พ่อล่างง่าง แม่ล่างง่าง ครูดอกไม้แดง, พระอาจารย์โอ พุทโธรักษา, พุทธสถานวิหารพระธรรมราช, จ.เพชรบูรณ์

แม้ไม่ได้เก่าหลายร้อยปี แต่เป็นของดีที่มีเรื่องราว ที่มาที่ไปค่อนข้างจะยาว ถือเป็นดาวที่ชาวงั่งเป๋ออยากคว้าเอามาชม พ่องั่งแม่เป๋อหรือ พ่อล่างง่าง แม่ล่างง่าง ชุดนี้เดิมทีคนสร้างเป็นสัปเหร่อมีวิชา คลุกคลีกับซากศพมานับไม่ถ้วน

"เวทย์มนต์ย่อมทิ้งร่องรอยไว้เสมอ" พอพระอาจารย์โอพิจารณาแล้วยังเอ่ยปากชมว่า "คนนี้มันเป็น ของมันมีตัว" หมายถึงว่าสัปเหร่อท่านนี้ทำงั่งเป๋อได้ขลัง กระทั่งงั่งเป๋อที่ทำอาถรรพ์ไว้บังเกิดมีตัวมีตน จนถึงขั้นที่คนเขาเรียกว่าเฮี้ยน บอกกล่าวขอได้ไม่ธรรมดา

สัปเหร่อท่านนี้เป็นทั้งอาจารย์สักยันต์ เป็นทั้งจอมขมังเวทย์ แม้จะเป็นสัปเหร่อแต่ก็ถือเป็นสัปเหร่อที่ร่ำรวย ทรัพย์สมบัติที่แกมีถือว่าเข้าขั้นเศรษฐีได้เลย แกจะใช้เวลาที่ว่างจากงานหลักมาทำของขลัง จากวัตถุดิบที่หาได้ในพื้นที่ของแก อันเป็นสถานที่น่าพรั่นพรึงลี้ลับที่สุดระแวกนั้น ส่วนใหญ่แกก็ทำด้วยมือทั้งนั้น ของที่แกสร้างจึงเหมือนผลงานศิลปะหายากที่มีจำนวนน้อย เหมือนทำไว้ใช้กันเองในหมู่คนรู้จักและลูกศิษย์มากกว่า จึงไม่ค่อยมีให้เห็นหมุนเวียนในท้องตลาด วิชาของแกที่โดดเด่นช่ำชองเป็นพิเศษคือการทำปั้นเหน่งและน้ำมันพราย

และด้วยประสบการณ์ที่ถูกบอกต่อกันเป็นทอดๆว่าของแกแรงและเฮี้ยน เครื่องรางที่แกสร้างจึงเป็นของหายากไม่พอต่อคนที่ต้องการ ซึ่งของขลังของแกอีกหนึ่งอย่างที่เป็นที่กล่าวขานไม่แพ้ปั้นเหน่งน้ำมันพรายก็คือ "งั่ง" อย่างงั่งรุ่นเก่าๆที่แกสร้างส่วนมากก็จะแกะมาจากกระดูกผี หรือหล่อจากเหล็กแทงตะแกรงอาถรรพ์ตามตำราแต่งซาก คนเคยใช้งั่งของแกต่างยกนิ้วให้ว่าเรื่องเสน่ห์นั้นจัดจ้านได้ใจทีเดียว

พระอาจารย์โอท่านได้นำงั่งเป๋อของสัปเหร่อ ประกอบไปด้วย พ่อล่างง่าง แม่ล่างง่าง 29 คู่ และแม่ล่างง่างที่พ่อล่างง่างโดนเรียกกลับไปอีก 5 ตัว มาเสกด้วยวิชา "ล่างง่างครูดอกไม้แดง" ซึ่งวิชางั่งชุดนี้พระอาจารย์ไม่เคยเอามาใช้เลย เพราะเป็น "ครูที่แรงมาก" แต่จำเป็นเพื่อให้ทวีความขลังและไม่ให้เจ้าของเดิมเรียกกลับได้อีก

พระอาจารย์ท่านเสกอยู่นานจนมั่นใจยิ่งกว่ามั่นใจ แล้วจึงนำ "พลอยกินบ่เซี่ยง" มาฝังเป็นดวงตาสีเลือด พร้อมนำเหล็กจารมาลงอาคมพระเวทย์พิสดารบนตัวล่างง่างทุกตัว ใช้คาดเอว หยิบติดพกพาได้ตามสะดวก หรือจะใช้ฝังหน้าบ้าน หน้าร้านค้า จะดึงดูดผู้คนข้าวของเงินทองมาทับถม เก็บไว้ในที่เก็บทรัพย์สินก็เพิ่มพูนดีนัก เรื่องเมตตามหาเสน่ห์ยิ่งไม่ต้องพูดถึง บอกได้แค่ว่าถูกใจชายหญิงผู้นิยมเสพสุขกิจกามหรรษา เพราะเกิดมามีกำหนัด ใครเล่าจะปฏิเสธ สุขที่เทวดายังอิจฉาได้

Phor Lang Ngang & Mae Lang Ngang Of Bloody Flower Necromancer by Phra Arjarn O, Phetchabun.

Even if not hundreds of years old but, it's a special amulet that has an intersting story behind. The beginning of it is quite long. It is considered to be the star that all Ngang lovers want to grab into their hands. This set of Phor Pher & Mae Pher or Phor Lang Ngang & Mae Lang Ngang was originally made by the magic skilled undertaker who has worked with countless corpses.

"Magic always leaves traces", after Phra Arjarn O saw this set of Phor Lang Ngang & Mae Lang Ngang, he immediately said that "The Maker Is Skillful, His Lang Ngang Is Tangible". It means that this undertaker is a professional wizard who knows how to make Lang Ngang to be mysterious and powerful until his Lang Ngang can manifest its power unusually.

This undertaker is both Sak Yant master and wizard. Even he is an undertaker but, his wealth is like a millionaire. He will use the free time from the main job to make amulets from the raw materials that can be found in his area which is the most mysterious and terrifying place. Most amulets of the undertaker were made by hand so, his amulets are like rare works of art that are few and far between. It's more like making amulets for own use among group of acquaintances and disciples. Therefore, the undertaker's amulets are rarely seen in in the market. His famous amulets are Pan Neng (Skull Forehead Talisman) and Nam Mun Prai (Spiritual Mystical Oil).

And with the experience being told over and over that amulets of the undertaker are powerful and manifestable. Therefore, the amulets that he created are not enough for those who need it. Another one of his amulets that is famous similar to his Pan Neng and Nam Mun Prai is "Ngang", like the old Ngang that he created, most of which are carved from ghost bones. Or cast from mystical metal such as piercing corpse stick or burning corpse grate according to the textbook of undertaker. People who used his Ngang gave a thumbs up that its charming power was quite intense.

Phor Lang Ngang & Mae Lang Ngang of the undertaker consisting of 29 pairs and 5 Mae Lang Ngang that stay alone because their husbands were summoned back. Phra Arjarn O blessed them with the furious magic subject called "Lang Ngang Kru Dok Mai Daeng (Lang Ngang Of Bloody Flower Necromancer)", which is a special Ngang subject that has never been used by Phra Arjarn O before because "Bloody Flower Necromancer Is Very Strong Teacher", but it is necessary to use in this time to increase the intense of magic and not allow the undertaker to call it back again.

Phra Arjarn O blessed this set of Phor Lang Ngang & Mae Lang Ngang for so long until he felt very confident to release out to the real owner. Then, he embeddded "Endless Rich Gem" as their blood-red eyes and also wrote the special set of magic characters along the body of Phor Lang Ngang & Mae Lang Ngang. The owner can wear it around the waist or whatever convenient ways for carrying. It can be used to bury at the front of the house or in front of the shop to attract people and money to pile up at that place. Keeping it in the repository will make a great addition of wealth. It is needless to describe about its charming power because the owner will always enjoy sexual intercourse that even angels on the heaven still envy.

ล่างง่างสุดเฮี้ยนกับสัปเปร่อจอมอาคม

พ่อล่างง่าง แม่ล่างง่างชุดนี้ พระอาจารย์ถือว่าเป็นชุดสะใจส่วนตัวก็ว่าได้ ท่านว่า "เรื่องนี้มันยาวแต่ต้องเล่า" ความเป็นมาต้องย้อนไปประมาณปี40 สืบเนื่องจากเมื่อยี่สิบปีก่อน ครั้งที่พระอาจารย์โอไปช่วยพระอาจารย์สมศักดิ์สร้างศาลา ที่วัดแห่งหนึ่งในอำเภอบ้านด่านลานหอย เรียกว่าตอนนั้นพระอาจารย์กำลังร้อนวิชา ไปทั่วร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ และก็เที่ยวเสาะแสวงหาของดีของขลังตามที่ต่างๆที่ได้ไป เพราะทุกที่ๆไปล้วนมีเรื่องเล่า ทุกหมู่เหล่าล้วนมีตำนาน

แล้วก็เป็นธรรมดาที่คนจากต่างถิ่นไปก็มักมีคนเจ้าถิ่นมาลองภูมิ ตอนนั้นพระอาจารย์ก็สามารถเอาตัวรอดได้แบบฉิวๆเฉียดๆ มีชนะบ้างแพ้บ้างตามประสา สืบจากมีชื่อพอควรในแวดวงพระธุดงค์ในยุคนั้น เมื่อไปอยู่ที่ใดจึงมักมีคนมากหน้าหลายตาเข้ามา ตอนนั้นกำลังช่วยสหธรรมิกสร้างศาลา ในเมื่อไปอยู่ในแดนเมื่องเก่าสุโขทัย เป็นธรรมดาคนแถบนั้นมักมีของมาอวด เยอะแยะมากมาย อันไหนที่ท่านพระอาจารย์ชอบก็จะอยากได้ เป็นธรรมดา แต่มีบางอย่างที่เจ้าของหวง ขอไม่ให้ซื้อไม่ขาย ท่านพระอาจารย์ก็จะมีเวทย์อยู่อย่างหนึ่งเรียกว่า "มหาเวทย์เรียกของ" ก็จะมีเหตุให้ได้อยู่ร่ำไป

อยู่มาวันหนึ่งมีคนมาหาหลากหลายคน เอาของมาขายบ้าง เอามาอวดบ้าง มาขอซื้อบ้าง สลับกันไป คงด้วยที่เหตุบุพกรรมหรืออย่างไรไม่ทราบแน่ มันจะมีคนอยู่กลุ่มหนึ่ง เอาของทั้งที่เป็นของที่เรียกว่าปลอม หรือไม่แท้ มาแลกมาขายให้ พระอาจารย์อยู่บ่อยๆ แต่เนื่องด้วยวิชา "โสฬส" ท่านจึงไม่เคยเสียหน้าเลยสักครั้ง คนพวกนั้นคล้ายๆทำแบบสนุกเหมือนเกมส์การละเล่น ประมาณว่าต้องเอาให้พระอาจารย์เสียโง่ให้ได้ แต่เอาของปลอมไปหลอกทีไรก็ไม่เสียหน้าสักที คนกลุ่มนั้นจึงเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาอาจารย์ของตัวเองที่เป็น "สัปเหร่อ"

อาจารย์สัปเหร่อ จึงถามบรรดาศิษย์ว่า "จะเอาคืนไหม" และเหตุการณ์ก็เป็นไปอย่างคาดเดาไม่ยากนัก คำตอบคือ "อยากเอาคืน" สัปเหร่อจึงบอกให้ไปซื้อกระถางธูปทองเหลืองมาเปลี่ยนกับอันที่เขาใช้อยู่ แล้เอาอันเก่าไปหลอม แล้วเทเป็นแท่งมา เขาจะลงอาถรรพ์ทำของให้ใว้แก้เผ็ดพระองค์นี้ คนกลุ่มนั้นจึงได้ตกลง แล้วทำงั่งเป๋อ มาชุดหนึ่ง โดยเอาพิมพ์ของปลอมมาถอดทำอีกที เรียกได้ว่าเป็น "พิมพ์ตลาด" ในวงการคนเล่นของจำพวกนี้ คือพิมพ์นี้โดยมากเป็นของปลอมนั่นเอง จำนวนงั่งเป๋อที่หล่อจากกระถางธูปอันนั้น มีประมาณ30กว่าคู่

สัปเหร่อได้ทำการผูกอาถรรพ์และเสกตามกรรมวิธีของเขา เมื่อสำเร็จแล้วสัปเหร่อก็ให้คนเอามาหลอกขายให้พระอาจารย์ แต่จะขายแต่ตัวผู้ และเอาไปขายทีละตัว ทันที่ที่ท่านเห็นก็บอกว่า "แปลก งั่งนี้พิมพ์มันของปลอม แต่ทำไมมีพลังขลังนัก" ท่านก็รับซื้อใว้ในราคาตัวละหกพัน ซึ่งถือว่าแพงสำหรับของปลอม แต่เนื่องจากวิชาโสฬสของท่านจึงรู้ว่าเป็น "ของมีตัว" ด้วยความอยากได้ใคร่รู้จึงรับซื้อใว้ ปลุกดูก็ขึ้นดี แต่ก็มีเหตุไม่เกิน7วันพ่องั่งจะหายไป และพอวันที่8 คนกลุ่มนั้นก็เอามาขายให้อีก บอกว่าพึ่งได้มาใหม่ ด้วยความที่ขลังมีพลัง ท่านก็รับซื้อไว้อีก และก็เป็นแบบเดิมคือไม่เกิน7วันก็หายอีก และเขาก็เอามาขายอีก ท่านก็ซื้อไว้อีก เป็นแบบนี้อยู่หลายปี รวมแล้วประมาณเกือบยี่สิบตัว เรียกได้ว่าคนกลุ่มนี้สาแก่ใจที่พระอาจารย์โง่แล้วโง่อีก และคล้ายเป็นเกมส์มาราทอนกันหลายปี ส่วนสัปเหร่อก็จะปลุกเสกซ้ำแล้วซ้ำอีกอยู่อย่างนี้เพื่อความแน่ใจ

เหตุที่งั่งตัวผู้ชุดนี้หายไปได้ เพราะกลุ่มคนที่นำมาขายนั้น จะเอาแต่ตัวผู้มาขาย แล้วใช้ตัวเมียเรียกกลับ เหตุที่ท่านพระอาจารย์รู้ก็เพราะ หลานชายของคนกลุ่มนั้นได้เล่าให้เพื่อนฟัง แล้วเพื่อนคนนั้นคือคนที่พระอาจารย์ช่วยเหลือมาตลอดยี่สิบปี ความจึงแตก แต่พระอาจารย์ก็ไม่ได้โกรธแค้นอะไร แต่ก็คิดหาวิธีแก้ลำคนกลุ่มนี้อยู่หลายปี จนมารู้ว่าคนกลุ่มนี้ จะไปจ้างคนตัดอ้อยแขวนงั่งไว้ก่อนเพื่อเล่นเหงื่อบ่มเนื้อ จนหมดฤดูตัดอ้อย จึงจะเอามาขายให้พระอาจารย์ เมื่อพระอาจารย์ทราบดังนั้น จึงให้ลูกศิษย์ตามสืบว่างั่งเป๋อชุดนี้หล่อที่ไหน เมื่อตามเจอพระอาจารย์จึงให้หล่องั่งเป๋อประมาณ30กว่าคู่ แล้วก็หาวิธีเอาไปสลับกับงั่งเป๋อชุดที่คนตัดอ้อยห้อยอยู่ หาวิธีตีสนิทอยู่นานหลายปี จึงได้เปลี่ยนงั่งเป๋อชุดนั้นมาได้เกือบทั้งหมด และก็เก็บไว้อยู่เป็นคู่ๆไปแบบนี้ไม่หาย แต่ถ้าไว้เดี่ยว ตัวผู้มักหาย เหลือแต่ตัวเมีย

ระยะเวลาการขาย : จนกว่าของจะหมด