āļāļ°āļāļĢāļļāļāļāļāļēāļāđāļēāļāļīāļ§āļāļģ, āļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļđāļĢ āļ§āļąāļāđāļĄāđāđāļāļ°, āļ.āđāļāļĩāļĒāļāđāļŦāļĄāđ
"āļāļĨāļēāļāļīāļ§" āļŦāļĢāļ·āļāļ āļēāļĐāļēāđāļŦāļāļ·āļāđāļĢāļĩāļĒāļāļ§āđāļē "āļāđāļēāļāļīāļ§" āļĄāļĩāļĨāļąāļāļĐāļāļ°āļāļēāļāļāļĢāļĢāļĄāļāļēāļāļīāļāļąāļāđāļāļāđāļāđāļ āļāļ·āļāđāļĄāđāļāļ°āđāļāđāļāļāļĨāļēāļāļąāļ§āđāļĨāđāļāļāļāļāļāļēāļāđāļāđāļāļĨāļąāļāļāļĒāļđāđāļĢāļāļāđāļāđ āđāļāļĢāļēāļ°āļāļĨāļēāļāļīāļ§āļāļĒāļđāđāļāļēāļĻāļąāļĒāļāļąāļāđāļāđāļāļāļĨāļļāđāļĄāđāļāđāļāļāđāļāļ āđāļāđāļŦāļāđāļāļāđāļ§āļĒāļāļąāļ āļāļīāļāļāđāļ§āļĒāļāļąāļ āļāļēāļĒāļāļĢāđāļāļĄāļāļąāļ āđāļĄāđāļāļīāđāļāđāļāļĢāđāļ§āđāļāđāļēāļāļŦāļĨāļąāļ āļāļķāđāļāļāļīāļāļāļēāļĻāļąāļĒāļāļąāļāđāļāđāļāļŦāļĄāļđāđāļāļāļ°āļāđāļ§āļĒāļĢāļąāļāđāļĨāļ°āļŠāļēāļĄāļąāļāļāļĩ āļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāļāļđāļāļāļąāļāļāļąāļāđāļāļāļđāļāļāļĒāđāļēāļāđāļāļāđāļāđāļ āđāļāđāļĨāļ°āļāļąāļ§āļāđāļēāļāļāđāļ§āļĒāđāļŦāļĨāļ·āļāļŠāļāļąāļāļŠāļāļļāļāļāļķāđāļāļāļąāļāđāļĨāļ°āļāļąāļ āđāļĨāļ°āļāļĢāđāļāļĄāđāļāļāļīāļāļāļ§āļēāļĄāļāđāļēāļāļēāļĒāļāļąāđāļāļŦāļĨāļēāļĒāđāļāļ·āđāļāđāļāļĨāļīāļĄāļāļĨāļāļāļāļ§āļēāļĄāļŠāļģāđāļĢāđāļāļāļąāļāđāļāđāļāļāļđāļ āļāļĨāļēāļāļīāļ§āļĄāļąāļāļāļēāļĻāļąāļĒāļāļĒāļđāđāđāļāđāļŦāļĨāđāļāļāđāļģāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāļāļļāļāļĄāļŠāļĄāļāļđāļĢāļāđ āļĒāļīāđāļāļāļēāļāļ§āļąāļāđāļāđāļēāļāļđāļāļāļĨāļēāļāļīāļ§āļāļ°āļāļĒāļēāļĒāļāļģāļāļ§āļāļāļāļĄāļĩāļāļāļēāļāđāļŦāļāđāļāļķāđāļāđāļĢāļ·āđāļāļĒāđ āļāđāļ§āļĒāļāļļāļāļĨāļąāļāļĐāļāļ°āļāļāļāļāļĨāļēāļāļīāļ§āļāļĩāđāļāļĨāđāļēāļ§āļĄāļēāļāļĩāđ āđāļāļĢāļēāļāļāļēāļĢāļĒāđāđāļĨāļ°āļāļĢāļ°āđāļāļāļīāļāļēāļāļĨāđāļēāļāļāļēāļāļķāļāļāļģāļĄāļēāđāļāđāļāļāļļāļāđāļāđāļŦāđ āļĢāļāļāļēāļāļķāđāļāđāļāđāļāļ§āļīāļāļēāļāđāļēāļāļīāļ§āļāļģ (āļāđāļēāđāļāļĨāļ§āđāļēāļāļĨāļē) āđāļāđāļāļ§āļīāļāļēāļāļĩāđāđāļŦāđāļāļĨāļāļēāļāļāđāļēāļāļāļīāļĒāļ°āđāļĄāļāļāļē āļĄāļēāļāļāļĢāļīāļ§āļēāļĢ āļāļāļāđāļāļ·āđāļāļāļŪāļļāļĄāļŪāļąāļ āļŠāļĄāļąāļāļĢāļŠāļĄāļēāļāļŠāļēāļĄāļąāļāļāļĩ
āļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļđāļĢāļāđāļēāļāļāļĨāđāļēāļ§āļ§āđāļē āļāļĒāđāļēāļāļāļ°āļāļĢāļļāļāļāđāļēāļāļīāļ§āļāļģāļāļĩāđ āļāļēāļ§āļĨāđāļēāļāļāļēāđāļāļ·āđāļāļāļ·āļāļāļąāļāļĄāļēāļāļēāļāļ§āđāļēāļĄāļĩāļŠāļīāļāļāļīāļāļļāļāļŦāļāļļāļāļāļģāļāļđāđāļāļđāļāļēāđāļŦāđāđāļāđāļāļāļĩāđāļĢāļąāļāļāļāļāļāļāļāļāļ āļĄāļĩāļāļąāļĨāļĒāļēāļāļĄāļīāļāļĢāļĢāļēāļĒāļĨāđāļāļĄ āļĄāļĩāļāļĢāļīāļ§āļēāļĢāļŠāļ§āļēāļĄāļīāļ āļąāļāļāļīāđāļĄāļēāļāļĄāļēāļĒ āđāļāđāļāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļ°āđāļĄāļāļāļēāļāļķāļāļāļđāļāļāļđāđāļāļāļāļĩāđāļāļĩāđāļŦāđāđāļāđāļēāļŦāļē āđāļāļĢāđāļŦāđāļāļŦāļāđāļēāļāđāļāļĒāļēāļāļāļģāļāļ§āļēāļĄāļĢāļđāđāļāļąāļ āļāļĒāļēāļāļĄāļēāļŠāļāļīāļāļŠāļāļĄāļĢāđāļ§āļĄāđāļāđāļāļāļĨāļāļĢāļĢāļāđāļāļĩāļĒāļ§āļāļąāļ āļāļ°āđāļāđāļŦāđāļāļŦāļāļāļģāļāļĨāđāļāļāđāļāļ°āđāļĄāđāļāļēāļāđāļāļ·āđāļāļāđāļĄāđāļāļēāļāļāļđāļ āļĒāđāļāļĄāđāļāđāļĢāļąāļāļāļ§āļēāļĄāļāđāļ§āļĒāđāļŦāļĨāļ·āļāđāļāļ·āđāļāļŦāļāļļāļāļāļēāļāļĄāļŦāļēāļāļ āļāļāļāļāļēāļāļāļĩāđāļĒāļąāļāļāđāļ§āļĒāđāļŦāđāļāļģāļĄāļēāļŦāļēāļāļīāļāļāļĨāđāļāļāļāļąāļ§ āļāļļāļĢāļāļīāļāļāļēāļĢāļāđāļēāļāļĒāļąāļāļāļĒāļēāļĒāđāļāļĢāļīāļāļĢāļļāđāļāđāļĢāļ·āļāļ āļāđāļģāļāļđāļāļāļļāđāļĄāđāļĒāđāļ āļāļēāļāđāļŦāļĨāļ·āļāļŠāļīāđāļāđāļāđāļŦāđāļāļāļīāļĐāļāļēāļāđāļāļēāđāļāļīāļ āļāļ°āļĄāļĩāļāļāļĄāļēāļāļŦāļāđāļēāļŦāļĨāļēāļĒāļāļēāļĄāļēāļāđāļ§āļĒāđāļŦāđāļŠāļģāđāļĢāđāļāļŠāļĄāļāļĢāļēāļĢāļāļāļēāļāļąāđāļāļāļĩāđāļŦāļĄāļēāļĒāļĄāļąāđāļāđāļ§āđāđāļĨ
āļŠāļģāļŦāļĢāļąāļāļāļēāļĢāļŠāļĢāđāļēāļ "āļāļ°āļāļĢāļļāļāļāļāļēāļāđāļēāļāļīāļ§āļāļģ" āļāļĩāđ āļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļđāļĢāđāļāđāļāļģāđāļāđāļāđāļĨāļŦāļ°āļāļāļāđāļāļ āļĄāļēāļāļēāļĢāđāļĨāļāļĒāļąāļāļāđāļāļąāļāļāļĢāļ°āļāļēāļĄāļāļģāļĢāļēāđāļāļāđāļāđāļĄāļŠāļđāļāļĢ āļāļĢāđāļāļĄāđāļĢāļĩāļĒāļāļŠāļđāļāļĢāđāļĢāļĩāļĒāļāļāļēāļĄāđāļāļĪāļāļĐāđāļĒāļēāļĄāđāļāļāļēāļ° āļāļ·āļāđāļāļĨāđāļāļ§āđāļē "āļāļāļāđāļāļ" āļāļ·āļāđāļĨāļŦāļ°āļāļēāļāļļāļāļĢāļ°āļāļģāļāļēāļ§āļĻāļļāļāļĢāđ āļāļ§āļāļāļēāļ§āđāļŦāđāļāļāļ§āļēāļĄāļĢāļąāļ āļāļķāļāļāļ·āļāđāļāđāļāļāļēāļāļļāđāļŦāđāļāļāļ§āļēāļĄāļŠāļļāļ āļĄāļĩāđāļŠāļāđāļŦāđāđāļāļāļąāļ§ āļāļķāđāļāļāļēāļĄāļĻāļēāļŠāļāļĢāđāļāļ§āļēāļĄāđāļāļ·āđāļāļāļāļāļāļĢāļąāđāļ āđāļāļŠāļēāļĒāđāļĨāđāļāđāļĢāđāđāļāļĢāļāļēāļāļļāļāđāļĒāļąāļāđāļŦāđāļāļ§āļēāļĄāļŠāļģāļāļąāļāļāļąāļāđāļĢāļ·āđāļāļāļāļĩāđāđāļāđāļāļāļąāļ
āđāļŠāļĢāđāļāđāļĨāđāļ§āļāļķāļāļāļģāļāļēāļĢāļĄāđāļ§āļ āļāđāļāļāļāļ°āļāļģāđāļāļāļāļāļāđāļ§āļĒāļŠāļēāļĢāļāļąāļāļāļāļ§āļīāđāļĻāļĐ āļāļāļāļļāļāļāļāļļāļ āļāļēāļāļāđāļēāļāđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļĄāļŠāļļāļāļāļĢāļĢāļĒāļēāļĒ āļĄāļĩāļāļąāđāļāļāļāļĨāļāļāļĢāļ°āļāļēāļāļāļēāļāļāļąāļāļ§āļīāļāļēāļāļēāļāđāļŠāļāđāļŦāļēāļāļāļāļĨāđāļēāļāļāļē, āļāļāļ§āđāļēāļāļĒāļēāļāļēāļāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļĄāļāļļāđāļĄāđāļĒāđāļ, āđāļĨāļ°āļāļāļāļļāļāļāļāļļāļāļāļĩāđāļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļđāļĢāđāļāđāļāļģāļāļīāļāļĩāļāļĨāļĩāļĄāļēāļāļēāļāļāļĢāļ°āđāļāļĢāļ·āđāļāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāđāļēāļāđāļāļĩāđāļāđāļēāļāļĢāļ§āļāļĢāļ§āļĄāļŠāļ°āļŠāļĄāđāļ§āđ
āđāļĨāļ°āļāļĩāđāļāļīāđāļĻāļĐāļŠāļļāļāļāļ·āļ "āļāļāļĨāļāļāļĢāļ°āļāļēāļāļāļāļēāļāđāļēāļāļīāļ§āļāļģ" āđāļāđāļāļāļāļĨāļāļāļĢāļ°āļāļēāļāļāļĩāđāļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļđāļĢāļāđāļēāļāđāļāđāļāļģāļāļķāđāļāļĄāļēāļāđāļ§āļĒāļāļēāļĢāļāļģāļ§āļīāļāļēāļāļāļēāļāđāļēāļāļīāļ§āļāļģ āļĄāļēāđāļāļĩāļĒāļāđāļĨāļāļĒāļąāļāļāđāļāļąāļāļāļĢāļ°āļāļĢāđāļāļĄāđāļĢāļĩāļĒāļāļŠāļđāļāļĢāđāļĢāļĩāļĒāļāļāļēāļĄāļāļāļāļĢāļ°āļāļēāļāļāļāļ§āļ āļāđāļāļāļāļ°āļĨāļāļāļāļāļĄāļēāđāļāđāļāļāļ āđāļĨāđāļ§āļāļķāļāļāļģāļāļāļāļĩāđāđāļāđāļŠāļ°āļŠāļĄāđāļ§āđāđāļĢāļ·āđāļāļĒāļĄāļē āļāļāđāļāđāļāļģāļāļ§āļāļāļķāļ āļāđāļēāļāļāđāļāļ°āļāļģāļāļāđāļŦāļĨāđāļēāļāļąāđāļāļĄāļēāļāļķāđāļāđāļāđāļāđāļāđāļ āđāļĨāđāļ§āļāļģāļāđāļģāļāļąāđāļāļāļāļāđāļāļīāļĄ āļāđāļēāļāļāļąāđāļāđāļāļāļģāđāļ§āđāđāļāļ·āđāļāļāļģāļĄāļēāđāļāđāļāļĄāļ§āļĨāļŠāļēāļĢāļŠāļģāļāļąāļāđāļāļāļēāļĢāđāļŠāļĢāļīāļĄāļĪāļāļāļīāđāđāļāļīāđāļĄāļŠāļīāļāļāļīāļāļļāļāđāļŦāđāđāļāđāļāļ°āļāļĢāļļāļāļāļāļēāļāđāļēāļāļīāļ§āļāļģāļĢāļļāđāļāļāļĩāđāđāļāļĒāđāļāļāļēāļ°
āļāļķāđāļāļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļđāļĢāļāđāļāļāļāļģāļāļāļāļąāđāļāļŦāļĄāļāļāļĩāđāļĄāļēāļāļāļāđāļ§āļĒāļāļĢāļĢāļĄāļ§āļīāļāļĩāļāļīāđāļĻāļĐāļŦāļĨāļēāļĒāļāļąāđāļāļŦāļĨāļēāļĒāļāļāļ āļāļāļāļĢāļ°āļāļąāđāļāļāļāļĄāļ§āļĨāļŠāļēāļĢāļāļąāđāļāļŦāļĄāļāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāļĨāļ°āđāļāļĩāļĒāļāļāļķāļāļāļĩāđāļŠāļļāļ āļāđāļēāļāļ§āđāļēāļŦāļēāļāļāļāđāļĄāđāļĨāļ°āđāļāļĩāļĒāļāļāļ āđāļ§āļĨāļēāļāļģāļĄāļēāļāļāļāļāļ°āļāļĢāļļāļāļāļ°āļāļģāđāļŦāđāļāļ·āđāļāļāļīāļ§āļāļ°āļāļĢāļļāļāđāļĄāđāđāļĢāļĩāļĒāļāļĨāļ·āđāļāļŠāļ§āļĒāļāļēāļĄ āļŦāļēāļāļāļīāļ§āļāļ°āļāļĢāļļāļāļāļĢāļļāļāļĢāļ°āļāļķāđāļāđāļĄāđāļāļāđāļāļ°āđāļĄāđāļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļāļēāļĢāļĒāļąāļāļāđāļāļāļāļ°āļāļĢāļļāļāđāļāđ
āļŦāļĨāļąāļāļāļēāļāļāļģāļāļēāļĢāļāļāļāļāļāđāļĨāđāļ§ āļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļđāļĢāļāđāļēāļāđāļāđāļāļģāļāļ°āļāļĢāļļāļāđāļāļĨāļāļĢāļąāļāļāļīāļāļāļāļāļāļēāļĄāļāļĢāļĢāļĄāļ§āļīāļāļĩāđāļāļĢāļēāļ āđāļĨāđāļ§āļāļķāļāļāļēāļĢāļĒāļąāļāļāđāļāļāļēāļāđāļēāļāļīāļ§āļāļģāļŠāļģāļāļąāļāđāļ§āđ āđāļāļīāđāļĄāļāļ§āļēāļĄāđāļāđāļĄāļāļĨāļąāļāđāļāđāļāđāļāđāļēāļāļ§āļĩ āđāļĢāļĩāļĒāļāļ§āđāļē "āļāļĩāļāļāļāļāļĩāđāļ" āđāļāļĒāļāļļāļāļāļąāđāļāļāļāļāļāļąāļāļĨāļ°āđāļāļĩāļĒāļāļāļīāļāļĩāļāļīāļāļąāļāļāļĩāđāļāļĨāđāļēāļ§āļĄāļēāļāļĩāđāļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļđāļĢāļāđāļēāļāļāļģāļāđāļ§āļĒāļĄāļ·āļāļāđāļēāļāđāļāļāļāļąāđāļāļŦāļĄāļāđāļāļ·āđāļāļāļ§āļēāļĄāļĄāļąāđāļāđāļāļ§āđāļēāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāļĩāđāļāđāļēāļāļŠāļĢāđāļēāļ āļāļ°āļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāļāļāļāļēāļĄāđāļāđāļāļīāļāļĻāļīāļĨāļāđ āđāļĨāļ°āļĄāļĩāļāļīāļāļāļīāļāļļāļāđāļāđāļāļīāļāļĻāļēāļŠāļāļĢāđ āđāļāđāļāļāļāļāļāļĩāļāļāļāļĨāđāļģāļāđāļē āļāļĢāđāļāļĄāļŠāļĢāđāļēāļāļāļģāļāļēāļāđāļāđāļāļāļĢāļļāđāļāļŦāļĨāļąāļāļŠāļ·āļāļāđāļāđāļ
Golden Minnow King Takrud by Kruba Thakoon, Mae Phae Temple, Chiang Mai Province.
"Minnow" is a kind of fish that has outstanding natural characteristics. That is, even though it is a small and fragile fish, it can survive. Because minnows live together in groups, travel everywhere together, eat together, die together, leaving no one behind, rely on each other as a group with love and unity. Minnows have a harmonious bond where they support and uplift each other, moving forward together, facing challenges hand in hand, and celebrating successes as a team. Minnows usually live in water sources that are plentiful. As the days pass, the group of minnows will expand until they become larger and larger. With the characteristics of minnow, ancient masters and monks of Lanna created the magic named "Golden Minnow King (Pa Siew Kham)" that gives magical results in the fields of kindness, strong friendship, gathering loyal followers and rocky unity.
Kruba Thakoon said that this Golden Minnow King Takrud, Lanna people have long believed since ancient time that it has magic power to help the worshipers become loved by the people, surrounded by true friends and rich in many loyal followers. This Takrud will always attract good people to make friends. Anyone who sees the owner of it will want to get to know him/her more deeply, want to be close and be part of the same party. The owner will never lack friends or flock in every place, and also receive help and support from the public. It also helps to make a flexible living, business expands and prospers. Whenever the worshipers want some help, there will be many people coming to help the worshipers to achieve their desires as much as true friends will do.
For the making process of "Golden Minnow King Takrud", Kruba Thakoon brought a copper metal plate to write full formula magic characters together with a special blessing for each magic character at a specific auspicious time according to scripture. Kruba Thakoon used copper metal plate to make this Takrud because "Copper" is the elemental metal of Venus, the star of love. Therefore, it is considered to be an element of happiness & charming in itself. According to the science of western belief in alchemy, there is also an emphasis on this matter.
After that, Kruba Thakoon rolled the copper metal plate to be Takrud before covering it with various kinds of charming magic powder, such as holy chalkboard powder from Lanna's charming magic subjects, herbal powder that is made of special plants which has natural power in terms of popularity and reputation, and holy powder that Kruba Thakoon made from various sacred amulets that he has collected for a long time.
And the most special material is "Golden Minnow King Holy Chalkboard Powder" is a holy chalkboard powder that Kruba Thakoon made by using chalk sticks to write Golden Minnow King magic on the chalkboard before removing it into powder. Once Kruba Thakoon got a certain amount, Kruba Thakoon took the powder that has been accumulated over time to make it into bars. Then repeat the same steps. He intended to make this powder to be an important substance to enhance the power and benefits of Golden Minnow King Takrud.
Kruba Thakoon brought all the above-mentioned powder to grind through a special process in many steps until all the mass became finely powdered. Kruba Thakoon said that if the powder is not fine enough, when applying powder to cover Takrud, the surface of Takrud will not be smooth and beautiful. If the surface of Takrud is rough, then the additional Yantra cannot be engraved on the outside surface of Takrud nicely.
After Golden Minnow King Takrud was covered with magic powder completely, Kruba Thakoon took Golden Minnow King Takrud to lacquer it with black varnish and gild it with gold leaf according to the ancient method and then engraved Golden Minnow King Yantra to increase the strength of the magic power to be doubled. This technique is called "Good Outside, Good Inside". Every meticulous step mentioned above, Kruba Thakoon made entirely by his own hands to ensure that the sacred amulets he created would be beautiful in art and powerful in magic, perfectly completed to be a truly valuable item for the believers that will create the legend till the future generations.