Description:

āļāļāļāđāļĄāđāļŠāļ§āļĢāļĢāļāđ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§ āļāļāļļāļāļīāļ§āļāļĻāđ āļāļģāļŦāļāļąāļāļāļđāđāļĪāđ
āļĐāļĩāļāļĢāļŦāļĄāļĄāļē āļ.āļāļāļāļāļļāļĢāļĩ
"āļāļāļāđāļĄāđāļŠāļ§āļĢāļĢāļāđ" āđāļāđāļāļ§āļīāļāļēāļĄāļŦāļēāđāļŠāļāđāļŦāđ āđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļĄ āļĄāļŦāļēāļĨāļ°āļĨāļ§āļĒāļāļąāđāļāļŠāļđāļ āļĄāļĩāļāļĨāļąāļāļĄāļŦāļēāđāļŠāļāđāļŦāđāļāļąāļāļĨāļķāļāļĨāđāļģāļāļļāļāļāļĨāļīāđāļāļāļļāļāļāļēāļŠāļ§āļĢāļĢāļāđāļāļĩāđāļĒāļēāļāļāļ°āļāļĢāļĢāļāļāļē āļāļđāļāļēāļāļīāļāļāļąāļ§āđāļ§āđāļāļ°āđāļāđāļāļāļĩāđāļĢāļąāļāļāļāļāđāļŦāļĨāđāļēāđāļāļāđāļāļ§āļāļē āđāļĄāđāļ§āđāļēāļāļ°āđāļāļīāļāļāļēāļāđāļāļāļĩāđāđāļāļāļ°āđāļāđāļāļāļĩāđāļĢāļąāļāđāļāļĢāđ āđāļāđāļāļāļĩāđāđāļŠāļāđāļŦāļēāļāļāļāđāļŦāļĨāđāļēāļāļāļāļāļ āđāļāđāļāļāļĩāđāļĨāļļāđāļĄāļŦāļĨāļāđāļāļĒāļāļĄāļāļāļāļāļļāļĢāļļāļĐāđāļĨāļ°āļŠāļāļĢāļĩāļāļĩāđāđāļāđāļāļĢāļ°āļŠāļāļāļāđāļāļ āļāļĒāđāļēāļ§āđāļēāđāļāđāļĄāļāļļāļĐāļĒāđāđāļĨāļĒ āđāļĄāđāļāđāļāđāđāļāļāđāļāļ§āļāļēāļāđāđāļĄāđāļāļēāļāļāđāļēāļāļāļēāļāļāļĨāļīāđāļāđāļāđāļŠāļāđāļŦāļēāļāļāļāļāļāļāđāļĄāđāļŠāļ§āļĢāļĢāļāđāļāļĩāđāđāļāđ āļŠāļģāļŦāļĢāļąāļāļāļāļāđāļĢāļāđāļāđāļāļāļĩāđ āđāļāļĢāļāđāļāđāļāļĒāđāļēāļāļĄāļĩāļĻāļĩāļĨāļāļĢāļĢāļĄ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļāđāļēāļāļ§āđāļē"āļāļĄāļŠāļĢāđāļēāļāđāļāļāđāļāđāđāļāļāļāļļāļāļĢāļļāđāļ āđāļāļĢāļēāļ°āđāļĄāđāļĄāļĩāđāļāļĢāļāļĒāļēāļāđāļāđāļāļāļĩāđāđāļāļĨāļĩāļĒāļāļāļąāļ"
āļāļ·āļāđāļāđāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāļķāđāļāļāļ·āđāļāļāļāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§ āļāļĩāđāđāļĄāđāļ§āđāļēāļĄāļĩāļāļĩāđāļĢāļļāđāļāļāđāļāļāļĩāđāļĢāļļāđāļāļāđāļŦāļĄāļāđāļāļāļēāļāļŠāļģāļāļąāļāļāļĒāđāļēāļāļĢāļ§āļāđāļĢāđāļ§ āļāđāļ§āļĒāļāļĢāļ°āļŠāļāļāļēāļĢāļāđāļāļēāļ"āđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāđāļŠāļāđāļŦāđ" āļāļāļāļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļĨāļđāļāļŦāļēāđāļĨāļ°āļāļđāđāļāļĩāđāļāļģāđāļāđāļāđāļāļģāđāļāļāļđāļāļēāļĄāļēāļāļĄāļēāļĒ āļāļāļāđāļĄāđāļŠāļ§āļĢāļĢāļāđāļāļāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļāļĩāđāđāļāđāļāļāļĩāđāļāļđāļāļāļķāļāļĄāļēāļ āļāļāļāļĢāļ°āļāļąāđāļāđāļāļĒāļĄāļĩāļāļĒāļđāđāļāļĢāļąāđāļāļŦāļāļķāđāļ āđāļāđāļĄāļĩāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļĢāļēāļ§āļēāļŠāļāļ·āđāļāļāļąāļāļāļĢāđāļāļĄāļāļāļ°āļĻāļīāļĐāļĒāđāđāļāļīāļāļāļēāļāļĄāļēāđāļĒāļĩāđāļĒāļĄāļŦāļēāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļāļĩāđāļŠāļģāļāļąāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļāđāđāļāđāļāļģāļāļāļāđāļĄāđāļŠāļ§āļĢāļĢāļāđ āļĄāļāļāđāļŦāđāđāļāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļĢāļēāļ§āļēāļŠāļāđāļēāļāļāļąāđāļāđāļĨāļ°āļāļāļ°āļĻāļīāļĐāļĒāđāļāļĩāđāļāļīāļāļāļēāļĄāļĄāļēāļāđāļ§āļĒāļĄāļīāļāļĢāđāļĄāļāļĢāļĩ
āđāļāđāļāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļĢāļēāļ§āļēāļŠāļāđāļēāļāļāļąāđāļāđāļāđāļāļķāđāļāļĢāļāđāļāļ·āđāļāđāļāļīāļāļāļēāļāļāļĨāļąāļ āļāļĨāļąāļāļĢāļĩāļāļāļāļāļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļāļāļāļāļāđāļŦāđāđāļāļēāļāļāļāđāļĄāđāļŠāļ§āļĢāļĢāļāđāļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļĄāļāļāđāļŦāđāļāļąāđāļāļŦāļĄāļāļĄāļēāļāļ·āļ āđāļĨāđāļ§āļĢāļĩāļāļŦāļĒāļīāļāđāļŠāđāļāļ§āļāļāđāļģāļĄāļąāļāļ§āđāļēāļāļāļĩāđāļāļāļĄāļēāļāđāļ§āļĒāļāļąāļāļāļĩ āļ§āđāļēāļāļąāļāļ§āđāļēāļāļĩāđāđāļŦāļāļļāļāļēāļĢāļāđāđāļāđāļāđāļāđāļāļāļąāđāļ āļāđāđāļāļĢāļēāļ°āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļĢāļēāļ§āļēāļŠāļāđāļēāļāļāļąāđāļ āļĢāļđāđāļāļķāļāļāļīāļāļāļīāļĻāļąāļāļāđāļāļ§āļēāļĄāđāļĢāļ āđāļĨāļ°āļāļĢāļ°āļāļąāļāļĐāđāđāļāļāļļāļāļ§āļīāđāļĻāļĐāļāļāļāđāļĄāđāļŠāļ§āļĢāļĢāļāđāļāļāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āđāļāđāļāļāļĒāđāļēāļāļāļĩ āļāļķāļāđāļāđāđāļāđāļāđāļ§āđāđāļāļāļāļąāđāļāļŦāļĄāļāđāļāļ·āđāļāļāđāļāđāļāļ·āđāļāđāļ§āđāļŠāļĢāđāļēāļāđāļŠāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāđāļāđāļ
āđāļāļĒāļāļāļāđāļĄāđāļŠāļ§āļĢāļĢāļāđāļĒāļļāļāđāļĢāļāđ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļĄāļąāļāļāļ°āļāļģāđāļĄāđāļĄāļāļāļĨāļĄāļēāđāļāļ°āđāļāđāļāļĢāļđāļ "āļāļāļāļāļģāļāļĩ" āļĢāļļāđāļāļŦāļĨāļąāļāļĄāļēāļāđāļēāļāđāļāđāļŠāļĢāđāļēāļāļāđāļ§āļĒāļāļāļ§āđāļēāļāđāļāđāļāļĢāļđāļ "āļāļāļāļāļīāļāļļāļĨ" āļāļāļēāļāđāļāđāļēāđāļŦāļĢāļĩāļĒāļāļŠāļāļāļāļēāļ āļŠāđāļ§āļāļĢāļļāđāļāļāļĩāđāļāđāļēāļāđāļāđāļāļģāļāļāļāļāļīāļāļļāļĨ āļāļĩāđāļŦāļĨāđāļāļŦāļĨāļāļĄāļāļķāđāļāļāļēāļāļāļāļāđāļāļ āļĄāļēāļāļāļāļāđāļ§āļĒāļāļāļ§āđāļēāļāđāļŠāļāđāļŦāđāļāļ°āļāļķāļāļāļ°āļāļ·āļ āđāļāļĒāļāļ·āļāđāļāļĨāđāļāļ§āđāļē "āļāļāļāđāļāļ" āļāļ·āļāđāļĨāļŦāļ°āļāļēāļāļļāļāļĢāļ°āļāļģāļāļēāļ§āļĻāļļāļāļĢāđ āļāļ§āļāļāļēāļ§āđāļŦāđāļāļāļ§āļēāļĄāļĢāļąāļ āļāļķāļāļāļ·āļāđāļāđāļāļāļēāļāļļāđāļŦāđāļāļāļ§āļēāļĄāļŠāļļāļ āļĄāļĩāđāļŠāļāđāļŦāđāđāļāļāļąāļ§ āļāļķāđāļāļāļēāļĄāļĻāļēāļŠāļāļĢāđāļāļ§āļēāļĄāđāļāļ·āđāļāļāļāļāļāļĢāļąāđāļ āđāļāļŠāļēāļĒāđāļĨāđāļāđāļĢāđāđāļāļĢāļāļēāļāļļāļāđāļĒāļąāļāđāļŦāđāļāļ§āļēāļĄāļŠāļģāļāļąāļāļāļąāļāđāļĢāļ·āđāļāļāļāļĩāđāđāļāđāļāļāļąāļ āļāļāļāļāļēāļāļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļĒāļąāļāđāļāđāļāļēāļĢāļāđāļēāļāļŦāļĨāļąāļāļāđāļ§āļĒāļāļąāļ§ "āļāļī" āļāļąāļāđāļāđāļāļāļąāļāļāļĢāļ°āļāļąāļ§āļāđāļāļāļąāļ§āļŠāļģāļāļąāļāđāļāļ§āļīāļāļēāļāļāļāđāļĄāđāļŠāļ§āļĢāļĢāļāđāļāļąāđāļāđāļāļ
āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āđāļāđāđāļŠāļāļāđāļ§āļĒāļ§āļīāļāļēāļāļēāļāđāļŠāļāđāļŦāđāđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļĄāļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āđāļāđāļĢāđāļģāđāļĢāļĩāļĒāļāļĄāļē āļāļēāļāļīāđāļāđāļāļ§āļīāļāļē "āļāļāļāđāļĄāđāļŠāļ§āļĢāļĢāļāđ" āļāļģāļĢāļąāļāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļĒāļāļ āļ§āļąāļāļāļēāļāđāļ āđāļĨāļ°āļ§āļīāļāļē "āļāļīāđāļĒ8āļāļ" āļāļģāļĢāļąāļāļŦāļĨāļ§āļāļāļđāđāļāļĩāđ āļ§āļąāļāļŦāļđāļāđāļēāļ āļāļķāđāļāļāļąāđāļāļŠāļāļāļāļģāļĢāļąāļāļāļģāļĢāļēāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāđāļāļĩāđāļĒāļ§āļāđāļāļāļāļąāļāļāđāļēāļāļāļķāļāļāļąāļāđāļāđāļĒāļāļēāļāļ§āđāļē "āļāđāļēāđāļĢāļ·āđāļāļāđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļĄāļāļĄāļĄāļąāđāļāđāļāļāļģāļĢāļēāļāļĩāđ"
āļāļēāļāļļāļ āļēāļāļāļāļāļ§āļīāļāļē "āļāļāļāđāļĄāđāļŠāļ§āļĢāļĢāļāđ" āļŦāļĢāļ·āļ "āļāļīāđāļĒ8āļāļ" āļāļ°āļāļķāđāļāļāļ·āđāļāļĨāļ·āļāļāļēāđāļāļāļēāļāļŦāļāļļāļāļāļģāđāļŦāđāļĄāļāļļāļĐāļĒāđāđāļāđāļāļāļĩāđāļĢāļąāļāļāļāļāđāļāļāđāļāļ§āļāļēāđāļĨāļ°āļāļđāđāļāļāļāļļāļāļāļāļāļąāđāļāļ§āļĢāļĢāļāļ° āđāļāļĢāļēāļ°āđāļāļāļģāļĢāļēāđāļāđāļāļĨāđāļēāļ§āļāļķāļāļāļēāļĢāđāļāđāļāļāļĩāđāļĢāļąāļāļāļāļāļāļĢāļ°āļĢāļēāļāļē āļāļĩāļāļāļąāđāļāļāļđāđāļŦāļāļīāļ āļāļđāđāļāļēāļĒ āļāļĢāļŦāļĄ āļāļāļāļĢāļĢāļāđāļāļąāļāļāļīāļ āļāļīāļāļāđāļēāļĒāļāđāļ§āļĒāļāļēāļāļēāđāļĢāļĩāļĒāļāļāļīāļāļāļāļāļąāđāļāļŦāļĨāļēāļĒ
āļĄāļāļāđāļāļēāļāļēāļ§āļīāļāļē "āļāļāļāđāļĄāđāļŠāļ§āļĢāļĢāļāđ" āļŦāļĢāļ·āļ "āļāļīāđāļĒ8āļāļ" āļāļĩāđāđāļĄāđāđāļāđāļŠāđāļāļāļĨāđāļāđāđāļāļĩāļĒāļāļĄāļāļļāļĐāļĒāđāļāđāļ§āļĒāļāļąāļ āđāļāđāļĒāļąāļāļŠāđāļāļāļĨāļāđāļāļŠāļąāļāļ§āđāđāļĨāđāļāļāđāļāļĒāđāļŦāļāđ āđāļĄāđāđāļāđāđāļāļ§āļāļēāļāļēāļāļāđāļēāļāđāđāļĄāđāđāļ§āđāļ āļāļķāļāđāļāļ·āđāļāļāļ·āļāļāļąāļāļĄāļēāđāļāđāđāļāļĢāļēāļāļ§āđāļēāđāļāđāļāļĒāļāļāļĄāļāļāđāđāļŦāđāļāļāļēāļĢāļāļđāļāļĄāļīāļāļĢāđāļĄāļāļĢāļĩāļāđāļāļŠāļąāļĄāļāļąāļāļāđāļāļąāļāļŠāļĢāļĢāļāļŠāļīāđāļāļāļąāđāļ3āđāļĨāļāđāļŦāđāđāļāļīāļāļāļ§āļēāļĄāļŠāļĄāļēāļāļāļąāļāļāđāļĢāļąāļāđāļāļĢāđāđāļāđāļāļāļđ āđāļŦāđāđāļĢāļēāđāļāđāļāļāļĩāđāļĢāļąāļ āđāļāđāļāļāļĩāđāļĒāļīāļāļāļĩ āđāļāđāļāļāļĩāđāļāļāđāļ āđāļāļĒāļāđāļēāļāļāļķāļāļāļļāļāļāļēāļāļļāļ āļēāļāļāļāļāļāļĢāļ°āļāļļāļāļāđāļāđāļēāđāļĨāļ°āļĄāļŦāļēāļāļļāļĢāļīāļŠāļĨāļąāļāļĐāļāļ°āļāļąāļāļŠāļāđāļēāļāļēāļĄāļāļāļāļāļĢāļ°āļāļāļāđ
āļāļąāđāļāļāļāļāļēāļāļēāđāļāļĄāļāļāđāļāļāļāļŦāļāļķāđāļāļāļĩāđāļāļĢāļĢāļĒāļēāļĒāđāļ§āđāļ§āđāļē "āļāļīāđāļĒāđāļāļ§āļ° āļĄāļāļļāļŠāļŠāļēāļāļąāļ āļāļīāđāļĒāļāļĢāļŦāļĄāļē āļāļ°āļĄāļļāļāļāļ°āđāļĄ āļāļīāđāļĒāļāļēāļāļ° āļŠāļļāļāļąāļāļāļēāļāļąāļ āļāļīāļĒāļīāļāļāļĢāļīāļĒāļąāļ āļāļ°āļĄāļēāļĄāļīāļŦāļąāļ" āļāļąāļāđāļāļĨāļāļ§āļēāļĄāđāļāđāļ§āđāļē "āļāļĢāļ°āļāļļāļāļāđāļāđāļēāļāļĢāļ°āļāļāļāđāđāļ āđāļāđāļāļāļĩāđāļĢāļąāļāļāļāļāđāļāļ§āļāļēāđāļĨāļ°āļĄāļāļļāļĐāļĒāđāļāļąāđāļāļŦāļĨāļēāļĒ āđāļāđāļāļāļĩāđāļŠāļđāļāļŠāļļāļāļāļāļāļāļĢāļŦāļĄāļāļąāđāļāļŦāļĨāļēāļĒ āđāļāđāļāļāļĩāđāļĢāļąāļāļāļĨāļāļāđāļāļāļķāļāļāļīāļĢāļąāļāļāļēāļāļĄāļĩāļāļēāļāđāļĨāļ°āļāļĢāļļāļāđāļāđāļāļāļēāļāļī āļāđāļēāļŊāļāļāļāļāļāļāđāļāļĄāļāļĢāļ°āļāļļāļāļāđāļāđāļēāļāļđāđāļĄāļĩāļāļīāļāļāļĢāļĩāļĒāđāļāļīāđāļĄāļāļĢāļ°āļāļāļāđāļāļąāđāļ" āļāļĢāļ°āļāļēāļāļēāļāļāļāļĩāđāļŠāļēāļĢāļāļąāļāđāļĄāļāļāļē āļāļĒāđāļēāđāļāđāļāļēāļ§āļĢāļāđ āļāļĢāļđāđāļāđāđāļāđāļēāļāđāļāļ āđāļāļĒāđāļāđāđāļāđāļĄāļē āđāļāđāļāļāļĩāđāđāļŠāļāđāļŦāļē āđāļāđāļāļāļāļąāđāļāļŦāļĨāļēāļĒ āļāđāļēāļŠāļāđāļēāļĢāļēāļĻāļĩāļāļĩāđāļāđāļāđāļāđāļāļŠāļāđāļēāļāļ§āđāļēāđāļāļĢ āļāđāļĄāļĩāļāļąāļĒāļŠāļģāđāļĢāđāļāļāļļāļāļŠāļīāđāļāļāļąāļ
Flower Of Heaven by Arjarn New Akuniwong, Samnak Sakyant Pu Lersi Promma, Nonthaburi Province.
"Flower Of Heaven" is a high-level magic subject of great charm, great kindness, great popularity, and great fortune. It has the magic power of deep charm like the beautiful scent of heavenly flowers that is difficult to describe in words. The worshiper will be loved by the gods and angels. No matter where the owners of this "Flower Of Heaven" travel to, they will be loved and pleased by all people, they will be fascinated and admirable to all men and women. Even the gods and angels could not resist the charming scent of this amulet, so how can ordinary humans resist its charm? For such a strong charming amulet like this, please use it ethically. Arjarn New said “I build it myself and use every batch myself. Because no one wants to be hated.”
It is considered a famous amulet of Arjarn New. No matter how many batches were created, it would quickly disappear from his Samnak with the experience of the "Great Charm" from many disciples and those who use it for worship. Therefore, "Flower Of Heaven" of Arjarn New is very much talked about until there was once a famous magic master and a group of disciples came to visit Arjarn New. Arjarn New kindly gave his Flower Of Heaven amulets to that magic master and the group of disciples as special gift for them.
But when that magic master got into the car to travel back to his hometown, he hurriedly told his disciples to return all the Flower Of Heaven amulets that Arjarn New had given them. Then, he immediately put all the Flower Of Heaven into the bottle of herbal magic oil that he had brought with him always. That magic master did like that because he knows the reputation of strength and clearly understood the magical properties of Arjarn New's Flower Of Heaven. Therefore, he kept all of them for himself in order to continue using them to create amulets in the future.
The first batch of "Flower Of Heaven" that Arjarn New had made, he often carved auspicious wood into the shape of a "Champaca Flower". Later, Arjarn New made it from herbal powder into the shape of a "Bullet Wood Flower" in the size of a two baht coin. For this recent batch, Arjarn New has brought "Bullet Wood Flower", which is cast from copper to cover with various charming herbal powders, because "Copper" is the elemental metal of Venus, the star of love. Therefore, it is considered to be an element of happiness & charming in itself. According to the science of western belief in alchemy, there is also an emphasis on this matter. In addition, Arjarn New also inscribed the back of it with the magic character "Pi", which is an important initial magic character of "Flower Of Heaven" magic.
Arjarn New blessed it by using the magic of loving-kindness that he has studied from many masters, such as the magic subject named "The Flower Of Heaven Mantra" of LP.Yord, Wat Bang Kho, and the magic subject named "Piyo 8 Chapters Mantra" of LP.Kee, Wat Hu Chang. Both of these magics are related to the same root. Arjarn New even said that "If talking about the magic subject of loving-kindness, I am very confident in The Flower Of Heaven or Piyo 8 Chapters."
The magic power of "The Flower Of Heaven" and "Piyo 8 Chapters" are very strong and provable for helping humans to be loved by the gods, angels and people of all classes and castes. Because the phrases in the mantra talk about how to be loved by the king, women, men, Brahmas, Gandharvas, and sages, end with a mantra to summon the minds of all people.
"The Flower Of Heaven" or "Piyo 8 Chapters" does not affect only human beings but, it also affects animals and even the angels. Therefore, it has been believed since ancient times that it is the best mantra for making companionable relationships, to create reconciliation and affection with all things in the 3 worlds. The power of this mantra will support the prayer to be loved, welcomed, and satisfactory refers to the graceful physical characteristics of the Buddha (32 marks of the great man), a phrase in the description of the mantra:
"PiYoDheWarMaNootSarNung PiYoPromMarNaMootTaMo PiYoNarKaSuPunNarNung PiYinSeeYungNaMarMiHung" which translates to "Which Buddha Beloved By Gods & Humans, Be Highest Of All Brahma, Be Loved Forever To All Animals Such As Naga & Garuda, I Humbly Bow To That Buddha Who Is Full Of Sense-Faculties". This mantra is very merciful, magic masters in the past have already proved that its power is real.