Description:
āļāļāļēāđāļāļ°āđāļāļāļāļąāļĨāļĨāļąāļāļāđ, āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§ āļāļāļļāļāļīāļ§āļāļĻāđ, āļāļģāļŦāļāļąāļāļāļđāđāļĪāđ
āļĐāļĩāļāļĢāļŦāļĄāļĄāļē, āļ.āļāļāļāļāļļāļĢāļĩ
āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļāđāļēāļāļ§āđāļē "āļāļāđāļĢāļēāļāđāļēāđāļāļāļĩāļĄāļēāļāđāļāļīāļāđāļāļāđāļĄāļąāļāļāļđāļāđāļāļēāļĢāļąāļāđāļāļēāđāļāļĢāļĩāļĒāļ āļāļāļāļēāļāļāļ§āļāļāđāđāļĄāđāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāđāļāļĢāļāļāļāđāļāļĢāļāđāļāđāļŦāđāļāļąāļ āļāđāļēāđāļāđāļāļāļāļāļĩāđāļāļīāļāđāļāđāļĨāđāļ§āđāļĄāđāļĄāļĩāļāļāđāļāļĢāļāđāļāļĄāļąāļāļāđāļāļāđāļĄāđāđāļāđāđāļĢāļ·āđāļāļāļāļĩ āļāļĄāđāļĨāļĒāļāļģāđāļāđāļāđāļĄāđāļĄāļ°āļāļēāļĄāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļĒāļĄāļēāđāļāļ°āđāļāđāļāđāļāļ° āđāļāļ·āđāļāļāļēāļĻāļąāļĒāļāļēāļāļļāļ āļēāļāļāļāļāđāļĄāđāļĄāļāļāļĨāļāļāļīāļāļāļĩāđāļāļēāļĄāļāļ§āļēāļĄāđāļāļ·āđāļāļāļĩāđāļāļđāļāļŠāđāļāļāļāļāļāļąāļāļĄāļē āļĄāļēāđāļŠāļĢāļīāļĄāđāļāļ°āļāļāļāļāļĄ āđāļŦāđāđāļāđāļāđāļāļ°āļāļĩāđāđāļāđāļāđāļāļāļēāļāļāļāļāļĢāļāļāļāļ āđāļŦāđāļāļāļĒāļģāđāļāļĢāļ āđāļŦāđāļāļāđāļāļĢāļāļāļēāļĄ āđāļŦāđāđāļāđāļāļāļĩāđāļāļĢāļąāđāļāļāļĢāđāļēāļĄāļāļāļāļāļāļāļąāđāļāļŦāļĨāļēāļĒ āđāļāļĢāļāļģāđāļāđāļāđāļāļģāđāļāļāļđāļāļēāđāļāļ·āđāļāļāļĢāļ°āļāļāļāļŠāļąāļĄāļĄāļēāļāļēāļāļĩāļ āļāļ°āđāļāđāđāļĄāđāļāļāđāļāđāļāđāļāļĩāđāļĒāļĨāđāļēāļāđāļāļē āđāļāđāđāļāđāļāļĒāļāļāļāļāđāļŦāļāļ·āļāļāļąāļĨāļĨāļąāļāļāđ āļāļĩāđāđāļĄāđāļĄāļĩāđāļāļĢāļŦāļāđāļēāđāļŦāļāļāļ°āļĄāļēāļāļāļāļĩāđāļāđāļĄāđāļŦāļāđāļāđ"
āļāļāļēāđāļāļ°āđāļāļāļāļąāļĨāļĨāļąāļāļāđāļĢāļļāđāļāļāļĩāđ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āđāļāđāđāļāđāđāļĨāļ·āļāļāđāļāļē "āđāļāđāļāđāļĄāđāļĄāļ°āļāļēāļĄāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļĒ" āļĄāļēāđāļāļ° āļāļēāļĻāļąāļĒāđāļāļĨāđāļāļ§āđāļēāđāļĄāđāļĄāļ°āļāļēāļĄāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļĒāđāļāđāļāļāļāļāļāļēāļāļĢāļĢāļāđāļĄāļĩāļāļĩāđāļāļāļąāļ§ āļāļĢāļĢāļĄāļāļēāļāļīāļŠāļĢāđāļēāļāļĄāļēāđāļŦāđāļāļĨāļąāļ āļāļ·āļāđāļāđāļāļĄāļ§āļĨāļŠāļēāļĢāļāļąāđāļāđāļĨāļīāļĻ āđāļāļ·āđāļāļāļ·āļāļāļąāļāļĄāļēāđāļāđāđāļāļĢāļēāļ āļĄāļĩāļāļēāļāļļāļ āļēāļāļāļ§āļēāļĄāļĻāļąāļāļāļīāđāļŠāļīāļāļāļīāđāđāļāđāļāļāļĒāđāļēāļāļĄāļēāļ āđāļŦāļĄāļēāļ°āļĒāļīāđāļāļāļąāļāđāļāļāļēāļĢāļāļģāļĄāļēāđāļāļ°āđāļāđāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨ āļāļēāļĻāļąāļĒāļāļģāļāļēāļāđāļŦāđāļāļāļēāļĄāļāļāļāļĄāļ°āļāļēāļĄ āļāļ·āļ āļāļēāļĄ āļāļĢāđāļēāļĄ āđāļāļĢāļ āđāļĨāđāļ§āļāđāļēāđāļāđāļāđāļāđāļāđāļĄāđāļĄāļ°āļāļēāļĄāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļĒāļāđāļ§āļĒāđāļĨāđāļ§ āļāđāļĒāļīāđāļāļāļīāđāļĻāļĐāļāļķāđāļāđāļāđāļāđāļāđāļēāļāļ§āļĩ
āđāļāļĢāļēāļ°āđāļĄāđāđāļāđāļāļĄāļ°āļāļēāļĄāđāļāđāļāļāļāļāļāļĩāđāļŦāļēāļĒāļēāļ āļāđāļāļĄāļ°āļāļēāļĄāļāļąāļ 100 āļāđāļ āļāļ°āļĄāļĩāļāļąāļāļāđāļāļāļĩāđāļĄāļĩāđāļāđāļ āđāļāđāļāđāļĄāđāļĄāļ°āļāļēāļĄāļāļĩāđāļāļ°āļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāđāļāđāļāļĄāļēāļāļāļ§āđāļēāđāļĄāđāļĄāļ°āļāļēāļĄāļāļąāđāļ§āđāļ āđāļāļĒāļāļāļāļīāđāļĄāđāļĄāļ°āļāļēāļĄāļāļ°āļĄāļĩāļŠāļĩāļāļāļāđāļŦāļĨāļ·āļāļ āļŠāđāļ§āļāđāļāđāļāļāļąāđāļāļāļ°āđāļāđāļāļŠāļĩāļāđāļģāļāļēāļĨāđāļāđāļĄ āļĄāļĩāļāļĨāļīāđāļāļŦāļāļĄ
āđāļāļĒāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļāđāļēāļāđāļāđāļāļĨāđāļēāļ§āđāļ§āđāļāļĒāđāļēāļāļĄāļĩāļāļąāļĒāļĒāļ°āļ§āđāļē "āļāđāļāđāļĄāđāļŦāļĢāļ·āļāļŠāļąāļāļ§āđ āļĨāđāļ§āļāđāļāđāļāļŠāļīāđāļāļĄāļĩāļāļĩāļ§āļīāļ āļāļĢāļđāļāđāļēāļāđāļŦāđāđāļāđāļāļāļāļāļĩāđāļĄāļąāļāļāļēāļĒāđāļāļāļāļēāļĄāļāļēāļĒāļļāļāļąāļĒ āđāļāļĢāļēāļ°āļĄāļąāļāļāļ·āļāļŠāļīāđāļāļāļāļāļīāļāļāļāđāļĨāļ āļāļ·āļāđāļāļīāļāđāļāđāđāļāđāļāļāļēāļĒ āļĄāļīāđāļāđāļāļĢāļēāļāļāļĩāļ§āļīāļāđāļāļēāļĄāļēāđāļāļ·āđāļāļĄāļēāļāļģāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨ āļāļĄāđāļĢāļĩāļĒāļāļĄāļēāđāļāļāļāļĩāđ"
āđāļĨāļ°āļāļ§āļēāļĄāļāļīāđāļĻāļĐāļāļĩāļāļŦāļāļķāđāļāļāļāļāļāļĒāđāļēāļāļāļāļēāđāļāļ°āđāļāļāļāļąāļĨāļĨāļąāļāļāđāļĢāļļāđāļāļāļĩāđ āļāļ·āļāļāļąāļāļāļĢāļ°āđāļĨāļāļĒāļąāļāļāđāļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āđāļāđāļāļāļāđāļāļēāļāļēāļāļēāļŠāđāļ§āļāļāļķāļāļāļĩāđāļāđāļēāļāđāļāđāđāļŠāļāđāļāļ°āļāļļāļāļĢāļļāđāļāļāļāļĄāļĩāļāļĢāļ°āļŠāļāļāļēāļĢāļāđāļĄāļēāļāļĄāļēāļĒ āļĄāļēāļāļēāļĢāļāļģāļāļąāļāđāļ§āđāļāļāļāļąāļ§āđāļāļ° āļāļķāđāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļāđāļēāļāđāļĄāđāđāļāļĒāļāļģāļĄāļēāļāļēāļĢāđāļ§āđāļāļĩāđāđāļāļ°āļĢāļļāđāļāđāļŦāļāļāļāļāļāđāļēāļāļĄāļēāļāđāļāļāđāļĨāļĒ
āđāļāļĢāđāļāđāļĢāļđāđāļ§āđāļē āđāļāļ°āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āđāļĄāđāđāļāļĒāļāļģāđāļŦāđāļāļīāļāļŦāļ§āļąāļ āđāļŦāļĄāļēāļ°āļāļĩāđāļāļ°āļāļāļāļēāļāļīāļāļāļąāļ§ āļāļąāđāļāļāļđāļāļēāļāļēāļĄāļāđāļēāļāđāļĢāļ·āļāļ āļĢāđāļēāļāļāđāļē āļāļĢāļīāļĐāļąāļ āļāļĩāđāļāļģāļāļēāļ āļāļāļēāđāļāļ°āļāļāļāļāđāļēāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļāļ·āļāđāļāļĨāđāļ “āđāļāļ°āļĢāļąāļāļāļēāļ” āđāļĄāđāļ§āđāļēāđāļāļŠāļāļēāļāļāļēāļĢāļāđāđāļŦāļāļŦāļĢāļ·āļāļĄāļĩāļāļ°āđāļĢāđāļĄāđāļāļĩ āļāļĢāđāļāļĄāļĢāļąāļāđāļāļāļāļđāđāđāļāđāļāđāļāđāļēāļāļāļ āļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļĢāļąāļāđāļāļĢāļēāļ°āļŦāđ āļāļģāļāļąāļāļ āļąāļĒāđāļŦāđāđāļāđāđāļāđāļēāļāļāļāđāļāđ āļāļģāļāļēāđāļāļāļĨāļēāļ āļāļ§āļēāļĄāļŠāļģāđāļĢāđāļ āđāļāļīāļĄāđāļāđāļĄāļāļ§āļēāļĄāļāļĢāļēāļĢāļāļāļē
āļĄāļĩāļāļāļīāļāļ§āļēāļĄāđāļāļ·āđāļāļŠāļ·āļāļāđāļāļāļąāļāļĄāļēāļāļąāđāļāđāļāđāļāļāļĩāļāļāļāļāļķāļāļāļąāļāļāļļāļāļąāļāļ§āđāļē āđāļāļ°āđāļāđāļāļŠāļąāļāļ§āđāļĄāļāļāļĨāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļļāļāļŠāļĄāļāļąāļāļīāđāļŦāļāļ·āļāļāļąāđāļāļāļ§āđāļēāļŠāļąāļāļ§āđāļāļ·āđāļāđāđāļāļŦāļĨāļēāļĒāđāļāđāļēāļ āļāđāļ§āļĒāđāļŦāļāļļāļāļĩāđāļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļŠāļĄāļąāļĒāļāđāļāļāļāļķāļāļāļ·āļāļāļāļīāļāļ§āļēāļĄāđāļāļ·āđāļāļāļĩāđāļĄāļēāļŠāļĢāđāļēāļāđāļāđāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāđāļ§āđāđāļŦāđāļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļĨāļđāļāļŦāļēāļāļđāļāļēāļāļēāļāļĢāļļāđāļāļŠāļđāđāļĢāļļāđāļ āđāļāļĢāļēāļ°āļāļ§āļēāļĄāļāļīāđāļĻāļĐāļāļāļāđāļāļ°āļĄāļĩāļāļĒāļđāđāļŦāļĨāļēāļĒāļāļĢāļ°āļāļēāļĢāđāļāđāļ:
āđāļāļ°āđāļāđāļāļŠāļąāļāļ§āđāļĻāļąāļāļāļīāđāļŠāļīāļāļāļīāđ
• āļāđāļēāļĄāļĩāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļĢāļđāļāđāļāļ°āđāļĨāđāļ§ āļāļ°āļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāđāļāļāļāļļāļāđāļŠāļĒāđāļĨāļ°āļŠāļīāđāļāđāļĄāđāļāļĩāļāđāļēāļāđāļāļĩāđ āļāļ°āļĄāļēāļāļģāļĢāđāļēāļĒāđāļāđāļēāļāļāļāđāļāļ°āđāļāđ āđāļāļĢāļēāļ°āđāļāļ°āļāļ°āļĢāļąāļāļŠāļīāđāļāđāļĄāđāļāļĩāđāļāļāđāļāđāļēāļāļāļāđāļāđāļāļāđāļĨāļ°āļāļ°āļāļģāđāļŦāđāđāļāđāļēāļāļāļāļāļĨāļāļāļ āļąāļĒ āļāļķāļāđāļāđāļāļāļĩāđāļĄāļēāļāļāļāļāļģāļ§āđāļē “āđāļāļ°āļĢāļąāļāļāļēāļ”
āđāļāļ°āđāļāđāļāđāļāđāļēāđāļŠāļāđāļŦāđāļĄāļēāļāđāļĄāļĩāļĒ
• āđāļāļ°āļāļ·āļāļāļāļĄāđāļŠāļāđāļŦāđāļāļąāļāļĢāļąāļāļāļąāļ§āļāļĢāļīāļ āļāđāļ§āļĒāđāļŦāļāļļāļāļĩāđāļ§āđāļēāđāļāļ°āļāļąāļ§āļāļđāđāļŦāļāļķāđāļāļāļąāļ§āļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļāļđāđāļĨāļāļāļāļĢāļāļāđāļāļ°āļāļąāļ§āđāļĄāļĩāļĒāđāļāđāđāļāđāļāļŠāļīāļāđāļāļąāļ§ āđāļāļĒāđāļāļ°āļāļąāļ§āđāļĄāļĩāļĒāļāļąāđāļāļŦāļĄāļāļāļąāđāļāļāļīāļāļāļĒāļđāđāļāļēāļĻāļąāļĒāļāļąāļāļāđāļ§āļĒāļāļ§āļēāļĄāļĢāļđāđāļĢāļąāļāļŠāļēāļĄāļąāļāļāļĩāđāļĨāļ°āđāļāļ·āđāļāļŦāļāļļāļāļāļļāļāđāļāļ·āļāļāļķāđāļāļāļąāļāđāļĨāļ°āļāļąāļ āļāļķāļāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāđāļāļ·āđāļāļāļąāļāļ§āđāļē āļāļđāđāđāļāļĄāļĩāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļĢāļđāļāđāļāļ°āļāļāļāļē āļāļđāđāļāļąāđāļāļāļ°āđāļāđāļāļāļąāļāļāļāļāļĢāļāļāļāļĩāđāļĒāļīāđāļāđāļŦāļāđ āđāļāđāļāļāļąāļāļĢāļąāļāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļāļāļīāļĒāļĄāļāļĄāļāļāļāļĄāļēāļāļĄāļēāļĒ āđāļĨāļ°āļĄāļĩāđāļŠāļāđāļŦāđāđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļĄāļāļļāļāļāđāļēāļ
āđāļāļ°āđāļāđāļāļŠāļąāļāļ§āđāļŦāļēāļāļīāļāđāļāđāļ
• āļāļēāļĄāļāļļāļāļĨāļąāļāļĐāļāļ°āļāļēāļāļāļĢāļĢāļĄāļāļēāļāļī āđāļāļ°āđāļāđāļāļŠāļąāļāļ§āđāļāļĩāđāļŦāļēāļāļīāļāđāļāđāļ āļĄāļĩāļāļīāļŠāļąāļĒāļĢāđāļēāđāļĢāļīāļ āļ§āđāļāļāđāļ§ āļāļąāđāļāļĒāļąāļāļāļīāļāđāļĄāđāđāļĨāļ·āļāļ āļāļīāļāđāļāđāļāļļāļāļāļĩāđ āļāļāļāļēāļāļāđāļāļāļļāļāļŠāļ āļēāļāļ āļđāļĄāļīāļāļēāļāļēāļĻ āļāļāļāļāļāđāļāļāļļāļāļŠāļāļēāļāļāļēāļĢāļāđ āļāļķāļāđāļāļ·āđāļāļāļąāļāļ§āđāļēāļāļđāđāļāļĩāđāļĄāļĩāđāļāļ°āđāļ§āđāļāļĢāļāļāļāļĢāļāļāļāļ°āđāļāđāļāļāļđāđāļĄāļąāđāļāļāļąāđāļāļŠāļĄāļāļđāļĢāļāđ āļāđāļēāļāļēāļĒāđāļāļĢāļīāļāļĢāļļāđāļāđāļĢāļ·āļāļāđāļĨāļ°āļāļēāļĒāļļāļĒāļ·āļ āđāļĢāļĩāļĒāļāđāļāđāļ§āđāļēāļāļĒāļđāđāļāļĩāđāđāļŦāļāļāđāđāļĄāđāļāļāļāļēāļĒ
āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āđāļāđāđāļŠāļ "āļāļāļēāđāļāļ°āđāļāļāļāļąāļĨāļĨāļąāļāļāđ" āļĢāļļāđāļāļāļĩāđāļāđāļ§āļĒāļāļģāļĢāļēāđāļāļ°āļāļāļ "āļŦāļĨāļ§āļāļāļđāđāļāđāļģ āļ§āļąāļāļŦāļāļāļāļāļĢāļ°āļāļāļ" āļāļđāđāļŠāļĢāđāļēāļāļāļģāļāļēāļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļĢāļēāļāđāļāļ°āļāļąāļāļĨāļ·āļāļĨāļąāđāļ āđāļĨāļ°āļāļĩāđāļāļīāđāļĻāļĐāđāļāļāļ§āđāļēāļāļąāđāļāļāļ·āļāļāđāļēāļāđāļāđāļāļģāļ§āļīāļāļēāļāđāļēāļāđāļāļĩāđāļāđāļēāļāļĢāđāļģāđāļĢāļĩāļĒāļāļĄāļēāļāļ§āļāđāļŠāļāļāļĢāļ°āļāļļāļĨāļāđāļāđāļāđāļāļ°āļĢāļļāđāļāļāļĩāđāđāļāđāļāļāļĢāļāļĩāļāļīāđāļĻāļĐ āđāļāļāļāļĩāđāļāļ°āļŦāļēāļāļđāđāđāļāļāļģāđāļŠāļĄāļāđāļŦāļĄāļ·āļāļāļāļāļŦāļēāđāļāđāļĒāļēāļāļĒāļīāđāļāđāļāļāļąāļāļāļļāļāļąāļ
āļāļĨāđāļēāļ§āļāļ·āļ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļāđāļēāļāđāļāđāļāļąāļāļŠāļĢāļĢāļĄāļāļāđāļ§āļīāļāļēāļāļĩāđāļāļģāļĄāļēāđāļŠāļāđāļāļ°āļĢāļļāđāļāļāļĩāđāđāļ§āđāđāļāđāļāļāđāļēāļāđāđāļāļāļēāļ°āļāļēāļāđāļ āđāļāđāļāļ§āđāļē āļāđāļēāļāļ°āđāļŦāđāđāļāļ°āļĄāļĩāļĪāļāļāļīāđāđāļāļāļēāļĢāļĢāļąāļāđāļāļĢāļēāļ°āļŦāđāđāļāļāļāļđāđāđāļāđāļāđāļāđāļēāļāļāļ āļāđāļēāļāļāđāļāļ°āđāļāđāļĄāļāļāđāļ§āļīāļāļēāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļļāļāļāļāļļāļāđāļāļāđāļāđāļāļāļēāļāļŦāļāļļāļāļāļ§āļ āļŠāļ°āđāļāļēāļ°āđāļāļĢāļēāļ°āļŦāđ āļŠāļ·āļāļāļ°āļāļēāļĄāļēāđāļŠāļāļāļĢāļ°āļāļļāļĨāļāđāļāđāļāļ°
āļŦāļĢāļ·āļāļāđāļēāļāļ°āđāļŦāđāđāļāļ°āļĄāļĩāļĪāļāļāļīāđāļāļēāļāđāļŠāļāđāļŦāđāđāļāļāļāļąāļ āļāđāļēāļāļāđāļāļ°āđāļāđāļĄāļāļāđāļ§āļīāļāļēāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļēāļāļļāļ āļēāļāđāļĨāļīāļĻāļĨāđāļģāļāļēāļāđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāđāļŠāļāđāļŦāđ āļĄāļēāđāļŠāļāļāļĢāļ°āļāļļāļĨāļāđāļāđāļāļ° āļŦāļĢāļ·āļāļāđāļēāļāļ°āđāļŦāđāđāļāļ°āļĄāļĩāļĪāļāļāļīāđāļāļēāļāđāļ āļāļāļĢāļąāļāļĒāđ āļāđāļēāļāļāđāļāļ°āđāļāđāļĄāļāļāđāļ§āļīāļāļēāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļīāļāļāļīāļāļļāļāļāļēāļāđāļāļāļĨāļēāļ āđāļāļīāļāļāļāļ āļĄāļēāđāļŠāļāļāļĢāļ°āļāļļāļĨāļāđāļāđāļāļ° āđāļāļāļāļĩāđāđāļāđāļāļāđāļ
āļāđāļēāļāļ§āđāļēāļāļģāđāļāļāļāļĩāđ āļāļķāļāļāļĨāđāļēāļāļđāļāļāļĒāđāļēāļāļ āļēāļāļ āļđāļĄāļīāļ§āđāļē "āđāļāļ°āļāļđāđāļāđāļāļāļļāļāļāļēāļ" āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļāđāļēāļāļāļēāļĢāļąāļāļāļĩāļāđāļ§āļĒāļāļĢāļ°āļŠāļāļāļēāļĢāļāđāļŠāđāļ§āļāļāļąāļ§āđāļĨāļ°āļāļĢāļ°āļŠāļāļāļēāļĢāļāđāļāļąāļāđāļāđāļāļāļĩāđāļāļĢāļ°āļāļąāļāļĐāđāļāļēāļāļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļĄāļēāļāļĄāļēāļĒāļāļĩāđāđāļāđāļāļđāļāļēāđāļāļ°āļĢāļļāđāļāļāđāļāļāđāđāļāļ§āđāļē āđāļāđāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāļĩāđāļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļŦāļāļļāļāļāļģāļāđāļ§āļĒāđāļŦāļĨāļ·āļāļāļđāđāđāļāđāļāđāļāđāļēāļāļāļāđāļāđāļāļĢāļīāļāļāļĒāđāļēāļāđāļĄāđāļāđāļāļāļŠāļāļŠāļąāļĒ āđāļĄāđāđāļāđāļāļāļąāđāļāļāļāđāļĄāđāļĄāļĩāđāļāļāļēāļŠāđāļāđāļŠāļĢāđāļēāļāļāļāļāļĄāļēāļŦāļĨāļēāļĒāļĢāļļāđāļāđāļāđāļāļāļĩāđ
Divine Throne Goat King by Arjarn New Akuniwong, Samnak Sakyant Pu Lersi Promma, Nonthaburi Province.
Arjarn New said, "If a person is too kind, they are often taken advantage of. Some people have no sense of respect for others. If you are too good and no one respects you, it’s not a good thing. So, I carved a goat from the dead-standing tamarind heartwood, relying on the power of this auspicious wood according to the belief passed down through generations. This is to enhance my goat, making it powerful in the art of governing people, so that others will be considerate and respect you, becoming a source of awe for everyone. Anyone who uses or worships it for legitimate work will not become a subordinate to others, become a great person above the divine throne, who no one can oppress or subjugate".
This version of "Divine Throne Goat King", Arjarn New chose to use the "Dead-standing Tamarind Heartwood" to carve into the goat king.This was done based on the belief in its mystical properties, as "Dead-standing Tamarind Wood" is considered a mystical item that possesses natural power. Nature created it to be magical and is regarded as an excellent material for making amulets. Since ancient times, people have believed that this Dead-standing Tamarind Wood is a powerful mystical item. It is particularly suitable for carving into amulets due to the Thai name of the tamarind tree, which signifies fear, obedience, and respect. Moreover, if the wood is heartwood from a tamarind tree that has died in a "dead-standing" state, it becomes even more special, exponentially so.
Tamarind heartwood is a rare item. Out of 100 tamarind trees, there may be only one that has heartwood. The heartwood of the tamarind tree is much harder than regular tamarind wood. Normally, tamarind wood is yellow in color, while the heartwood is dark brown and has a pleasant fragrance.
Interestingly, Arjarn New stated significantly, "No matter if it's a tree or an animal, they are all living things. My teachers taught me to use things that die of their own age (Perennial Death) to make amulets. This is because it is part of the three characteristics of existence: when every life is born, it will grow old, fall ill, and eventually die. It is not correct to take any life to make a sacred object. I learned this way from my teachers".
Another special feature of this version of the Goat King is the magical characters that Arjarn New has transcribed from the spells he uses to empower each version of his Goat King, which has created many experiences for those who worship it. These magical characters are inscribed on this Divine Throne Goat King, something Arjarn New has never done with any of his previous goat amulets.
Everyone knows that the goat king of Arjarn New never disappoints. Suitable for carrying as an amulet or worshiping at homes, shops, companies, and workplaces. Goat King of Arjarn New has the auspicious meaning, "Scapegoat" which means no matter what situation or if there is anything bad, Goat King will protect and receive it on behalf of the owner. It can receive suffering and eliminate danger instead of its owner and bring luck, success, and wish fulfillment.
From ancient times until now, there has been a belief that the goat is an auspicious animal which has superior qualifications than other animals. Due to this belief, the goat amulet was created by the skillful magic masters from generation to generation because the special properties of goat are various, such as:
Goat Is The Holy Animal.
• Whoever has a goat amulet will be safe from black magic and dangerous things because the goat amulet will receive any dangers by itself, like the meaning of the word “Scapegoat”.
Goat Is The King Of Charm.
• The goat is a true charmer and lover, because a male goat can govern more than 10 female goats with congruity, who has a goat amulet will become a great leader and be a charming star that is surrounded by beloved people.
Goat Is The Great Eater.
• According to natural characteristics, the goat is an animal that is skilful at foraging. It has a cheerful and agile personality. It is also omnivorous, can eat everywhere, can eat everything. It is resistant to all weather conditions and endurable every situation, so there is a belief that whoever has a goat amulet will have prosperity, comfort, success and longevity.
Arjarn New blessed this "Divine Throne Goat King" based on the goat scripture of "LP.Um, Wat Nong Krabok", the most famous creator of the legendary goat amulet. And what's more special is that Arjarn New has taken the various magic subjects that he studied to reside in this goat king as a special case. It's hard to find anyone who does it the same way as Arjarn New did nowadays.
That is to say, Arjarn New has carefully selected the magic used to separately bless this goat king for each specific function. For example, when he wants this goat king to have the power to receive suffering and eliminate danger instead of its owner, he will use the magic that has outstanding powers in terms of lifting destiny, warding off misfortune, and prolonging the life span to reside in this goat king.
Or when he wants this goat king to have the power to enhance a charming appearance to its owner, he will use the magic that has outstanding powers in terms of extremely loving-kindness and popularity to reside in this goat king. Or when he wants this goat king to have the power to attract wealth and treasure for its owner, he will use the magic that has outstanding powers in terms of fortune and increasing consuming property to reside in this goat king.
That's why Arjarn New could proudly say "My Goat Is Good In Every Way,"Arjarn New guarantees from his personal experiences and experiences that has been evident from many disciples who have worshiped his goat amulet that it is a sacred amulet that can truly help its owner without a doubt. Otherwise, there would be no chance of creating many batches like this.