
āļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļīāđāļĻāļĐ, “āļāļĢāļ°āļĢāļēāļāļŠāļīāļĢāļīāļ§āļąāļāļĢāļĢāļąāļāļĐāļĩ” āļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāđāļēāļāđāļāđāļēāļāļļāļāļāļģāļāļēāļ āļāļļāļāļšāļāļĄāļāļāļšāđāļ, āļ§āļąāļāļāļīāļāļ§āļĢāļēāļĢāļēāļĄāļ§āļĢāļ§āļīāļŦāļēāļĢ, āļ.āļāļāļļāļĄāļāļēāļāļĩ
āđāļāđāļāđāļāļāļ§āļąāļāļāļīāļ āļāļąāļ§āļāļĢāļīāļāđāļŠāļĩāļĒāļāļāļĢāļīāļ āļāļāđāļāđāđāļŦāļ§āđāļĢāļąāļ āđāļāđāļāļāļēāļāļāļąāļāđāļāļ “āļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļīāđāļĻāļĐ” āļāļĩāđāļāđāļģāļāļđāļāđāļāđāļēāļāļāļāļĒāļīāđāļāļāļ§āđāļēāđāļāđāļ§āļŠāļēāļĢāļāļąāļāļāļķāļ āļĄāļ§āļĨāļŠāļēāļĢāļāļīāđāļĻāļĐāđāļāđāļĄāļāđāļ āđāļĄāđāđāļāđāļāļāļāļĩāđāđāļĄāđāđāļāļĒāļāļāļāļāļļāļĄāļēāļĢ āđāļŦāđāļāļĢāļļāđāļāļāļĩāđāđāļĨāđāļ§āļĒāļąāļāļŦāļĨāļāļĢāļąāļāđāļāļāļ§āļēāļĄāļāđāļēāđāļāđāļāļāļđāļāļāļāđāļāļāļĢāļąāļāļĄāļēāđāļĨāļĩāđāļĒāļāļāļđāļāļļāļāļĨāļđāļāļāļļāļāļāļĢāļĢāļĄ
"āļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļ" āđāļāđāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāļĩāļāļŦāļāļķāđāļāļāļĒāđāļēāļāļāļĩāđāļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāļģāļāļēāļāļāđāļēāļāļĢāļāļāļāļĒāđāļŦāđāļāđāļēāļāļŠāļĢāđāļēāļ āđāļāļĢāļēāļ°āļāļēāļāļāļĩāļāļĩāļŦāļāļāđāļēāļāļāļķāļāļāļ°āļāļģāļŠāļąāļāļĢāļļāđāļ āļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāļģāļāļēāļāļāđāļēāļāđāļāđāļŠāļĢāđāļēāļāđāļŦāđāļĄāļĩāđāļāļāļĄāļēāļāļĢāļ°āļāļģāļāļĩāđāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāļļāļāļāļ āđāļĄāđāļāđāļāļāļĄāļĩāļāļēāļāļēāļāļĨāļļāļ āđāļĄāđāļāđāļāļāđāļĨāļĩāđāļĒāļ āđāļĢāļĩāļĒāļāđāļāđāđāļāđāļāļĒāđāļēāļāđāļāļĩāļĒāļ§ āļāđāļēāļāļŠāļĢāđāļēāļāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāļĩāđāļĢāļāđāļĄāļĩāļāļąāļ§āļāļāļāļĢāļīāļāđāļāļąāđāļāļŠāļīāđāļ āļāļąāđāļāļāļĩāđāļāļąāđāļāļāļąāđāļāļāļķāđāļāļāļĒāļđāđāļāļąāļāļāļđāđāđāļĨāļĩāđāļĒāļāļ§āđāļēāļāļ°āđāļŦāđāļāļāļąāļ§āļāļāļŦāļĢāļ·āļāđāļĄāđ āđāļāđāļŠāđāļ§āļāđāļŦāļāđāļāļ°āđāļŦāđāļāļāļąāļāļŦāļĢāļ·āļāļāļīāļĄāļīāļāļāļāļ āļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāļāļāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāļģāļāļēāļāļāđāļēāļāļŠāļĢāđāļēāļāđāļāđāļāļĨāļąāļāđāļĄāđāđāļŦāļĄāļ·āļāļāđāļāļĢāđāļĨāļĒ āļĄāļĩāļāļąāļ§āļĄāļĩāļāļāđāļāđāđāļāđāļāļĨāđāļŦāđāļāļāļąāļāļĄāļēāļāļąāļāļāđāļāļāļąāļ āļāđāļēāđāļāđāđāļāđāļĨāđāļ§āđāļĨāļĩāđāļĒāļāļāļđāđāļŦāđāļāļĩ āļāļģāļāļąāļ§āļāļĒāļđāđāđāļāļĻāļĩāļĨāļāļĢāļĢāļĄ āļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāļāļāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāđāļ§āļĒāļāļļāļāđāļāļĒāđāļēāļ
āļŠāļģāļŦāļĢāļąāļāļāļēāļĢāļŠāļĢāđāļēāļāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāļāļāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāļģāļāļēāļ āļāđāļēāļāđāļāđāļŠāļĢāđāļēāļāļāļēāļĄāļ§āļīāļāļēāļāļĩāđāđāļāđāđāļĢāļĩāļĒāļāļĄāļē āļ§āļīāļāļēāļāļĩāđāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāđāļĢāļĩāļĒāļāļāļēāļāļāļĢāļēāļ§āļēāļŠāļāļēāļ§āļĄāļāļ āļāļāļāļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāđāļēāļāļāļąāđāļāļāļģāđāļŦāđāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāļđ āļāļĢāļēāļāļāđāļāđāļāļĢāđāļēāļāđāļāđāļāđāļŦāđāđāļŦāđāļāđāļĨāļĒ āđāļŦāļĄāļ·āļāļāđāļāđāļāļāļāļāļĢāļĢāļĄāļāļēāļāļąāđāļāļāļĒāļđāđāļāđāļēāļāļŦāļāđāļēāđāļĢāļē āļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāļāļāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāļąāđāļāđāļāđāļĢāļļāđāļāđāļĢāļāđāļĄāļē āđāļŠāļāđāļāđāļāļāļąāļ§āļāļāļāļļāļāļāļāļāđ āļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāļģāļāļēāļāļāđāļēāļāđāļāđāđāļĨāđāļēāđāļŦāđāļāļąāļāļ§āđāļēāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāļāļāļāđāļēāļ āļāđāļēāļāļāļ°āđāļŠāļāđāļŦāđāđāļāđāļāđāļāļāļŦāļĢāļ·āļāđāļāđāļāļāļđāđāļĄāļĩāļ āļđāļĄāļīāļŠāļđāļāđāļĄāļēāļāļĒāļđāđāļāļĢāļ°āļāļģāļāļąāļāļĢāđāļēāļāļāļĩāđāļāđāļēāļāļāļģāđāļ§āđāđāļŦāđ
āđāļāļĒāļāļāļāļīāļāļąāđāļ§āđāļāļāļąāđāļ āļ§āļīāļāļāļēāļāļāļāļāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāļĢāļ°āļāļģāļĢāđāļēāļāļāļąāđāļāđāļāļ°āļāļĒāļđāđāļāļāļŠāļ§āļĢāļĢāļāđāļāđāļēāļ āļ āļāļ āļđāļĄāļīāļāļāļāđāļāļēāļāđāļēāļ āđāļāđāļāļ§āļāļāļĩāđāđāļāļēāđāļāđāļāļāļīāļāļĒāđ āļāļāđāļĢāļēāđāļāļ·āļāļāļĢāđāļāļāđāļĢāļ·āđāļāļāļāļ°āđāļĢ āļāđāļāļģāļŦāļāļāļāļīāļāļāļĒāļēāļāđāļŦāđāđāļāļēāļāđāļ§āļĒ āđāļāļēāļāļ°āļĄāļēāļāļĢāļ°āļāļģāļĢāđāļēāļāļāļąāđāļāđāđāļĨāļ°āļāđāļ§āļĒāđāļĢāļē āļāļēāļĢāļāđāļ§āļĒāđāļŦāļĨāļ·āļāđāļĢāļēāļāđāđāļāļ·āđāļāļāļļāļāļāļļāļĻāļĨāļāļāļāļ§āļīāļāļāļēāļāļāļīāļāļĒāđāđāļŦāļĨāđāļēāļāļąāđāļ āļāđāļēāļāļđāļāđāļŦāđāđāļāđāļēāđāļāļāđāļēāļĒāļāđāļāļ·āļ āđāļāļēāļĄāļēāđāļāļ·āđāļāļŠāļĢāđāļēāļāļāļēāļĢāļĄāļĩāđāļŦāđāļŠāļđāļāļāļķāđāļāđāļāļāļĩāļ āļāļąāļāļāļąāđāļāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāļāļāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāļķāļāđāļĄāđāļāđāļāļāđāļāđāļ āđāļāļĢāļēāļ°āđāļĄāđāđāļāđāļ§āļīāļāļāļēāļāļāļĩāļāļąāđāļāļāđāļģ āļāļĩāđāļāđāļ§āļĒāļāļāđāļāļ·āđāļāļĢāļąāļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāđāļāđāļāļāļąāļāļāđāļāļĒāļāļīāļ
āļāđāļēāļāđāļāđāļāļāļāđāļĨāļ°āđāļĨāđāļēāđāļŦāđāļāļąāļāļāļĩāļāļ§āđāļē "āļ§āļīāļāļĩāđāļŠāļāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāđāļēāđāļĢāļĩāļĒāļāļĄāļēāļāļĒāđāļēāļāļāļĩāđāļāđāļ° āļāļāļāļāļāļāļ·āđāļāļāļ°āļāļģāļāļĒāđāļēāļāđāļĢāđāļĄāđāļĢāļđāđāļāđāļ° āđāļāđāđāļĨāđāļāļāļĩāđāļĨāđāļāļ§āļīāļāļāļēāļāļāļĩāđāļāļ° āļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļēāļŦāđāļēāļĄāđāļāđāļāļāļēāļ āļāļēāļāļĄāļāļāđāļāļēāļāļ·āļ āļāļāļāļāđāļāđāļāļ§āļāļāļ āļāļĩāļĄāļąāļāļāļ°āļāļĩāļāđāļāļēāļāļģāđāļŦāđāđāļāļīāļāđāļāļĢāļēāļ°āļŦāđāļāļĢāļĢāļĄāļāđāļēāļāđāļāļēāļāļē" āļāļēāļāļāđāļāļāļ§āļēāļĄāļāđāļēāļāļāđāļāļāļ°āđāļŦāđāļāđāļāđāļ§āđāļē āļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāļĩāđāļāđāļēāļāļŠāļĢāđāļēāļāļĒāđāļāļĄāđāļĄāđāđāļāđāļāļĩ āļāļĒāđāļēāļāđāļāđāļāļāļ āđāļāđāđāļāđāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļąāļ§āļĄāļĩāļāļ āļĄāļĩāļāļēāļĒāļāļīāļāļĒāđāđāļāđāļāļāļāļāļāļāđāļāļ āļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļĢāļąāļāļĢāļđāđāļāļģāļāļāļīāļĐāļāļēāļāļāļāļāļāļđāđāļāļđāļāļē āđāļĨāļ°āļāļĢāđāļāļĄāļāđāļ§āļĒāđāļŦāļĨāļ·āļāļāļĒāđāļēāļāļŠāļļāļāļāļģāļĨāļąāļ āđāļāļĢāļĩāļĒāļāđāļāđāļāļąāļ "āļĄāļŦāļēāļ āļđāļ" āļŦāļĢāļ·āļ "āđāļāļ§āļāļēāļŠāļąāļĄāļĄāļēāļāļīāļāļāļī" āļāļĩāđāļĄāļĩāđāļāđāđāļŦāđāļāļļāļāļāļĢāļ°āđāļĒāļāļāđāđāļāđāļāļđāđāļāļđāļāļēāļŠāļāļēāļāđāļāļĩāļĒāļ§āđāļāđāļēāļāļąāđāļ
āļŠāļģāļŦāļĢāļąāļāļĢāļļāđāļāļāļĩāđ āļāļāļāļāļēāļāļāļ§āļēāļĄāļŠāļ§āļĒāļāļēāļĄāļāļāļāļāļīāļĄāļāđāđāļāļĻāļīāļĨāļāđāļāļĄāļāļ°āļāļāļāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļ āđāļĨāļ°āļĄāļ§āļĨāļŠāļēāļĢāļ§āļīāđāļĻāļĐāļāđāļēāļāđāļāļĩāđāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāđāļāđāļāļĢāļĢāļāļāđāļŠāđāļĨāļāđāļāđāļĨāđāļ§ āļāļĩāđāļāļ°āđāļĄāđāļāļĨāđāļēāļ§āļāļķāļāđāļĄāđāđāļāđāđāļĨāļĒāļāđāļāļāļāļ°āđāļāđāļ "āļāļāļāļīāđāļĻāļĐ" āļāļĩāđāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāļģāļāļēāļāļāđāļēāļāļāļģāļĄāļēāđāļāđāđāļāđāļāļĄāļ§āļĨāļŠāļēāļĢāļŦāļĨāļąāļ āļāļāļāļīāđāļĻāļĐāļāļĩāđāļ§āđāļēāļāļĩāđ āđāļāđāļāļāļāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāđāļĢāļāđāļĨāļ°āļĄāļĩāļāļēāļāļĢāļĢāļāđāļĄāļēāļ āļāļķāđāļāļāļēāļĢāļāļ°āļāļģāļāļāļāđāļĢāļāđāļāđāļāļāļĩāđāļĄāļēāđāļāđāļāļĄāļ§āļĨāļŠāļēāļĢāđāļāļāļēāļĢāļāļąāļāļŠāļĢāđāļēāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨ āļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļĩāđāļāļģāļĄāļēāđāļāđāļāļ°āļāđāļāļāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāđāļāļĩāđāļĒāļ§āļāļēāļāđāļāļĻāļēāļŠāļāļĢāđāđāļāļĢāļēāļāđāļĨāļ°āļāļēāļāļēāļāļēāļāļĄāļāļĒāđāļēāļāļĢāļđāđāđāļāđāļāđāļāļāļāļĨāļāļ āđāļāļ·āđāļāļāļāđāļ§āļĒāļāļąāđāļāļāļāļāļāļēāļĢāļāļģāļāļāļāļīāđāļĻāļĐāđāļŦāđāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāļ§āļīāđāļĻāļĐāļŠāļļāļāļāļēāļĄāļāļģāļĢāļē āđāļŦāđāļāļļāļāđāļāđāļāļđāđāļāļđāļāļēāđāļāļĒāļŠāļāļēāļāđāļāļĩāļĒāļ§āļāļąāđāļ āļāđāļāļāļāđāļēāļāļāļĢāļ°āļāļ§āļāļāļēāļĢāđāļĨāļ°āļāļīāļāļĩāļāļĢāļĢāļĄāļāļēāļāļāļīāļāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāļŠāļĨāļąāļāļāļąāļāļāđāļāļāđāļāļīāļāļāļ§āđāļēāļāļīāļāļāļĢāļĩāļĒāđāļāļāļāļāļļāļāļļāļāļāļāļāļāļąāđāļ§āđāļāļāļ°āđāļāđāļēāđāļāđāļāđ āļāļąāđāļāļĒāļąāļāļāđāļāļāđāļāđāļāļāļĢāļ°āļāļđāđāļĄāļēāļāļāđāļ§āļĒāļāļļāļāļāļēāļĢāļĄāļĩ āļāļģāđāļāđāļāļāļļāļĻāļĨ āļāļĢāļ°āļāļāļāļāļļāļāļāļēāļĄāļāļ§āļēāļĄāļāļĩāļāđāļāđāļāļ§āļĢāļāļļāļāļāļĻāļēāļŠāļāļēāļĄāļēāđāļĨāđāļ§āļāļĒāđāļēāļāļĒāļīāđāļāļĒāļ§āļ āđāļāļĢāļēāļ°āđāļāļ·āđāļāļāļąāļāļ§āđāļē "āļĒāļīāđāļāļāļļāļāļāļēāļĢāļĄāļĩāļāļāļāļāļđāđāļŠāļĢāđāļēāļāļŠāļđāļāļŠāđāļāđāļāđāļēāđāļ āļāļāļāļīāđāļĻāļĐāļāļĩāđāļāļģāđāļ§āđāļāđāļāļ°āļĒāļīāđāļāļĄāļĩāļāļēāļāļļāļ āļēāļāļĄāļēāļāđāļāđāļēāļāļąāđāļ"
āļāļąāļāļāļąāđāļāļāļāļāļīāđāļĻāļĐāļāļĩāđāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāļģāļāļēāļāļāđāļēāļāđāļāđāļāļāļđāđāļĢāļąāļāļŠāļĢāļĢāļāđ āđāļāļ·āđāļāļāļģāļĄāļēāļŠāļĢāđāļēāļāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļĢāļļāđāļāļāļĩāđāļāļķāļāļāļĢāļ°āđāļŠāļĢāļīāļāļĨāđāļģ āđāļāđāļĄāļāļĨāļąāļāļĻāļąāļāļāļīāđāļŠāļīāļāļāļīāđāļāđāļ§āļĒ āļāļļāļāļĪāļāļāļīāđ āļāļīāļāļāļīāļĪāļāļāļīāđ āđāļĨāļ°āđāļāļ§āļĪāļāļāļīāđ āļāļąāļāļāļĢāļīāļŠāļļāļāļāļīāđāļāļĒāđāļēāļāļŦāļēāļāļĩāđāđāļāļĢāļĩāļĒāļāđāļāđāļĒāļēāļ āļāļđāđāđāļāđāļāđāļāđāļēāļāļāļāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļāļēāļĢāļēāļāļāļēāļāļđāļāļēāļāļķāđāļāļāļ āļāđāļ§āļĒāļāļ§āļēāļĄāļĄāļąāđāļāđāļāđāļāļīāļāļĢāđāļāļĒāļ§āđāļē āļĄāļŦāļēāļ āļđāļāļāļđāđāļĄāļēāļāļĪāļāļāļīāđ āđāļāļ§āļāļēāļāļđāđāļāļĢāļāļāļģāļāļēāļ āļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļđāđāļāļĢāļāļāļļāļ āļāļĢāļ°āđāļ§āļāļĒāđāļāļēāļāļĄāļāļąāļāļāļļāļāļĄāļāđāļ§āļĒāđāļĢāļāļāļĢāļđ āđāļāđāļāļđāļāļāļąāļāđāļāļīāļāļĄāļēāļŠāļāļīāļ āļāļĢāļ°āļāļļāļĨāļ āļ āļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļīāđāļĻāļĐāļĢāļļāđāļāļāļĩāđāđāļ§āđāļāļĒāđāļēāļāđāļāđāļĄāđāļāļĩāđāļĒāļĄ āļāļąāđāļāđāļāđāļāļāļĩāđāļāļđāļĢāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļāļĢāļąāđāļāđāļāļĢāļēāļāļāļēāļĨāļāđāļēāļāđāļāļĒāļāļģāļĄāļēāđāļāļĒāļāļđāļāļāđāļāļāļāļļāļāļāļĢāļ°āļāļēāļĢ
āļŠāļģāļŦāļĢāļąāļāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāļāļāļīāđāļĻāļĐ āđāļāđāļāđāļēāļāļāļīāļāļĩāļāļēāļĢāļāļĨāļļāļāđāļŠāļāļāļĒāđāļēāļāđāļāđāļĄāļāļĨāļąāļ āļāļāļāļĢāļ°āļāļąāđāļāļāļāļāđāļŦāđāđāļāļ§āļąāļāļāļĩāđ 30 āļāļĢāļāļāļēāļāļĄ 2568 āļĄāļĩāļāļģāļāļ§āļāļāļēāļĢāļāļąāļāļŠāļĢāđāļēāļāļāļąāļāļāļĩāđ:
- āļāļīāļĄāļāđāđāļŦāļāđ (āđāļāļ·āđāļāļāļīāļāđāļāļē, āļāļļāļāļāļāļāļīāđāļĻāļĐāđāļāđāļāļēāļ) āļāļģāļāļ§āļāļāļēāļĢāļāļąāļāļŠāļĢāđāļēāļ 1,000 āļāļāļāđ
- āļāļīāļĄāļāđāļāļĨāļēāļ (āđāļāļ·āđāļāļāļīāļāđāļāļē, āļāļļāļāļāļāļāļīāđāļĻāļĐāđāļāđāļāļēāļ) āļāļģāļāļ§āļāļāļēāļĢāļāļąāļāļŠāļĢāđāļēāļ 1,000 āļāļāļāđ
- āļāļīāļĄāļāđāļāļĨāļēāļ (āđāļāļ·āđāļāļāļāļāļīāđāļĻāļĐāļĨāđāļ§āļ, āļāļąāļāļāļ°āļāļĢāļļāļāļŠāļēāļĢāļīāļāļēāļāļđāđ) āļāļģāļāļ§āļāļāļēāļĢāļāļąāļāļŠāļĢāđāļēāļ 39 āļāļāļāđ
- āļāļīāļĄāļāđāļāļĨāļēāļ (āđāļāļ·āđāļāļāļāļāļīāđāļĻāļĐāļĨāđāļ§āļ) āļāļģāļāļ§āļāļāļēāļĢāļāļąāļāļŠāļĢāđāļēāļ 1,000 āļāļāļāđ
- āļāļīāļĄāļāđāđāļĨāđāļ (āđāļāļ·āđāļāļāļāļāļīāđāļĻāļĐāļĨāđāļ§āļ, āļāļąāļāļāļ°āļāļĢāļļāļāļŠāļēāļĢāļīāļāļēāļāļđāđ) āļāļģāļāļ§āļāļāļēāļĢāļāļąāļāļŠāļĢāđāļēāļ 39 āļāļāļāđ
- āļāļīāļĄāļāđāđāļĨāđāļ (āđāļāļ·āđāļāļāļāļāļīāđāļĻāļĐāļĨāđāļ§āļ) āļāļģāļāļ§āļāļāļēāļĢāļāļąāļāļŠāļĢāđāļēāļ 1,000 āļāļāļāđ
āļ§āļīāļāļĩāļāļēāļĢāļāļđāļāļē:
āļŠāļģāļŦāļĢāļąāļāļ§āļīāļāļĩāļāļēāļĢāļāļđāļāļēāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļīāđāļĻāļĐāļĢāļļāđāļāļāļĩāđ āļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāļāļīāđāļĻāļĐāđāļāļāļāđāļēāļāļāļēāļāļāļēāļĢāļāļđāļāļēāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāļąāđāļ§āđāđāļāļāļĒāđāļēāļāļāļĩāđāļŦāļĨāļēāļĒāļāļāđāļāļĒāđāļāđāļĒāļīāļāđāļāđāļāļąāļāļāļąāļāļĄāļē āļāļĨāđāļēāļ§āļāļ·āļāļāļđāđāđāļāđāļāđāļāđāļēāļāļāļ āđāļĄāđāļāļģāđāļāđāļāļāđāļāļāđāļĨāļĩāđāļĒāļāļāđāļ§āļĒāļāļēāļŦāļēāļĢ āļŦāļĢāļ·āļāļāđāļģāļŦāļ§āļēāļāđāļāđāļāļĢāļ°āļāļēāļĢāđāļ āđāļāļĢāļēāļ°āļŠāļīāđāļāļāļĩāđāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāļ·āđāļāļāļāļāđāļāļĢāļāļāļĢāļēāļāļĄāļēāļāļāļĩāđāļŠāļļāļāļāļ·āļ "āļāļļāļ" āļāļąāđāļāļāļĩāđāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāļģāļāļēāļāļāđāļēāļāļāļĨāđāļēāļ§āļ§āđāļē "āđāļĢāļēāļāđāļ§āļĒāđāļāļē āđāļāļēāļāļ°āļāđāļ§āļĒāđāļĢāļē"
āļāļąāļāļāļąāđāļāļāļđāđāđāļāđāļāđāļāđāļēāļāļāļāļāļķāļāļāļ§āļĢāļŦāļĄāļąāđāļāļŠāļĢāđāļēāļāļāļļāļĻāļĨ āļŠāļąāđāļāļŠāļĄāļāļļāļāļāļĒāđāļēāđāļŦāđāļāļēāļ āđāļĨāđāļ§āļāļąāđāļāļāļīāļāļāļāļīāļĐāļāļēāļ āļāļļāļāļīāļĻāļāļēāļāļīāļŠāļāļŠāđāđāļŦāđāļāļāļĨāļāļļāļāļāļĩāđāđāļāđāļāļģāļāļąāđāļāđāļŦāđāđāļāđāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāļĩāđāļāļāđāļāļāļāļđāļāļēāļāļĒāļđāđ āļŦāļēāļāđāļāļĢāļāļģāđāļāđāđāļāđāļāļāļĩāđ āļāļēāļĢāļąāļāļāļĩāļ§āđāļēāđāļĢāļ·āđāļāļāđāļāļāļĩāđāļāļāļīāļĐāļāļēāļāļāļāđāļ§āđ āļāļ°āļŠāļģāđāļĢāđāļāđāļāđāđāļāļĒāļāđāļēāļĒ āđāļĨāļ°āļāļēāļāđāļāđāđāļāļīāļāļāļ§āđāļēāļāļĩāđāļāļīāļāļāļąāļāļāđāļ§āļĒāļāđāļģāđāļ āļāļĒāđāļēāļāļāļĩāđāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāļģāļāļēāļāļāđāļēāļāđāļāđāđāļĄāļāļāļēāļāļāļāļŠāļāļāļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāđāļŠāļĄāļāļ§āđāļē "āļāļļāļāđāļāđāļāļāļĩāđāļāļķāđāļ āđāļĨāļ°āļāļķāđāļāđāļāđāļāļąāđāļāļ āļāļāļĩāđāđāļĨāļ°āļ āļāļŦāļāđāļē āļāļļāļāļāļĒāđāļēāļāļāđāļēāļāđāļāđāļāđāļ§āļĒāļāļļāļ"
āļāļąāđāļāļāļĩāđāļāļąāđāļāļāļąāđāļāļŦāļēāļāļāļđāđāđāļāđāļāđāļāđāļēāļāļāļāļāđāļāļāļāļēāļĢāļāļđāļāļēāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāđāļ§āļĒāļāļēāļŦāļēāļĢāđāļĨāļ°āđāļāļĢāļ·āđāļāļāļāļ·āđāļĄāļāđāļēāļāđ āļŦāļĢāļ·āļāđāļŦāđāļāļāļāđāļĨāđāļāđāļāđāļ āļāđāļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļāļģāđāļāđāđāļāđāļāļāļąāļ āđāļĄāđāļĄāļĩāļāđāļāļŦāđāļēāļĄāđāļāđ āļāļĒāļđāđāļāļĩāđāđāļāļāļāļēāļāļđāđāđāļāđāļāđāļāđāļēāļāļāļāđāļāđāļāļŦāļĨāļąāļ āļŦāļĢāļ·āļāļŦāļēāļāļāļāļāļ°āđāļĢāļāļąāļāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāđāļ§āđ āđāļĄāļ·āđāļāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāđāļ§āļĒāđāļŦāđāļŠāļģāđāļĢāđāļāđāļĨāđāļ§ āļāđāđāļŦāđāļāļģāļāļēāļĄāļŠāļąāļāļāļēāđāļ āļŠāļīāđāļāļāļĩāđāļāļāđāļāļāļĢāļąāđāļāļāđāļāđāļ āļāđāļāļ°āļĒāļīāđāļāļŠāļģāđāļĢāđāļāđāļĢāđāļ§āđāļ§āļĒāļīāđāļāļāļ§āđāļēāđāļāļīāļĄ
Mystic Powder Kuman Thong by "Phra Rajsiri Wachararangsi" Luang Por Than Chao Khun Chamnan Uttamapanyo, Abbot of Wat Chinwararam Worawihan (Royal Monastery), Pathum Thani Province.
The divine child of Wat Chinwararam, granting wishes to those who pay respect. Powerful and clear in their blessings. “Kuman Phong Phiset” (Mystic Powder Kurnan Thong), a powerful spiritual figure who brings immense blessings to the owner, even more than a wish-granting jewel. Even those who’ve never been fond of Kuman Thong are charmed by the endearing look of this version, falling in love at first sight and taking it in as if adopting a spiritual child.
"Kuman Thong" (Golden Boy Spirit) is a type of sacred amulet highly anticipated by followers of Luang Por Chamnan. He rarely creates them, only once in a long while. Whenever he does, each Kuman Thong is infused with a guardian deity. There’s no need for invocation chants or ritual offerings, they can simply be called upon for help. Whenever Luang Por Chamnan creates a Kuman Thong, it is said to have a real spiritual presence. Whether the owner can perceive it or not depends on the individual, but many report seeing it or receiving visions. Luang Por Chamnan’s Kuman Thong is uniquely powerful and unlike any other. Those who have received one and treat it with respect, living a virtuous life, often find that the Kuman Thong helps them in every way.
As for the creation of Kuman Thong by Luang Por Chamnan, he created them based on the sacred knowledge he had studied. This particular knowledge was passed down to him by a lay Mon teacher. When the teacher first demonstrated the technique to Luang Por Chamnan, a child's spirit visibly appeared, just like an ordinary child sitting right in front of him. From the very first batch of Kuman Thong that Luang Por Chamnan created, every single one was consecrated to have a real spiritual presence. Luang Por Chamnan once shared that he would always invoke a high-level spirit or a celestial being to reside within each Kuman Thong he crafted. These beings are placed into the physical form he prepares, giving each one a unique and powerful essence.
Normally, the spirit associated with each Kuman Thong resides either in the heavens or in its own spiritual realm. These are celestial or ethereal beings. When we face difficulties and focus our thoughts asking for their help, they will come and inhabit the form that has been prepared for them, offering assistance. Their help is not for personal gain, but as a way to earn merit and cultivate spiritual power. To put it simply, they come to build their own spiritual prestige. That is why Kuman Thong created by Luang Por Chamnan do not require offerings because they are not low-level ghost spirits that help in exchange for meager offerings.
Luang Por Chamnan once explained: "This is the method I learned for consecrating Kuman Thong. I don’t know how others do it, but dealing with ghosts is strictly forbidden by our teachers. The Mon tradition especially warns against it, if the user’s fortune declines, the ghost can turn on them, causing misfortune and various karmic consequences". From the above statement, it is clear that the Kuman Thong created by Luang Por Chamnan is certainly not a ghost. Rather, it is a sacred object with a tangible spiritual presence, possessing its own ethereal body and the ability to perceive the prayers of its worshippers. It is ever ready to assist with utmost dedication, comparable to a "Celestial Being" or a "Righteous Deity", whose sole purpose is to bestow blessings and benefits upon those who venerate it.
For this edition, beyond the timeless artistry of the Kuman Thong design and the sacred materials that Luang Por Chamnan meticulously selected, one element that must be specially highlighted is the “Mystic Powder” (Phong Phiset) that Luang Por used as the primary component.This special powder is known to possess intense spiritual energy and mystical power.To use such a potent substance in the creation of sacred amulets, the master must be deeply knowledgeable in ancient magics and fully versed in arcane incantations.The process of crafting such a powder to reach its highest mystical efficacy, as prescribed in ancient scriptures, so that it bestows only blessings upon the devotee, requires intricate and profound spiritual rituals, far beyond the comprehension of ordinary people.Moreover, the person undertaking this sacred work must be a monk of great spiritual merit, one who has accumulated vast virtues and dedicated himself deeply to the service of Buddhism. It is believed that “The Higher The Spiritual Merit And Power Of The Creator, The More Potent And Effective The Mystic Powder Will Be.”
Thus, the mystic powder personally crafted by Luang Por Chamnan for the creation of this Kuman Thong edition is ofthe highest sanctity, infused with purity, spiritual power, supernatural force, and divine energy beyond comparison.The owner of this sacred amulet can wear it with complete confidence, knowing that supernatural being, mighty deities, venerable masters, and sacred energies rooted in the highest magical traditions have all been ritually invoked and fully embedded into this Kuman Thong. It was consecrated in the precise and authentic way passed down by the great masters of ancient times.
For this particular batch of Mystic Powder Kuman Thong, it underwent a powerful consecration ceremony and was officially released on July 30, 2025. The total quantity produced is as follows:
- Large size (clay material with mystic powder sealed at the base): 1,000 pieces.
- Medium size (clay material with mystic powder sealed at the base): 1,000 pieces.
- Medium size (entirely made of mystic powder, embedding twin Sarika Takruts): 39 pieces.
- Medium size (entirely made of mystic powder): 1,000 pieces.
- Small size (entirely made mystic powder, embedding twin Sarika Takruts): 39 pieces.
- Small size (entirely made of mystic powder): 1,000 pieces.
How To Care For The Kuman Thong:
The method of worshiping this special batch of Mystic Powder Kuman Thong is quite different from the usual practices that many may have heard of. The owner does not need to offer food or sweet drinks of any kind. What the Kuman Thong cherishes and favors most is merit (good deeds). As Luang Phor Chamnan once said: "We Help Them, They Help Us Back".
Therefore, the owner should consistently do good deeds and accumulate merit without neglecting it, then to sincerely make a wish and dedicate the merit gained to the Kuman Thong they have. Those who practiced this, they guaranteed, would easily see their wishes fulfilled and perhaps even receive more than they had ever imagined. As Luang Por Chamnan had kindly taught his disciples, "Merit Is A Refuge, And It Can Be Relied Upon In This Life And The Next. Everything Can Be Overcome With Merit".
Additionally, if the owner wishes to make offerings such as food, drinks, or even children's toys to the Kuman Thong, this is entirely acceptable. There are no prohibitions, what matters most is the sincerity and intention of the owner. Furthermore, if the owner makes a vow or request to the Kuman Thong, and the wish is granted, it is important to fulfill the promised offering. Doing so will increase the likelihood that future requests will be fulfilled even more quickly and successfully.
āļāļēāļāļēāđāļĄāđāļāđāļāļ āļāļāļŠāļ§āļāđāļĄāđāļĄāļĩ āđāļāļĨāđāļāļāļēāļĢāļāļđāļāļēāļāļĩāđāđāļŦāđāļāļĨāļāļĩ āļāđāļĄāļĩāđāļāđ “āđāļĢāļēāļāđāļ§āļĒāđāļāļē āđāļāļēāļāļ°āļāđāļ§āļĒāđāļĢāļē” āđāļ§āļĨāļēāļāļģāļāļļāļāļāđāļāļķāļāļāļķāļāļāļ§āļāđāļāļēāđāļāđāļēāļāļąāđāļāđāļāļ
No incantations, no chants, just a simple key to worship that brings good results: “We help them, and they help us back". When making merit, just keep them in mind, that’s all.

"āļāļļāļĄāļēāļĢāļāļēāļĨāļēāļ " āđāļĨāļ° "āļāļļāļĄāļēāļĢāđāļāļīāđāļĄāļĢāļ§āļĒ" āļāļģāļāļēāļāđāļāđāļāđāļāļāđāļŦāđāļāļ§āļąāļāļāļēāļāļāļļāļāļĩāļāļāļ āļāđāļāļāļģāļĢāļąāļāļāļļāļĄāļēāļĢāļŠāļĢāđāļēāļāļ§āļąāļāļāļĩāđāļāļāļāļēāļāļāļ°āļāļĩāļĢāļđāđāļāļķāļāļāļīāļāļāļīāļĻāļąāļāļāđāļāļ§āļēāļĄāļāļĨāļąāļāđāļāđāļāļāļĒāđāļēāļāļāļĩ
“Kuman Par Larp” and “Kuman Perm Ruay”, the legendary divine children of Wat Bang Kudi Thong. These sacred child spirits are known as the original temple-building Kuman Thong, deeply revered for their spiritual power. Locals of Bang Kadi are well familiar with their legendary reputation for bringing blessings, wealth, and good fāđrtune.


āļāļāļāđāļāđāļāđāļāļāļāļāļāļĒāļāļāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļĩāđāđāļāđāļāļāļģāļāļēāļāđāļāļāļąāđāļ§āļāđāļēāļĄāļāļ·āļ
The prototype of the legendary Kuman Thong who rose to fame overnight.

āļŠāļēāļĒāļāļĩāđāļĢāļđāđāļāļąāļāļāļĩ āļĒāļīāđāļāļāļĒāļđāđāļāļąāļāđāļāđāļāđāļāđāļ āļĒāļīāđāļāļ§āļīāđāļāļĒāļīāđāļāļāļīāđāļāđāļĄāđāđāļŦāļ§ āđāļāđāļāđāđāļāđāđāļāļ·āđāļāļāđāļāļīāđāļĄāļāļāļāļĩāđāļ āļāđāļ§āļĒāļāļąāļāđāļŦāļāđāđāļĄāđāļāļĨāđāļāļĒāđāļŦāđāđāļĢāļēāļŦāļīāļ§āđāļĨāļĒ
It's well-known that the bigger the friendship, the wilder the ride. The kids are happy to make new friends, and no one lets us go hungry.

āđāļāđāļāļāđāļāļĒāļāļāđāļāļāļīāļāļāļķāļāļāđāļēāļ āļāļīāļāļāļķāļāļāđāļāļāļđāđāđāļŦāđāļāļģāđāļāļīāļ āđāļĨāļĒāļāđāļāļāļāļēāļĄāļēāđāļŦāđāļŦāļēāļĒāļāļīāļāļāļķāļāļŦāļāđāļāļĒ āļāđāļēāļĢāļąāļāļāđāļēāļāļąāļāļāļāļēāļāļāļĩāđ āđāļāļĄāļāļāļāļ°āđāļĢāļāđāļāļąāļāđāļŦāđāļāļĨāļāļ āđāļĄāđāļāļēāļĄāđāļāđāļāļĩāđāļĒāļ§āļāļāļĨāđāļĨāđāļ§āļĒāļļāđāļāđāļĨāļĒ
The little one was being fussy, missing home and his father who gave them life, so we had to bring him here to ease the longing. So adorable and precious, plus, whatever we ask for, we always receive. If we don’t indulge him, he may will sulk us.

āđāļāđāļāđāļāļāļ§āļąāļāļāļīāļāļāļąāļāļāļēāļāđāļāļ§āđāļāļđāđāđāļ ”āđāļĢāļēāļāđāļ§āļĒāđāļāļē āđāļāļēāļāļ°āļāđāļ§āļĒāđāļĢāļē“ āļāļāļāļļāđāļāđāļāđāļāļąāđāļ āļāļāđāļāđāđāļŦāđāļāļĢāļīāļ āđāļĨāļĒāļāđāļāļāļāļąāļ “āļāļēāļāļŦāļĒāļļāļāļĄāļąāļāļāļļāļĢāļēāļ” āļŦāļĨāđāļāļŦāļĨāļāļĄāļāļēāļāđāļŦāļĨāđāļāļāļĨāđāļēāļāļēāļāļĢāļĢāļāđ āļŠāļ°āļāļēāļĒāđāļĨāđāļāđāļŦāđāļāđāļāļāđāļāļē2āđāļĨāđāļĄāđāļāļāļēāļĄāļŠāļąāļāļāļē
“We Help Them, They Help Us Back", Instant results, what is asked is truly given. That’s why we offered him 2 pieces of the "Death Stopper Sacred Saber", forged from mystical steel for him.



āļāđāļ§āļĒāļāļąāļāļāļāļēāļāļāļĩāđ āļŠāļāļŠāļąāļĒāļāļ°āļāļĒāļēāļāđāļāđāļāļēāļāđāļāļīāđāļĄ
It seems that he is asking for more sabers.










