļāļāļāļđāđāđāļĒāļĩāđāļĒāļĄāļĒāļļāļāļāđāļāđāļāđāļĨāļīāļĻ (āļāļĢāļĄāļēāļāļēāļĢāļĒāđ) āļāļĒāļđāđāļāļąāļāļāļāļĨāļ°āļŠāļāļāļāļēāļāļāļąāđāļāđāļĄāđāļāđāļģ āļāļąāđāļāļāļķāļāđāļāđāļĒāļē "āđāļāđāļāļ°āļŦāļĨāļđāđ" āđāļāđāļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļĄāļ·āļāđāļāļāļēāļĢāļāļĢāļ°āļĨāļāļ āļāļĩāļāļāļąāđāļāļŦāļāļķāđāļāđāļāđāļĒāļē "āļāļ°āđāļŠāđāļāļīāđāļ§" āļĒāļēāļāļąāđāļāļŠāļāļāļāļāļīāļāļāļĩāđāđāļāļāļāļĩāđāđāļĄāđāđāļāđāļāļąāļāđāļŠāļĒāđāļ§āļāļāļĄāđāļēāļāđāļēāļāļāļēāļĄāļĨāđāļēāļŦāļēāđāļāļ·āđāļāļāļ°āļāļĢāļāļāļāļĢāļāļ āļāļ·āļāđāļāđāļāļāļāļāļŦāļēāļĒāļēāļāļĄāļēāļāļāļĩāđāļŠāļļāļ āļāļąāļāļāļļāļāļąāļāļĄāļĩāļāļđāđāļŠāļĢāđāļēāļāļĒāļēāļāļĩāđāđāļāđāđāļĄāđāļāļĩāđāļāļ āļŦāļĢāļ·āļāđāļāļāđāļĄāđāļĄāļĩāđāļĨāđāļ§ āđāļāđāļāļāļāļāļĢāļąāļāļāļāļāļŦāļ§āļāđāļŦāļāļāļāļāļ§āļīāđāļĻāļĐāđāļĨāļīāļĻāļĨāđāļģāđāļāļāļāļāļĩāļāļĩāđ (āđāļāđāļāļģāļāļđāļāļāļĩāđāđāļĄāđāļāļīāļāđāļĨāļĒāļāļĢāļīāļāđ)
āļĒāļēāļŠāļāļāļāļąāļ§āļāļĩāđāļĢāđāļēāļĒāļāļļāļāļāļąāļ āļāļģāļĨāļēāļĒāļāļąāļāđāļĄāđāđāļāđ āļāļīāļāļāļąāļāđāļĄāđāļĨāļ "āļāļ°āđāļŠāđāļāļīāđāļ§" āđāļāļ§āļāļđāđāļāļĩ āđāļāļĢāļĩāļĒāļāļāļļāļāļŠāļģāļāļąāļāļāļđāđāļāļķāđāļ "āđāļāđāļāļ°āļŦāļĨāļđāđ" āđāļāļ§āļāļđāđāļāļīāļāļēāļ āđāļāļĢāļĩāļĒāļāļāļļāļāļŠāļģāļāļąāļāđāļŠāđāļēāļŦāļĨāļīāļ āļŠāļāļāļĒāļēāļāļĩāđāđāļāđāļāļŠāļļāļāļĒāļāļāļāļāļāļ§āļīāđāļĻāļĐāļāļķāļāđāļŦāļĄāļēāļ°āđāļāđāļāļđāđāļāļĩāđāđāļāđāļāļāļĢāļĄāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļĒāļāļāļĒāļļāļāļāđāļāđāļēāļāļąāđāļāļāļķāļāļāļ°āļāļ·āļāļāļĢāļāļāđāļāđ
āđāļāļāļĩāđāļāļĩāđāļāļ°āļāļāļāļĨāđāļēāļ§āļāļķāļ "āļĒāļēāļāļ°āđāļŠāđāļāļīāđāļ§" āđāļāđāļāļŠāļģāļāļąāļ āļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļĄāļąāļāļāļāļāļ§āđāļēāļĒāļēāļāļĩāđāļāļĩāđāļĨāļīāļĻāđāļāļāļēāļ "āļāļīāļĒāļ°" āđāļāđāļāđāļŠāļāđāļŦāđāļŠāļēāļĒāļŦāļ§āļēāļ āđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļĄ āļĄāļŦāļēāđāļŠāļāđāļŦāđ āļāļđāđāļāļāļĒāļīāļāļāļĩāļāļ·āđāļāļāļĄ āļŠāļĄāļąāļāļĢāļŠāļĄāļēāļāļĢāļąāļāđāļāļĢāđāļŠāļēāļĄāļąāļāļāļĩ āđāļāļāļĨāļēāļ āļāđāļēāļāļēāļĒāđāļāļĢāļīāļāļĢāļļāđāļāđāļĢāļ·āļāļ āļŦāļāļļāļāļāļ§āļāļŦāļāļļāļāļŦāļāđāļēāļāļĩāđāļāļēāļĢāļāļēāļ āļŦāļāļļāļāļāļģāļāļēāļāļ§āļēāļŠāļāļēāļāļēāļĢāļĄāļĩ (āļāļĨ.āļāđāļēāļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļŠāļđāđāļāļąāļāļĒāļēāđāļāđāļāļ°āļŦāļĨāļđāđāđāļāđāļāļĒāđāļēāļāļŠāļđāļŠāļĩ āļāļāļĄāļĩāļāļģāļāļēāļāļĄāļēāļāļĄāļēāļĒāļāļ§āđāļēāļāļĩāđāđāļĄāđāļĒāļīāđāļāļŦāļĒāđāļāļāļāļąāļ)
- "āļāļ°āđāļŠāđ" āļŦāļĄāļēāļĒāļāļķāļ āļāļĩāļāļĢāļēāļĒ āļāļĩāļāđāļāļāļāļĨāļĄ āļāļĢāļēāļĒāļāđāļāļāļāļĨāļĄ
- "āļāļīāđāļ§" āļŦāļĄāļēāļĒāļāļķāļ āļāļēāļ§ ,āđāļāļ·āļāļ
- āļĒāļēāļāļĩāđāļĄāļĩāļŠāđāļ§āļāļāļŠāļĄāļāļāļāļ āļđāļāļīāļāļĢāļēāļĒāļāđāļāļāļāļĨāļĄ āļāļ·āļāļĄāļĩāļāļēāļĢāļāļĨāļļāļāļāļĩāđāļŦāđāļĨāļļāļāļāļąāđāļ āđāļĨāđāļ§āļāļđāļāđāļāļēāļāļēāļāļēāļāļēāļāļĩāđāļāļēāļāļāļŦāļāđāļēāļāļĩ āļĄāļēāļāļĢāļ°āļāļāļāļāļģāļĒāļēāļāļĩāđ
- āļĒāļēāļāļĩāđāđāļĄāļ·āđāļāļĄāļĩāļ āļąāļĒāļĢāđāļēāļĒāļĄāļēāļāļķāļāļāļąāļ§ āļāļ°āļāđāļ§āļĒāđāļŦāđāđāļāđāļēāļāļāļāļĨāđāļāļāļŦāļāļŦāļēāļĒāļāļąāļ§ āļāļąāļāļāļąāļ§āļāļąāļāļāļēāļĻāļąāļāļĢāļđāļāļđāđāļāļīāļāļĢāđāļēāļĒāđāļāđ
- āđāļāđāļāļģāļŠāļĩāļāļķāđāļāļāļ°āļĒāļāļāļāļģāļāđāđāļāđ āļāļĨāđāļēāļ§āļāļąāļāđāļ§āđāļ§āđāļē "āļĄāļĩāļāļ°āđāļŠāđāļāļīāđāļ§āļŦāļāļķāđāļāđāļāđāļ āļāļģāļāļ°āļĒāļāļāļāļģāļāļĩāđāļĢāđāļāļĒāļāļīāđāļĨāļāđāđāļāđ"
Ta Se Phiw Locket.
On the front is an image of beautiful woman, representing the celestial spirit that cures Ta Se Phiw Holy Medicine, and the back is embedded with "Ta Se Phiw Holy Medicine" (golden pagoda shape) made from an old set of Ta Se Phiw that have been passed down by many hundreds to thousand years, while the surrounding black powder made of various kinds of holy Myanmar medicine to resonate Ta Se Phiw's power. There are 4 great Myanmar magic alphabets refers to the 4 elements were written. Phra Arjarn O said that this set of Ta Se Phiw Locket was created by members of the "Wern Gang" in Burma, a group of legendary magicians who are like an alliance of the most mighty sect of "Nu Kar Marn Win Kai".
The ultimate magic items in the Burmese occult warfare from the legend of two elder sorcerer masters. Those are the top two holy medicine known as "Pe Ta Hlu" that is like a The Dragon Saber of 9 devils scripture and "Ta Se Phiw" that is like The Heaven Sword of 9 Yin scripture as the saying goes “When The Heaven Sword Shows Its Sharpness, Who Dares To Fight, Other Than The Dragon Saber, Nothing Is Comparable.”
It is a legendary medicine from ancient times. Legend has it that two great elder sorcerer masters were on either side of the river, and on one side used the holy medicine "Pe Ta Hlu" as a tool in the tournament. While The other side used the holy medicine "Ta Se Phiw", these two medicines are top most hall of frame items that Burmese occultists have been hunting for. It is considered the most rare. There are few creators of this medicine today or almost none. It is the treasure of the cherished of the most wonderful things in this world. (It's not too over to use this word.)
These two holy medicines are superb at the same level, can't destroy each other, "Ta Se Phiw" is like Wudang quan (æĶå―æīū) while "Pe Ta Hlu" is like Shaolin Monastery (å°æåŊš). These two medicines are the ultimate supreme items, so they are suitable for supreme martial masters too.
Here, we would like to mention about "Ta Se Phiw" directly. Teachers often say that this medicine is the best of "Piya" means mercy, charm, fortune, gladness, admiration, unity, and love. Therefore, this whoever worships this locket will has sweet charm, great compassion, great mercy, people admire, lucky in business, good fortune, prosperous trade, supporting the work and etc. (P.S. If "Ta Se Phiw" can fight with "Pe Ta Hlu" closely, there must have been a lot more power than this for sure)
- "Ta Se" means spirit of woman who died during pregnancy.
- "Phiw" means white.
- This medicine contains a mixture of spirit of woman who died during pregnancy because the master need to conjure up a ghost to sit up then scrape off Thanaka that was applied to the ghost's face to assemble this medicine.
- When danger comes to the owner of this medicine, it will help the owner to be invisible from dangers and enemies.
- Can be used to make "Pa Yong Khum Wax". It is said that "Just Having 1 Stick Of Ta Se Phiw, You Can Make Hundred Kilograms Of Pa Yong Khum Wax."