Description:


āđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢ, āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļāļāļēāļ āļŠāļĩāļāļēāļĄ
āļāļēāļĄāļāļģāļāļēāļāļāļĨāđāļēāļ§āļ§āđāļē "āđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢ" āđāļāđāļāđāļāļāđāļāļāđāļēāļŦāļīāļĄāļāļēāļāļāđāļāļĩāđāļĄāļĩāđāļŠāļāđāļŦāđāļāļāļēāļāđāļāļ§āļāļēāļāļēāļāļāđāļēāļāđāļēāļāļāļēāļāļąāļāļĒāļąāļāļŦāļĨāļāđāļŦāļĨāđāļāļāļąāļ§āđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢ āļāļīāļŠāļąāļĒāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāļāļāļāđāļāļāļąāļāđāļāļ§āļāļēāļāļēāļāļāđāļēāļĢāļ§āļĄāļāļķāļāļŦāļāļīāļāļŠāļēāļ§āđāļāļāđāļēāļŦāļīāļĄāļāļēāļāļāđāļĄāļēāļŠāļĄāļŠāļđāđ āđāļĨāļ°āļŦāļāļīāļāļŠāļēāļ§āđāļŦāļĨāđāļēāļāļąāđāļāļāđāļēāļāļĒāļīāļāļĒāļāļĄ
"āđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢ" āļāļ·āļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļĢāļēāļāļāļĩāđāđāļĢāļāļāđāļ§āļĒāļĪāļāļāļēāļĄāļŦāļēāđāļ§āļāļĒāđāļĄāļŦāļēāđāļŠāļāđāļŦāđ āļāļēāļāļļāļ āļēāļāđāļāđāļāļĨāđāļēāļāļēāļ "āđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāđāļŠāļāđāļŦāđāļĨāđāļāļāļąāļ§" āļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļāļāđāļĢāļ·āđāļāļāļāļēāļĢāļāļēāļ āļāļąāļāļāļēāļĨāļāļĢāļąāļāļĒāđāļŠāļīāļāđāļāļīāļāļāļāļāđāļāļāļĨāļēāļ āđāļĨāļ°āļāļ§āļēāļĄāļĢāļąāļ āļāļāļīāļĐāļāļēāļāļāļāļāļāļĨāđāļēāļ§āļāļ°āļŠāļģāđāļĢāđāļāļŠāļĄāļāļĢāļ°āļŠāļāļāđāļāļēāļĄāļāļ§āļēāļĄāļāļąāđāļāđāļāļāļēāļĄāļāļļāļāļāļĢāļĢāļĄāđāļāđāļĨāļ°āļāļļāļāļāļĨ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļāļāļēāļāļģāđāļāļēāđāļāļĨāđāļāļāđāļēāļāđāļŠāļāđāļŦāđāđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļĄāļāļĒāđāļēāļāļŠāļđāļāļāļĩāđāļāļāļāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāļĄāļēāļŠāļĢāđāļēāļāđāļāđāļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļĢāļēāļāđāļŦāđāļāļļāļāļāļēāļāļĄāļŦāļēāđāļŠāļāđāļŦāđ
āļ§āļīāļāļēāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢ āļ§āļīāļāļēāļŠāļļāļāļāđāļēāļĒāļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļŠāļąāļāļĒāļąāļāļāđāļāļđāļĢāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļāļāļēāļ āđāļāđāļāļģāļāļąāļāđāļĨāļ°āļāļēāļāđāļ§āđāđāļŦāđāļŠāļ·āļāļāļāļāļāđāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļāļāļēāļāđāļāđāđāļĨāđāļēāđāļŦāđāļāļąāļāļ§āđāļē āļ§āļīāļāļēāļāļĩāđāļāđāļēāļāđāļāđāļĄāļēāļŠāļĄāļąāļĒāļāļĩāđāļāđāļēāļāļāļ§āļāļāļĢāļĢāļĐāļē 1-2 āļŠāļĄāļąāļĒāđāļĄāļ·āđāļ 10 āļāļ§āđāļēāļāļĩāļāļĩāđāđāļĨāđāļ§ āļāđāļēāļāđāļāđāđāļāļāļēāļāļāļąāļ§āđāļāđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļāļąāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļŠāļąāļāļĒāļąāļāļāđāļāđāļēāļāļŦāļāļķāđāļāļāļĩāđāļŦāļĨāđāļĄāļŠāļąāļāļāļ·āđāļ āļ.āļŦāļģ āļāļēāļĄāļāļ·āđāļāļāļĩāđāđāļāļēāđāļĢāļĩāļĒāļāļāļąāļāļāļąāđāļ§āđāļāđāļāđāļāļ·āđāļāļāļĢāļīāļāđāļāđāļēāļāļāļ·āļ "āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļŦāļēāļāļāđāļāļāļāļē" āļāļĢāļēāļ§āļēāļŠāļŠāļąāļāļĒāļąāļāļāđāļāļĩāđāđāļāđāļāļāļąāļāļāļĩāđāļŠāļļāļāđāļāđāļāļāļĢāļāļđāļĢāļāđ āđāļāļāļīāļŦāļĢāļ·āļāļāļĢāļēāļ§āļēāļŠāļŦāļĨāļēāļĒāļāđāļēāļāļāđāļāļāđāļāļĒāļĄāļēāļŠāļąāļāļĒāļąāļāļāđāļāļąāļāļāđāļēāļāđāļĨāļ°āļāļāđāļĢāļĩāļĒāļāļ§āļīāļāļē
āđāļĢāļ·āđāļāļāđāļĨāđāļēāļāļēāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļāļāļēāļāļĄāļĩāļāļĒāļđāđāļ§āđāļē āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļŦāļģāđāļāđāļŠāļąāļāļāđāļģāļĄāļąāļāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāļāļĩāđāđāļŦāđāļāļąāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļāļāļēāļ āđāļĨāļ°āđāļāđāđāļĄāļāļāļēāļāđāļēāļĒāļāļāļāļ§āļīāļāļēāļāļĩāđāđāļŦāđ āđāļĨāļ°āļĒāļāļāļĢāļđāļāļĩāđāđāļŦāđāđāļĨāļ°āđāļāđāļĢāļ°āļĒāļ°āđāļ§āļĨāļēāđāļāļ·āļāļ 1 āļāļĢāļĢāļĐāļēāđāļāļīāļāļāļēāļāđāļāļĄāļēāļāđāļēāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļŦāļģāđāļāļ·āđāļāđāļĢāļĩāļĒāļāļ§āļīāļāļēāļŠāļąāļāļĒāļąāļāļāđāļāļąāļāļĄāļĩāļāļąāļāļāļĩāđāļāļĩāđāđāļāđāļāđāļēāļĒāļāļāļāđāļŦāđ āļŦāļāļļāļĄāļēāļ, āļĨāļīāļāļĨāļĄ, āļŦāļĄāļđāļāļāļāđāļāļ, āđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢ, āļŠāļēāļĢāļīāļāļēāļāđāļāļāđāļŦāļĒāļ·āđāļ āđāļĨāļ°āļāļēāļāļāļąāđāļ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļāļāļēāļāđāļāđāļāļļāļāļāļāđāđāļāđāļĢāļĩāļĒāļāļ§āļīāļāļē āđāļĨāļ°āđāļĨāļāđāļāļĨāļĩāđāļĒāļāļ§āļīāļāļēāļāļąāļāļāļąāļāđāļāļāļīāđāļĨāļ°āļāļĢāļēāļ§āļēāļŠāļŦāļĨāļēāļĒāļĢāļđāļ
āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļāļāļēāļāđāļāđāļĨāļēāļŠāļīāļāļāļēāđāļāđāļāļāļĢāļēāļ§āļēāļŠ āđāļāļĢāļēāļ°āļāļēāļāļ§āļīāļāļēāļĄāļąāļāđāļĄāđāđāļŦāļĄāļēāļ°āļāļąāļāļāļĢāļ°āļŠāļāļāđ āļāđāļēāļāļāļāļāđāļāļāļāļąāđāļ āđāļĨāļ°āđāļ§āļĨāļēāļāđāļēāļāđāļāđāļāļ·āļāļ10 āļāļĩ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļāļāļēāļāđāļāđāļāļĨāļąāļāđāļāļāđāļēāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļŦāļģ āđāļāļĢāļēāļ°āđāļāđāļĒāļīāļāļāđāļēāļ§āļ§āđāļēāļāđāļēāļāļāļēāļĒāđāļĨāđāļ§ āđāļāļ·āđāļāđāļāļāļĢāļēāļāļāļĢāļ°āļāļđāļāļāđāļēāļ āđāļāđāđāļŦāļĄāļ·āļāļāļāļ°āļāļēāļāļģāļŦāļāļāđāļŦāđāļāļĨāļąāļāļĄāļēāđāļāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļāđāļāļ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļŦāļģāļĒāļąāļāļĄāļĩāļāļĩāļ§āļīāļāļāļĒāļđāđāđāļĨāļ°āļāđāļēāļāļāļāļāļ§āđāļēāļĢāļāđāļāļāļāļĒāļđāđ
āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļāļāļēāļāđāļāđāđāļĨāđāļēāļ§āđāļē āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļŦāļģāđāļāđāļĒāļāļāļĢāļđāļ§āļīāļāļēāļāļĩāđāļāđāļēāļāļŦāļ§āļāđāļāđāļēāļāļĩāļ§āļīāļāļāļ·āļ āļ§āļīāļāļēāđāļŠāļ·āļ 7āļāļāļ, āđāļŠāļ·āļāđāļŦāļĨāļ·āļāļ, āđāļĄāļ§āļāļģ āđāļŦāđāđāļĨāļ°āļāļģāļāļąāļāļŦāļāļąāļāđāļāđāļāļ§āđāļēāļŦāđāļēāļĄāđāļŦāđāļāļāđāļāļāļĒāļđāđāļāļąāļāļāļāđāļĄāđāļāļĩāļāļ°āđāļāđāļāļāļēāļāļāļĢāļĢāļĄ āļāļāđāļāđāđāļāļāđāļēāļāļ·āļāđāļāđāļāđāļāļĩāļŠāļļāļāđ āļāđāļēāļāļ·āļāđāļĄāđāđāļāđāļāļĩāļ§āļīāļāļĄāļĩāđāļāđāļāļāļāđāļģāđāļĨāļ°āļāļāļāļ§āđāļēāļāļĒāđāļēāļāļīāđāļāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāļāļ° āļāļĒāđāļēāļĨāļ·āļĄāļŠāļ·āļāļāļāļāđāļ§āđ āļ.āļāļāļāļēāļāđāļāđāļĢāļąāļāļāļēāļāđāļ§āđāļ§āđāļēāļāļ°āļŠāļ·āļāļāļāļāļāļēāļĄāđāļāļāļāļēāļĢāļĄāļĒāđāļāļāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļŦāļģ
āļŦāļĨāļąāļāļāļēāļāļāļąāđāļāļ āļēāļĒāđāļāļāļĩāđāļāļĩāļĒāļ§āļāļąāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļŦāļģāđāļāđāđāļŠāļĩāļĒāļāļĩāļ§āļīāļāļĨāļāļāļĒāđāļēāļāļŠāļāļāļāđāļ§āļĒāļāļēāļĒāļļ 96 āļāļĩ āđāļĨāļ°āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļāļāļēāļāļāđāļēāļāđāļāđāđāļŠāļāļāļāļ§āļēāļĄāļāļāļąāļāļāļđāļāđāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāđāļēāļ āđāļĨāļ°āļāļāļŠāļ·āļāļāļāļāđāļĨāļ°āļĢāļąāļāļĐāļēāļ§āļīāļāļēāđāļāļĢāļēāļāđāļ§āđ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļāļāļēāļāļāļķāļāđāļāđāļŠāļĢāđāļēāļāđāļāļāļĢāļāļāļēāļāļĢāđāļāđāļāļŦāļĨāđāļāđāļĨāļŦāļ°āļāļķāđāļāļĄāļē āđāļāļĢāļēāļ°āļāđāļēāļāļ°āļŠāļąāļāļāļĒāđāļēāļāđāļāļĩāļĒāļ§āļāđāļēāļāļāļāļŠāļąāļāđāļĄāđāđāļŦāļ§ āļāđāļēāļāđāļāđāļŠāļĢāđāļēāļāļāļķāđāļāļĄāļēāļāļģāļāļ§āļ 100 āļāļąāļ§āđāļĨāļ°āļāđāļēāļāļāļāļāļ§āđāļēāļāļēāļāļāļ°āđāļĄāđāļŠāļĢāđāļēāļāļāļĩāļāļāđāļēāđāļĄāđāļāļģāđāļāđāļ āļĢāļļāđāļāļāļĩāđāļāļ°āđāļāđāļāđāļĨāļŦāļ°āļŠāļąāļĄāļĪāļāļāļīāđāļāļąāļāļāļąāļāđāļāļĩ āļāļ·āļāđāļāļĨāđāļāļ§āđāļēāļāļ°āļāļģāļāļēāļĢāđāļ āļāđāļŠāļąāļĄāļĪāļāļāļīāđāļŠāļģāđāļĢāđāļāļāļĨ āđāļĨāļ°āļāđāļēāļāļāļāļ§āļāļāļēāļāļāļēāļĢāļŠāļĢāđāļēāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāļēāļāļĢāļļāđāļāļāđāļēāļāđāļāļāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļāļāļēāļāļāļĩāļāļāļąāļāđāļĄāđāļāđāļ§āļ
Phet Phayathorn by Arjarn Ongart Seengam.
Following Thai mythology, "Phet Phayathorn" is a deity who stays in the lower level of heaven. He is famous as the Angel of Lust and he has a very handsome appearance. He always likes to transform himself to make love with many female angels. He is considered an angel who has a lot of power in charm and passion.
"Phet Phayathorn" is a powerful amulet with great magic power. Its outstanding power is "Over Charming Power". The owner can pray this amulet in terms of work, money, fortune and love. The wish will be fulfilled according to the intention of the prayer and each person's karma. Arjarn Ongart brought the abilities of Phet Phayathorn into this amulet in a great way.
The magic subject of Phet Phayathorn is the last subject that Arjarn Ongart studied from Arjarn Hum or "Arjarn Harn Onntar" of Ban Nam Ko Kae Khruea, Lom Sak District, Phetchabun Province, the legendary master of Sak Yant of the ancient town Si Thep. Many masters and monks must have come to get a tattoo from Arjarn Hum and asked to study magic subjects. Arjarn Hum reiterated Arjarn Ongart to preserve this subject to not to be lost. Arjarn Ongart said that he studied Phet Phayathorn subject when he was a monk more than 10 years ago.
While Arjarn Ongart was a monk, Arjarn Hum also tattooed Phet Phayathorn for Arjarn Ongart and had mercy on transferring this subject to Arjarn Ongart. Arjarn Ongart also spent almost a year traveling to visit Arjarn Hum to learn various magic subjects and Yantras for tattoos (Sak-Yant) such as Hanuman, Wind Monkey (Ling Lom), Copper Pig (Moo Thongdang), Phet Phayathorn, and Salika Poen Yuea. Then, Arjarn Ongart went to pilgrimage and exchanged magic subjects with many masters along the travel.
After that, Arjarn Ongart decided to leave monkhood because some magic subjects are not suitable for monks. Almost 10 years had passed, Arjarn Ongart went to Arjarn Hum's home again because he heard the bad news that Arjarn Hum had passed away. Fortunately, infact Arjarn Hum was still alive and Arjarn Hum said that he was waiting to see Arjarn Ongart.
Arjarn Ongart said that Arjarn Hum passed down the cherished magic subjects that Arjarn Hum loved as much as his life, namely 7 Lungs Tiger, Yellow Tiger, and Black Cat, and firmly reiterated to Arjarn Ongart that please keep these magic subjects to be far away from bad people because if bad people use them in negative way, the bad result can be occured. However, if good people use them in a positive way, a good result will happen. Arjarn Ongart promised to do as the intentions of Arjarn Hum.
After that, within the same year, Arjarn Hum passed away peacefully at the age of 96. Arjarn Ongart expressed his gratitude to him perfectly and continue to preserve the magic subjects that he studied from Arjarn Hum as much as he can. Therefore, Arjarn Ongart made this Phet Phayathorn in a form of metallic amulet, because if his disciples want to get a tattoo, he probably won't be able to tattoo everyone. Arjarn Ongart made this Phet Phayathorn for 100 pieces only. He said he probably wouldn't do any more if it weren't necessary. The material of this version will focus on thousand years bronze metal (Samrit) with ancient bronze that Arjarn Ongart got from the underground because ancient bronze is the secret material which will make the amulet has magical power in case of fulfillment & success. Moreover, there are metallic material that left from making Arjarn Ongart's amulet for many generations.