Description:
āļŠāļĩāļāļķāđāļāļāļĢāļēāļĒāļŦāļ§āļēāļāļāļāļāļāļēāđāļĒāđāļ, āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļ āļĻāļąāļāļāļē, āļŠāļģāļāļąāļāļāđāļēāļāļāđāļāļāļĄāļāļāđ
āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļĻāļąāļāļāļēāļāđāļēāļāļŠāļĢāđāļēāļāļāļēāļĄāļāļģāļĢāļēāļ§āļīāļāļēāđāļāļĄāļĢāđāļāļĢāļēāļāļāļāļāļŦāļĄāļāļāļĢāļĢāļĄāļŦāļĄāļāđāļŠāļāđāļŦāđāđāļāļāļāļąāļāļŦāļ§āļąāļāļŠāļļāļĢāļīāļāļāļĢāđ āđāļĨāļ°āļŠāļ·āļāļāļąāļāļĄāļēāđāļāļŠāļēāļĒāļāļāļāļāđāļēāļ "āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĨāđāļ āļāļļāļāļĒāļ·āļ" āļāļāļāļāļāļāļāļĄāļēāļāļķāļāļāđāļēāļ "āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļļāđāļĄ āļŠāļĩāļāļąāļāļāļĢāđ"āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļĻāļąāļāļāļēāđāļāđāđāļāļīāļāļāļēāļāđāļāļĢāđāļģāđāļĢāļĩāļĒāļāļāļēāļĢāļāļģāļŠāļĩāļāļķāđāļāļāļąāļ§āļāļĩāđāļāļąāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļļāđāļĄ āļāļąāđāļāđāļāđāļŠāļĄāļąāļĒāļāļĩāđāļāđāļēāļāļĒāļąāļāđāļŠāļēāļ°āđāļŠāļ§āļāļŦāļēāļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļ·āđāļāļĢāđāļģāđāļĢāļĩāļĒāļāļ§āļīāļāļēāļāļēāļāļĄāļāđāļēāļāđ
āļāļĢāļĢāļĄāļ§āļīāļāļĩāļāļēāļĢāļāļĢāļļāļāļŠāļĩāļāļķāđāļāļāļąāļ§āļāļĩāđ āļāļ·āļāļ§āđāļēāļāļģāđāļāđāļāļĢāļāļāļēāļĄāļāļģāļĢāļēāļāļĢāļāļāđāļ§āļ āļāļąāđāļāļāļēāļĢāđāļāļĩāđāļĒāļ§āļ§āđāļēāļ āļāļēāļĢāļĨāļāļāļ āđāļĨāļ°āļĪāļāļĐāđāđāļāļāļēāļĢāļāļģ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļĻāļąāļāļāļēāļāđāļēāļāđāļāđāļŦāļļāļāļŠāļĩāļāļķāđāļāļāļĩāđāļāļĨāļēāļāđāļāđāļ āđāļāļĒāđāļāđāļāļ§āļēāļĄāļĢāđāļāļāļāļēāļāđāļŠāļāļāļēāļāļīāļāļĒāđāđāļāļāļēāļĢāļŦāļļāļ āđāļĄāļ·āđāļāđāļŠāļĢāđāļāđāļĨāđāļ§āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļĻāļąāļāļāļēāļāđāļēāļāļāļāļāļ§āđāļē "āļŠāļĩāļŠāļąāļāļāļāļāļŠāļĩāļāļķāđāļāļāļāļāļĄāļēāđāļāđāļāļĢāļāļāļēāļĄāļāļĩāđāļāļģāļĢāļēāļ§āđāļēāđāļ§āđāđāļĨāļĒ" āļĄāļ§āļĨāļŠāļēāļĢāļāļĩāđāļāļģāļĄāļēāļŠāļĢāđāļēāļāļĨāđāļ§āļāđāļāđāļāļāļāļāđāļĢāļ āđāļāđāļāļĩāđāļāļāļāđāļāđāļāļĢāđāļēāļ§āđāļāļ·āļāļĄāļĩ āļ§āđāļēāļ108, āļāļāļāļīāļāļāļīāđāļ, āļāļāļĄāļŦāļēāļĢāļēāļ, āļāļāļāļāļĄāļąāļāļāļĨāļļāļāļāļēāļĄ āđāļĨāļ°āļ§āđāļēāļāļāļēāļāļĢāļĢāļāđāļāļēāļāļāļāļīāļāļāļĩāđāđāļāđāļĄāļēāļāļēāļāļāļāļāļāļēāđāļĒāđāļ āđāļāđāļāļāļąāļ§āļāļđāđāļĢāļ
āļāđāļēāļāđāļāļāļĨāļąāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļĻāļąāļāļāļēāđāļāđāļāļĢāļĢāļāļļ "āļāļĨāļąāļāļāļīāļāļāļēāļĢāļąāļāļŠāļģāđāļĢāđāļ" āđāļāđāļāļāļĨāļąāļāļāļīāļāļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļĻāļąāļāļāļēāļāđāļēāļāļŠāļĢāđāļēāļāđāļŠāļāļāļēāļĄāļāļģāļĢāļē "āļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļĒāļīāļ āļ§āļąāļāļŦāļāļāļāļāļāļ" āļāļĩāđāđāļāļ°āļāļķāđāļāļĄāļēāļāļēāļ "āđāļĄāđāļāļāļēāļāļģāļāļ" āļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāđāļēāļāļĒāļāļĒāđāļāļāđāļāļ·āđāļāļāļ·āļāļāļąāļāļ§āđāļēāļĄāļĩāļĪāļāļāļīāđāđāļāļĩāļĒāļāđāļāđāļēāđāļĄāđāļāļ°āđāļāļĩāļĒāļ āđāļāđāļāļāļāļāļāļēāļāļĢāļĢāļāđāļāļĩāđāļĄāļĩāđāļāļ§āļāļēāļāļēāļāđāļĄāđāļŠāļāļīāļāļĢāļąāļāļĐāļē
āļŠāđāļ§āļāļāļĩāđāļāļ·āđāļāļ§āđāļēāļŠāļĩāļāļķāđāļāļāļĢāļēāļĒāļŦāļ§āļēāļ āđāļāļĢāļēāļ°āļŠāļĩāļāļķāđāļāļāļąāļ§āļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļĻāļąāļāļāļēāļāđāļēāļāđāļāđāđāļŠāļāļ§āđāļēāļāļāđāļēāļāđāļāļāļāļąāļāđāļāļīāļāđāļāđāļāđāļāļāļ āļđāļāļī āļĄāļĩāļāļąāļ§āļĄāļĩāļāļ āļāļāļĄāļĩāļ§āļīāļāļēāļāļēāļāļĄāļāļķāļāđāļĢāļĩāļĒāļāļ§āđāļē "āļāļĢāļēāļĒāļ§āđāļēāļ" āđāļāđāļāļāļĢāļēāļĒāļāļĩāđāđāļāļīāļāļāļķāđāļāļāļēāļāļāļēāļāļāļ·āļāļāļąāļāļāļļāđāļāļēāļāļĢāļĢāļāđ āđāļŦāđāļāļļāļāļŠāļāļēāļāđāļāļĩāļĒāļ§ āđāļĄāđāļāđāļāļāđāļĨāļĩāđāļĒāļāđāļĄāđāļāđāļāļāđāļāđāļāđāļāđāļāļĢāļ°āļāļēāļĢāđāļ āđāļĨāļ°āļĄāļĩāļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļāđāļēāļāļĨāļāļāđāļāļēāļŠāļĩāļāļķāđāļāļāļĩāđāđāļāđāļāđāđāļĨāđāļ§āđāļāļĒāļāļēāļĢāļāļēāļāļĩāđāļāļīāđāļ§ āļāļāļāļĩāđāļāļđāļāļāļļāļĒāļāđāļ§āļĒāļāđāļēāļāļāļĄāļ§āđāļē “āļāļēāļāļŦāļ§āļēāļ” āđāļāļāļļāļĒāļāļąāļāđāļāļĢāļāđāđāļāđāđāļŦāđāļāļĢāļāļĒāļĒāļīāđāļĄāļāļāļāļāļđāđāļŠāļāļāļāļēāđāļŠāļĄāļāđ
āļŠāļĩāļāļķāđāļāđāļŠāļāđāļŦāđāļĢāļļāđāļāļāđāļēāļāđāļāļāļāļāđāļēāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļĻāļąāļāļāļēāļāļĩāđ āļāļēāļĢāļąāļāļāļĩāļāļ§āļēāļĄāđāļĢāļāļāđāļ§āļĒāļāļĢāļ°āļŠāļāļāļēāļĢāļāđāļāļĢāļ°āļāđāļāļāļāļąāđāļāđāļāļĒāđāļĨāļ°āđāļāļĻ āļŠāļĢāđāļēāļāļāļ§āļēāļĄāļāļĢāļ°āļāļąāļāđāļāđāļŦāđāļāļđāđāļāļđāļāļēāļĄāļēāđāļĨāđāļ§āļāļļāļāļĢāļļāđāļ āļāļēāļāļāļāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļĢāļāļāļāļĢāļąāļ§āđāļĨāđāļ§āļāļķāļāļāļāļēāļāđāļĄāđāļāļĨāđāļēāļāļ āđāļĄāđāļāļĨāđāļēāđāļāđ āđāļāļĢāļēāļ°āļāļĨāļąāļ§āđāļāļāļąāļ§āđāļāļāļāļ°āļāļĨāļąāđāļāđāļāļĨāļāļāļāļāļĨāļđāđāļāļāļāļāļēāļāđāļ
āđāļāļĨāđāļāļāļēāļĢāđāļāđāđāļĨāļ°āļāđāļāļāļķāļāļĢāļ°āļ§āļąāļ: āļāđāļēāļāđāļāļāļāļēāļĢāđāļŠāļĢāļīāļĄāđāļŠāļāđāļŦāđāđāļŦāđāļāļāđāļāļāđāļŦāđāļāļēāļŠāļĩāļāļķāđāļāļāļĢāļīāđāļ§āļ "āļāļīāđāļ§" āļāļąāđāļāļŠāļāļāļāđāļēāļ āđāļĄāđāđāļāļ°āļāļģāļāļĢāļāļĩāđāļāđāđāļāļ·āđāļāđāļĒāđāļāļŠāļēāļĄāļĩāļ āļĢāļĢāļĒāļēāļāļāļāđāļāļĢ āļāļĢāļđāļ§āļīāļāļēāļāđāļēāļāļŦāđāļēāļĄāđāļ§āđāđāļĨāļ°āđāļĄāđāļŠāļāļąāļāļŠāļāļļāļ āļŦāļēāļāđāļĄāđāļāļģāđāļāđāļāļŦāļĢāļ·āļāđāļĄāđāļĢāļąāļāļāļĢāļīāļ āđāļĄāđāļāļ§āļĢāļāļģāđāļāđāļāļ°āđāļāđāļĄāļāļąāļ§āđāļāļĢāđāļāļĒāļāļĢāļ āđāļāļĢāļēāļ°āļāļĨāļĨāļąāļāļāđāļāļĩāđāļāļāļāļĄāļēāļŠāļļāļāļāļ°āļāļēāļāđāļāļē
Dong Phayayen Luscious Wax by Arjarn O Sakda, Ban Tong Mon Magic Academy.
Arjarn Sakda created it according to the ancient Khmer scriptures of a senior magician in Surin Province that was passed down to "Arjarn Pleng Boonyuen"until it was passed down to "Arjarn Goom Sichan". Arjarn Sakda traveled to study how to make this wax with Arjarn Goom when he was still searching for teachers to study various magic subjects.
The process of making this wax is considered to be done according to scripture, including the stewing of herbal substances, writing & erasing holy chalkboard powder, and the auspicious time for doing it. Arjarn Sakda cooked this wax outdoors by using the heat of the sunlight to cook. When the ceremony was finished, Arjarn Sakda said: The colors of the wax came out exactly as scripture said. The materials used to create this wax are all powerful. But what can be roughly told is that there are 108 herbs, Itthije powder, Maharart powder, Awakening Lust Pattamung powder, and some mystical herbs that come from Dong Phayayen.
Inside the cassette, it also has "Palad Khik Karan Sumret", which Arjarn Sakda created and consecrated according to the scripture of "Luang Por Yid, Wat Nong Chok". It was carved from "Phaya Dam Dong wood" that magic masters praise and believe that it has the same natural power as "Takhian Wood (Hopea odorata)". It is a mystical item that is protected by angels and nymphs.
The reason why this wax is named Luscious Wax is that Arjarn Sakda had conjured up herbal substances with various kinds of magic until they were born into a kind of spirit. The magicians call this kind of spirit "Prai Wan (Herbal Spirit)", which is a spirit that arises from mystical plants. So, it is safe for the users and there is no need to feed or offer anything. Moreover, after some users used this wax already by applying it on their eyebrow, most of the audience commended them that they are “Honey-Tongued”. They always saw the smiles of the audiences in the conversations.
Various batches of charming wax of Arjarn Sakda have been mentioned not only in Thailand but also around the world. Every batch of his charming wax always made the believers have impressive experiences. Some married people aren't brave to use his charming wax because they are afraid that its power will influence them to betray their lovers.
Tips to use & prohibition: If you want to enhance your charm, apply the wax on both sides of your "Eyebrows". Please don't use it with a person who is already married, because this is the forbidden rule. You should not touch this wax on someone if you don't really love that person, or you don't have a necessary purpose because the result may be beyond your expectation.