Description:



āļāļĢāļ°āļŠāļļāļāļāļ (āļĨāļđāļāļāļĄāļĨāđāļēāļāļāļēāļāļĢāļĢāļāđ), āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļāļāļēāļ āļŠāļĩāļāļēāļĄ
āđāļāļīāļāļāļģāļāļēāļāļĨāļķāļāļĨāļąāļ āļāļĢāļ°āļŠāļļāļāļāļāļĄāļĩāļĄāļēāđāļāđāđāļāļĢāļēāļ āļāļąāļāļāļēāļāļāļĢāļ°āļāļāļāļ āļēāļāļĒāļāļāđāđāļĢāļ·āđāļāļāļŠāļĄāđāļāđāļāļāļĢāļ°āļāđāļĢāļĻāļ§āļĢāļĄāļŦāļēāļĢāļēāļ āļāļēāļāļāļĩāđāļŠāļĄāđāļāđāļāļāļĢāļ°āļāđāļĢāļĻāļ§āļĢāļāđāļĢāļąāļāļŠāļąāđāļāđāļŦāđāļāļŦāļēāļĢāđāļāļēāļāļ·āļāļŦāļēāļĄāđāļĨāđāļ āļāļ·āļāļāļāļŠāļąāļāļāļēāļāļāļļāļ āļĢāļ°āļāļĄāļĒāļīāļāļāļāļāđāļāđ āđāļāđāđāļĄāđāļāđāļģāļŠāļ°āđāļāļāļāđāļ§āļāļāļąāđāļāļāļ§āđāļēāļāđāļāļīāļāļāļ§āđāļēāļāļģāļĨāļąāļāļāļ·āļāļāļąāđāļāļŠāļāļāļāđāļēāļĒāļāļ°āļāđāļēāļĄāđāļāļāļķāļ āļāļķāļāđāļĄāđāļĄāļĩāđāļāļĢāđāļāļĨāļāđāļēāļĒāđāļāđāļāđāļĢāļąāļāļāļąāļāļāļĢāļēāļĒ
āļŠāļĄāđāļāđāļāļāļĢāļ°āļāđāļĢāļĻāļ§āļĢāļāļāļāļāļĢāļ°āđāļāļāļĢāļāļąāļāļāļąāđāļāļāļķāļāļāļĢāļāļāļĢāļ°āđāļŠāļāļāļ·āļāļāļāļŠāļąāļāļĒāļēāļ§ āđ āļ§āļē āđ āļāļ·āļ āđāļĨāđāļāđāļāļāļĩāđāļŠāļļāļĢāļāļĢāļĢāļĄāļēāļāļķāđāļāđāļŠāđāđāļŠāļ·āđāļāđāļāļāļāļąāđāļāđāļāđāļāļāļĒāļđāđāļāļāļŦāļĨāļąāļāļāđāļēāļāļĢāļīāļĄāļāļąāđāļ āļāļĢāļ°āļŠāļļāļāļāļ·āļāļāđāļāļāļŠāļļāļĢāļāļĢāļĢāļĄāļĄāļēāļāļēāļĒāļāļāļāļēāļāļŦāļĨāļąāļāļāđāļēāļ āđāļāļĢāđāļāļĨāļāļĄāđāļēāđāļŦāđāļāļāļąāļĻāļāļĢāļĢāļĒāđāļāļąāļāļāļąāđāļāļāđāđāļĢāđāļāļāļāļĒāļāļāļāļāļēāļāļĢāļīāļĄāļāļąāļāđāļĨāđāļ§āļĒāļāļāļąāļāļāļĨāļąāļāđāļ
āļāļēāļĄāļāļģāļāļēāļāļāļēāļāļāļąāđāļāļāļĄāđāļēāđāļāđāļĄāļĩāļŠāļąāļāļāļīāļĐāļāļēāļāļāļĢāļ°āļŠāļļāļāļāļĩāđāļāļĢāļ°āļāđāļĢāļĻāļ§āļĢāđāļāđāļĒāļīāļāđāļāļāļ·āļ "āļāļĢāļ°āļŠāļļāļāļāļ" āđāļāđāļāļāļĢāļ°āļŠāļļāļāļāļ·āļāđāļŦāļāđāļŦāļĢāļ·āļ āļāļĢāļ°āļŠāļļāļāļāļ·āļāļāļĩāđāđāļāđāļĒāļīāļāļĻāļąāļāļĢāļđāļāļķāđāļāđāļāđāļāđāļēāļāļāļīāļāļĩāļāļēāļĢāļāļĨāļļāļāđāļŠāļāļĨāđāļēāļāļāļēāļāļĢāļĢāļāđāļāđāļēāļāđāļāļĩāđāļāļēāļāļĻāļąāļāļĢāļđāđāļāđāļĨāļāļāļēāļāļĄāđāļ§āđ āļāļĢāļ°āļŠāļļāļāļāļ§āļāļāļĩāđāđāļāđāļāđāļēāļāļāļēāļĢāļāļĨāļļāļāđāļŠāļāļāļēāļāļāļĢāļ°āļŠāļāļāđāļĢāļ§āļĄāļāļķāļāļāļĢāļēāļŦāļĄāļāđāļĪāļēāļĐāļĩāļāļĩāđāļāļĢāļāļāļēāļāļĄāđāļ§āļāļĒāđāļĄāļāļāđāļāđāļ§āļāđāļ§āļĨāļēāļāļąāđāļ āđāļāļ·āđāļāļāļāļāđāļāļāđāļāđāļāļāļīāļāļāđāļēāļāđāļāļīāļāļāļāđāļāļ
āļāļĨāļąāļāļĄāļēāļāļĩāđāļĒāļļāļāļāļąāļāļāļļāļāļąāļāļāļēāļ§āļāđāļēāļāļŦāļēāļāļāļāļāđāļēāđāļāđāļāļāđāļāļāļĨāļđāļāļāļĢāļ°āļŠāļļāļāļāļāļŦāļĢāļ·āļāļĨāļđāļāļāļĢāļ°āļŠāļļāļāļāļ·āļāđāļŦāļāđāļāļēāļĄāļāđāļāļāđāļĢāđāļāđāļāļāļāļē āļŦāļĢāļ·āļāļāļēāļĄāļŠāļāļēāļāļāļĩāđāļŠāļđāđāļĢāļāļāļ·āđāļāļāļĩāđāļāđāļēāļāļāļīāļāļāļĢāļ°āļ§āļąāļāļīāļĻāļēāļŠāļāļĢāđ āļāđāđāļāđāđāļāđāļāļĄāļēāļĄāļāļāđāļŦāđāļāļąāļāļāļĢāļ°āļŠāļāļāđāļāļĩāđāļāļāđāļāļāļĻāļĢāļąāļāļāļēāļāđāļēāļ āļŦāļĢāļ·āļāļāļģāļĄāļēāļāļđāļāļēāļāļĩāđāļāđāļēāļāļāļāđāļāļāļāļāđāļāđāļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļĢāļēāļāļāļāļāļāļĨāļąāļ āđāļ§āļĨāļēāļāļāļāđāļāļīāļāļāđāļēāđāļāļīāļāđāļāļē āļāđāđāļāļĨāđāļ§āļāļēāļāļāļĨāļāļāļ āļąāļĒ
āļāđāļēāļāļđāļāļāļķāļāļŠāļĄāļąāļĒāļāđāļāļ āļāđāļēāđāļāđāļāļąāļāđāļĢāļ·āđāļāļāđāļĨāđāļēāļāđāļēāđāļāļēāļĨāļķāļāļĨāļąāļ āđāļāļĩāđāļĒāļ§āļāļąāļāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļ āļāļāļīāđāļŠāļāđāļĄāđāđāļāđāļ§āđāļēāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļāđāļāđāđāļāļ§āļāļāļĢāļ°āļŠāļļāļāļāļāđāļ§āđāļāļĩāđāļāļāļāļāđāļāļ āđāļāļĒāļāļēāļĢāđāļŠāđāļāļļāļāđāļ§āđāļāđāļēāļ āļāļąāļāđāļāļ·āļāļāđāļ§āđāļāđāļēāļ āđāļāļ·āđāļāđāļāđāļāļĄāļŦāļēāļāļļāļāđāļāļĨāđāļ§āļāļĨāļēāļāļāļąāļāļāļĩ āļŦāļĢāļ·āļāļāļąāļāđāļāđāļāđāļē āļĢāļ§āļĄāļāļķāļāļāļāļāđāļāļāļŠāļīāđāļāļāļąāđāļ§āļĢāđāļēāļĒāļāļĩāđāļĄāļāļāđāļĄāđāđāļŦāđāļāļāđāļēāļāđāļāļēāđ āļāļĩāđāļāđāļēāļāđāļēāđāļāđāļēāđāļāļē āļĄāļĩāļāļĢāļ°āļŠāļāļāļēāļĢāļāđāļāļēāļāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļāļāđāļēāļŦāļĨāļēāļĒāļāđāļēāļāļāļĩāđāđāļāđāļāļĨāđāļēāļ§āđāļ§āđ āļāļĢāļ°āļŠāļļāļāļāļāļāļĩāđāļāļąāļāļāļĩāļāļāļāļāļāļĒ āļāļĩāđāļāđāļāļāđāļēāļ āļĢāļ§āļĄāļāļķāļāđāļŠāļ·āļāļŠāļĄāļīāļ āļāđāļēāđāļāļāļŦāļāļąāļāđāļāđāļāļģāđāļāļēāļāļĢāļ°āļŠāļļāļāļāļāļāļĩāđāđāļŠāđāđāļāļāļ·āļāđāļāđāļāļĒāļīāļāđāļāļāļĩāđāļāļąāļ§āļāļąāļąāļāļāđāļāđāļēāļāļŦāļāļĩāļāļĢāļ°āđāļāļīāļāđāļ
āļāđāļ§āļĒāđāļŦāļāļļāļāļĨāļāļĩāđāđāļāļāļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļāļāļēāļāđāļāđāļāļģāļāļĢāļ°āļŠāļļāļāļāļāļŦāļĢāļ·āļ āļĨāļđāļāļāļĢāļ°āļŠāļļāļāļāļ·āļāđāļŦāļāđāļāļĩāđāļĻāļīāļĐāļĒāđāļāļąāļāļŦāļēāļāļāļāđāļāđāļēāđāļāđāļāļģāļĄāļēāļĄāļāļāđāļŦāđāļĄāļēāļāļĨāļļāļāđāļŠāļāļāļļāļāļāļāļēāļāļĄāđāļāļīāđāļĄāđāļāļīāļĄāļāļĩāđāļāđāļēāļāđāļāđāļĢāđāļģāđāļĢāļĩāļĒāļāļĄāļēāļāļēāļāļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāđāļēāļ āđāļĨāđāļ§āļāļģāđāļāļāļąāļāđāļāļ·āļāļāđāļŦāđāļŠāļ§āļĒāļāļēāļĄāđāļāļāđāļāļĢāļēāļāđāļĨāđāļ§āļāļķāļāļāļģāđāļāļĨāļāļāļēāļāļīāļĨāļāļĢāļąāļ āđāļāļ·āđāļāđāļŦāđāļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāđāļāđāļāļđāļāļēāļāļąāļ āļāļļāļāļāļāļļāļāđāļāđāļāđāļāļāļēāļāļāđāļēāļāđāļāļĨāđāļ§āļāļĨāļēāļ āļāđāļāļāļāļąāļāļ āļąāļĒ āđāļĨāļ°āļāļąāļāļāļĩāļāļļāļāļāļāļīāļ āļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļāļāđāļāđāļāļļāļāļ§āļąāļĒ
Magic Bullet (Against Enigma Ball) by Arjarn Ongart Seengam.
The mysterious legendary bullet that has been mentioned since ancient times as shown in the scene of the movie King Naresuan the Great. The scene where King Naresuan ordered soldiers to carry guns for bombardment but, the Sittoung River was too wide for bullets to cross over. Therefore, no hosts were harmed.
So, King Naresuan used a special long gun (harquebus) aimed at Surakrama, the army leader of Burma who was wearing a red shirt, sitting prominently on the back of an elephant beside the bank. The deadly gunshot of King Naresuan directly hit Surakrama, and fell down from the elephant's back. When the Burmese troops saw that unbelievable situation, they hurriedly retreated from the border of the Sittoung River and moved their troops back.
According to the legend on the Burmese side, it is assumed that the bullet that King Naresuan fired is a "Magic Bullet", an artillery bullet that is used to shoot enemies who are invulnerable to any weapons by the power of magic. The magic bullets already passed through the blessing ceremonies and were chanted by monks and hermits during that time to protect their homeland.
On the present day, forest hunters have found bullets or cannonballs in the fields or old battlefield sites, so, they have collected them to give to the monks who they respect for blessing to be a great protection amulet for them that will protect them during they travelling in the deep forest.
If talking about the past, if listening to stories about the mysterious forest and hunters, it is undeniable that the hunters always had a "Magic Bullet" to protect them to be safe from forest ghosts, scary nymphs or wild fever of the jungle. There are many experiences from many hunters who have mentioned the magic bullet. Some of them have used a magic bullet to shoot unidentified creatures as well.
From the above information, Arjarn Ongart brought magic bullets that he got from his disciple who is the antique hunter to bless with magic subjects that Arjarn Ongart had learned from his teachers. After that, Arjarn Ongart weaved the rope covering every piece of magic bullet by himself before dipping it in the traditional Thai lacquer to make it beautiful in the old-fashioned way for disciples to worship. This magic bullet or "Against Enigma Ball" has outstanding qualities on the side of protection, invulnerability and against all kinds of ghosts. Every gender and all ages can own this amulet.