Description:
āļĒāļąāļāļāđāļāđāļāđāļĄāđāļāļģāđāļāļīāļ (āļĢāļļāđāļ:āļāļ°āļāļĢāđāļāļāļēāļāļĄ) āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄ āļĄāļāļāđāđāļŠāļāđāļŦāđāđāļĄāļ·āļāļāļĄāļāļ
“āđāļĄāļ·āđāļāļĨāļđāļāļĢāđāļāļāļāļ āļāđāļāđāļĄāđāļĒāđāļāļĄāļāđāļāļāđāļāđāļŦāđ” āļĒāļąāļāļāđāļāđāļāđāļĄāđāļāļģāđāļāļīāļ āļāļģāļāļēāļāļĒāļąāļāļāđāļŦāļāļĩāļāļāļĩāđāļāļāđāļāđāļāļļāļāļŠāļīāđāļ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāđāļēāļāļāļēāļĢāļĄāļ·āļāļāļļāļāđāļāđāļ āļāđāļ§āļĒāđāļŠāđāļāļŠāļēāļĒāļĨāļēāļĒāļĒāļąāļāļāđāļāļĩāđāđāļāđāļāđāļāļāļĨāļąāļāļĐāļāđāđāļāļāļēāļ°āļāļąāļ§ āļāļĢāļīāļāļĢāļĢāļĄāļāļļāļāļāļąāļāļāļĢāļ° āļŠāļ§āļāđāļŠāļāļāļēāļĄāļ§āļēāļĢāļ° āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāđāļēāļāļāđāļāļāļāļģāļāđāļ§āļĒāļĄāļ·āļāļāđāļēāļāđāļāļāļāļļāļāļāļąāđāļāļāļāļ āļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāļļāļāļāļīāđāļāļāļĩāđāļāļāļāļāļēāļāļĄāļ·āļāļāđāļēāļāļāļķāļāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāđāļāđāļĄāļāļĨāļąāļāļāļĨāļēāļŠāļŠāļīāļ āđāļāļ·āđāļāđāļŦāđāļāļāļāļŠāļĢāđāļēāļāļāļ·āđāļāļāđāļ§āļĒāļāļąāļ§āļāļāļāļĄāļąāļāđāļāļ āļŠāļģāđāļĢāđāļāđāļāđāļāļāļāļāļāļĩāđāļāđāļĄāļāļĨāļąāļāļĄāļēāļāļāļĢāļ°āļŠāļāļāļēāļĢāļāđ āđāļāļĢāđāļāļĒāđāļāđāđāļāļĒāļĄāļĩāļāđāļēāļāļāļđāļāđāļāđāļāđāļŠāļĩāļĒāļāđāļāļĩāļĒāļ§āļāļąāļāļ§āđāļē “āđāļāđāļ”
āļĒāļąāļāļāđāļāđāļāđāļĄāđāļāļģāđāļāļīāļ (āļŦāļĢāļ·āļāļāļĩāđāđāļĢāļĩāļĒāļāļ§āđāļēāļĒāļąāļāļāđāļŦāļāļĩāļ) āļāļģāļĢāļąāļāļĄāļāļāđāđāļŠāļāđāļŦāđāđāļĄāļ·āļāļāļĄāļāļ āļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļĨāļđāļāļŦāļēāļĢāļļāđāļāđāļāđāļēāđ āļāļāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāļĩāđāđāļāļĒāđāļāđāļāđāļēāļāļĢāļđāđāļāļĩāļ§āđāļē āļĒāļąāļāļāđāļāļĩāđāđāļŦāđāļāļļāļāļāļēāļāļāđāļēāļāđāļĄāļāļāļē āļĄāļŦāļēāđāļŠāļāđāļŦāđ āđāļāļāļĨāļēāļ āđāļ āļāļāļĢāļąāļāļĒāđ āļāļēāļĢāļāļēāļāļāļēāļĢāđāļāļīāļ āļāļĩāļāļāļąāđāļāđāļĢāļ·āđāļāļāļāļ§āļēāļĄāļĢāļąāļ āđāļĢāļ·āđāļāļāđāļŠāļāđāļŦāļēāļāļēāļĄāļāļļāļāļāļĩāļāļĄāļēāļāļĄāļēāļĒ āļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļĨāļđāļāļŦāļēāļŦāļĨāļēāļĒāđāļāđāļēāļāđāļĢāļĩāļĒāļāļĢāđāļāļāļĄāļēāđāļŦāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāļąāļāļŠāļĢāđāļēāļāđāļĨāļ°āļāļģāđāļŦāđāļāļĒāļđāđāđāļĄāđāļāļēāļ
"āļĒāļąāļāļāđāļāđāļāđāļĄāđāļāļģāđāļāļīāļ" āļāļ·āļāđāļāđāļāļŠāļļāļāļĒāļāļāļ§āļīāļāļēāđāļŦāđāļāļāļēāļĢāļāđāļāđāļāļīāļāļŠāļīāđāļāļāļĩāļāļēāļĄāļāļēāļāļāđāļāļāļĢāļ°āļāļđāļĨāļāļāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄ āļāļļāļāļāļđāđāļāļāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāđāļāđāļŠāļ·āļāļāļāļāļ§āļīāļāļēāļĄāļēāļāļēāļāļāļēāļ§āļāļ°āđāļŦāļĢāļĩāđāļĒāļāđāļĄāļ·āđāļāļŦāļĨāļēāļĒāļāļĻāļ§āļĢāļĢāļĐāļāđāļāļ āđāļāđāļāļ§āļīāļāļēāļŠāļēāļĒāļĄāļāļāļāļķāļāļāļģāļāļĢāļĢāļāđāđāļŦāđāļāļĒāļąāļāļāđāļĄāļŦāļēāļāļģāđāļāļīāļ āļāļļāļāļāļąāđāļāļāļāļāđāļāđāļāđāļĨāļāļāđāļāļāļĢāļĢāļĄāļāļāļāļĄāļ§āļĨāļĄāļāļļāļĐāļĒāđ āļĒāļąāļāļāđāļāđāļāđāļāļāļāļāļāđ "āļāļīāļāļēāļāļĢāļŦāļĄ" āļĒāļąāļāļāđāđāļĄāđāđāļāļāļāļāļāđ "āļĄāļēāļāļēāļāļĢāļŦāļĄ" āļĨāļąāļāļĐāļāļ°āļāļāļāļĒāļąāļāļāđāļāļ°āđāļāđāļāļāļđāđāļāļēāļĒāļāļđāđāļŦāļāļīāļāđāļĄāđāđāļŠāđāđāļŠāļ·āđāļāļāđāļēāļāļēāļ āļĢāļāđāđāļāļĢāļēāļ°āļāļēāļĄāļāļģāļāļēāļāļāļĩāđāđāļĨāđāļēāļŠāļ·āļāļāļąāļāļĄāļēāļāļąāđāļ āļĄāļāļļāļĐāļĒāđāļāļđāđāđāļĢāļāļāļāļāđāļĨāļāđāļĄāļ·āđāļāļāļĢāļąāđāļāļāļāļĄāļāļēāļĨāļāļāļāļĄāļ§āļĨāļĄāļāļļāļĐāļĒāđāļāļ°āļāļļāđāļāļĨāļĄāļŦāđāļĄāļāđāļē āđāļĄāđāđāļāđāļĄāļĩāļāļēāļĢāđāļāđāļāļāļāļāđāļāļĢāļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāđāļŦāļĄāļ·āļāļāļĄāļāļļāļĐāļĒāđāđāļāļāļąāļāļāļļāļāļąāļ āļ§āļīāļāļēāļāļĩāđāļāļķāļāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāđāļāļĩāđāļĒāļ§āļāđāļāļāļāļąāļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļĢāļēāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāļĢāļ°āļāļđāļĨāļāđāļāļāļąāđāļāđāļĄāđāđāļāđāļāđāļāļĒāļāļĢāļ
āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāđāļēāļāđāļāđāđāļĢāļīāđāļĄāļŠāļĢāđāļēāļāļĒāļąāļāļāđāļāđāļāđāļĄāđāļāļģāđāļāļīāļāļāļĩāđāđāļĢāļ·āđāļāļĒāļĄāļēāļĄāļēāļāļąāđāļāđāļāđāļāđāļ§āļāļāļĩ 2547 āļāļąāđāļāđāļāđāļŠāļĄāļąāļĒāļāļĩāđāļāđāļēāļāđāļāđāļāļ§āļāđāļāđāļāđāļāļĢ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāđāļēāļāļ§āđāļēāļ§āļīāļāļēāļāļĩāđāđāļāļĢāļĩāļĒāļāđāļāđāļāļąāļāļ§āļīāļāļē "āđāļāđāļ§āļāļīāļāļāļ§āļ" āđāļĨāļĒāļāļĩāđāļāļĩāļĒāļ§ āļāļ·āļāđāļāđāļāļĄāļŦāļēāļĒāļąāļāļāđāļāļēāļāđāļ āļāļāļĢāļąāļāļĒāđ āđāļĄāļāļāļēāļāđāļģāļāļļāļāđāļĨāļ āļĄāļŦāļēāđāļŠāļāđāļŦāđāļāļģāđāļāļīāļāļĢāļąāļ āļŦāļāļļāļāļāļ§āļāļāđāļģāļāđāļēāļĒāļ·āļāļĒāļ āļāļąāđāļāļĒāļąāļāļĄāļĩāļāļīāļāļāļīāļāļļāļāļāļēāļāļāđāļēāļāđāļāļĨāđāļ§āļāļĨāļēāļ āļāļāļāļĢāļ°āļāļąāļāļāļēāļāļĢāļĩ āđāļĢāļĩāļĒāļāđāļāđāļ§āđāļēāđāļāđāļāđāļāļĩāļĒāļ§āđāļāđāđāļāđāđāļāđāļāđāļŠāļĢāđāļāļāļĢāļāļāļāļĨāļļāļĄāļāļļāļāļāļēāļ āđāļāļĢāļēāļ°āļāđāļāđāļĄāđāļĒāđāļāļĄāļĄāļĩāđāļāđāļāļ§āļēāļĄāļāļĢāļēāļĢāļāļāļēāļāļĩāļāđāļ§āļĒāļĢāļąāļāļāļąāļāļāļĢāļīāļŠāļļāļāļāļīāđāļāđāļāļĨāļđāļāđāļŠāļĄāļ
āđāļāđāļāļ§āļīāļāļēāļāļĩāđāļ§āđāļēāļāđāļ§āļĒāļāļĢāļ°āļāļļāļāļāđāļāļāļĢāļ°āļāļļāļāđāļĄāđ āļāđāļāđāļĄāđāđāļĄāđāļāļĒāļēāļāđāļŦāđāļĨāļđāļāļāļāļĨāļđāļāļĒāļēāļāļĨāļđāļāļāļ āļĨāļđāļāļāļāļŠāļīāđāļāđāļāļĒāđāļāļĄāđāļāđāļŠāļīāđāļāļāļąāđāļ āļāđāļāļĢāļąāļāļĨāļđāļāļāļąāđāļāđāļāđāļ§āļāļē āđāļĄāđāļĢāļąāļāļĨāļđāļāļāļąāđāļāļāļ§āļāđāļ āļāđāļēāļĨāļđāļāļāļĢāļēāļĢāļāļāļēāļŠāļīāđāļāđāļāļāļĩāđāđāļĄāđāđāļāļīāļāļāļĢāļĢāļĄ āļāļĢāļ°āļāļāļāļāđāļ§āļĒāļāļļāļāļāļļāļĻāļĨāļāļģāļāļē āļĒāļąāļāļāđāļāđāļāđāļĄāđāļāļģāđāļāļīāļāļāļĩāđāļĒāđāļāļĄāđāļāļ·āđāļāļāļđāļĨāđāļŦāđāđāļāđāļŠāļģāđāļĢāđāļāļāļēāļĄāļāļĩāđāļāļāđāļāđāđāļĄāđāļĒāļēāļ āļŠāļĄāļāļąāļāļāļĩāđāđāļāđāļāļŠāļļāļāļĒāļāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāļĄāļāļ°āļāļīāļĢāļąāļāļāļĢāđāļāļēāļĨ āđāļāđāļāļĻāļēāļŠāļāļĢāđāļāļĩāđāļāđāļēāđāļĄāđāļāļēāļĒ āđāļāļĢāļĄāļĩāđāļ§āđāļāļđāļāļēāļĒāđāļāļĄāđāļāļĢāļīāļāļĢāļļāđāļāđāļĢāļ·āļāļ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļĄāļąāđāļāđāļāļāļĩāđāļŠāļļāļāļāļķāļāļāļāļēāļāļĒāļāđāļŦāđāđāļāđāļāļŦāļāļķāđāļāđāļāļ§āļīāļāļēāđāļāļāļāļāļāļāđāļēāļāļāļēāļāļāļĢāļ°āļŠāļāļāļēāļĢāļāđāļāļāļāļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļĨāļđāļāļŦāļēāļĄāļēāļāļĄāļēāļĒ āļāđāļēāļāđāļāļĒāđāļŦāđāļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļāļĩāđāļāļ§āļāļāļ āļāļģāđāļāļŦāļāļĩāļāļāļ·āđāļāļāļēāļĄāļŠāļāļļāļĨāļāļāđāļāļāđāļ§āđāđāļāđāļāđāļāļĒāļąāļāļāđ āļāļĢāļēāļāļāļ§āđāļēāļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļāļāļāļąāđāļāļāđāļāļ§āļāļāļĩāļāļķāđāļāđāļĢāļ·āđāļāļĒāđāļāļēāļĄāļĨāļģāļāļąāļ āđāļĨāļ°āļāđāļĄāļĩāļāļĩāļāļŦāļĨāļēāļĒāļāļāļāļĩāđāđāļāđāļĢāļ āđāļāđāļāđāļēāļ āļāļēāļāļāļēāļĢāļāļāļāļąāļāļĒāļąāļāļāđāļāđāļāđāļĄāđāļāļģāđāļāļīāļāļāļĩāđ āđāļĨāļ°āļŦāļĨāļēāļĒāļĢāļēāļĒāļāđāđāļāđāļāļđāđāļāļĢāļāļāļāļĩāđāđāļŦāļĄāļēāļ°āļŠāļĄ āļāļīāļāļāļĒāļđāđāļāļąāļāđāļāđāļāļāļīāđāļāļāļāļāđāļāļŦāļĒāļāļĄāļēāļāļāļāļķāļāļāļļāļāļ§āļąāļāļāļĩāđ
āļŠāļģāļŦāļĢāļąāļāļĒāļąāļāļāđāļāđāļāđāļĄāđāļāļģāđāļāļīāļāļĢāļļāđāļāļāļĩāđ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāđāļāđāļāļģāļāđāļēāļĒ7āļŠāļĩ āļāļąāļāđāļāđāļāļāļąāļ§āđāļāļāļāļāļāđāļāļāļĢāļāļīāļĨāļāļīāļāļāļē āļāļĩāđāļāđāļēāļāļāļīāļāļĩāļāļĢāļĢāļĄāļĄāļēāļĄāļēāļāļĄāļēāļĒ āļāļąāđāļāđāļāđāļŠāļĄāļąāļĒāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāđāļēāļāļāļ§āļāļĄāļēāļāļđāļāđāļ§āđāļāļąāļāđāļāđāļāļĒāļąāļāļāđ āļāļķāđāļāļāļĢāļ°āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļ§āļīāļāļĒāđ (āļāļĢāļ°āļāļāļĄāļāļĢ āļŠāļīāļāļāđāļāļĒāļđāđ) āļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļđāđāđāļĨāļīāļĻāļāļļāļāļāļāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄ āđāļāđāđāļāđāļāđāļēāļĒ7āļŠāļĩāļāļĩāđāđāļāđāļāļŠāļēāļĒāļŠāļīāļāļāļāđāļāļđāļāļāļĢāļąāļĄāļāļīāļāļĩāđāļ§āļĨāļēāļāļĨāļļāļāđāļŠāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāđāļēāļāđāļĄāļēāļĄāļēāļāļĄāļēāļĒ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāļķāļāđāļāđāļāļģāļāđāļēāļĒ7āļŠāļĩāļĄāļēāļāļĢāļīāļāļĢāļĢāļĄāļāļēāļāļēāļāļĢāđāļāļĄāļāļąāļāļāļķāđāļāđāļāđāļāļĨāļđāļāļāļ°āļāļĢāđāļāļāļēāļāļĄ āļāļ§āļēāļĄāļŦāļĄāļēāļĒāļāļ·āļāļāļģāļāļ°āđāļĢāļāđāđāļāđ āļāļģāļāļ°āđāļĢāļāđāļāļĩ āļāļąāļāļāļĢāļąāļāļĒāđ āļāļąāļāļāļāļāļĩāđāļāļĩāđāļŦāđāļĄāļēāļŠāļđāđāļĨāļđāļāļāļ°āļāļĢāđāļāļāļĩāđāđāļŠāļĄāļ
āđāļāļĨāđāļāļāļēāļĢāļāļđāļāļē: āđāļāđāļāļāļāļēāļāļđāļāļēāļāļīāļāļāļąāļ§ āļāļĢāļēāļĢāļāļāļēāļŠāļīāđāļāđāļāļŦāļĢāļ·āļāļāļāđāļŦāļ āđāļŦāđāđāļāļĩāļĒāļāļŠāļīāđāļāļāļĩāđāļāļĢāļēāļĢāļāļāļēāļŦāļĢāļ·āļāļāļ·āđāļāļāļļāļāļāļĨāļāļąāđāļāđāļŠāļāļāđāļŠāđāđāļ§āđāļāļĨāļēāļāđāļāđāļāļĒāļąāļāļāđ āđāļĨāđāļ§āļāļāļīāļĐāļāļēāļāļāļĒāđāļēāļāļŠāļĄāđāļģāđāļŠāļĄāļ āļŦāļēāļāļāđāļāļāļāļēāļĢāļŦāļāļļāļāļāļ§āļāļāļāđāļāļ āđāļŦāđāđāļāļĩāļĒāļāļāļ·āđāļāļāļēāļĄāļŠāļāļļāļĨāļ§āļąāļāđāļāļ·āļāļāļāļĩāđāļāļīāļāļāļāļāļāļāļŠāļāļāđāļ§āđāđāļāđāļāđāļāļĒāļąāļāļāđ āļāļēāļĢāļĄāļĩāļāļļāļāļāđāļāļāļļāļāđāļĄāđāļāļ°āļāđāļ§āļĒāļŦāļāļļāļāļāļģāđāļĄāđāđāļŦāđāļāļāļāđāļģ āļāļāđāļāđāļāļļāļāļāļĩāđ āđāļāđāđāļāđāļāļļāļāđāļāļĻāļāļļāļāļ§āļąāļĒ āđāļĄāđāļāđāļāļāđāļĨāļĩāđāļĒāļāđāļĄāđāļāđāļāļāđāļāđāļāđāļāđāļāļĢāļ°āļāļēāļĢāđāļ
āļāļĒāđāļēāļāđāļĢāļāđāļāļĩ āļāđāļēāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāđāļāđāļĄāļāļāđāļāļĨāđāļāļāļīāđāļĻāļĐāđāļŦāđāđāļāđāļāļđāđāļāļđāļāļēāđāļ§āđāļ§āđāļē āļāļđāđāļāļđāļāļēāļāļ§āļĢāļŦāļēāđāļāļāļēāļŠāļāļģāļāļĨāđāļ§āļĒāļāđāļģāļ§āđāļē1āļŦāļ§āļĩ āļāļĢāđāļāļĄāđāļāļīāļ 24 āļāļēāļ āđāļāļāļģāļāļļāļāđāļŠāđāļāļēāļāļĢāļāļąāļāļāļĢāļ°āļŠāļāļāđ āđāļāļ·āđāļāļāļāđāļ§āļĒāļāļąāđāļāđāļāđāļŠāļĄāļąāļĒāđāļāļĢāļēāļ āđāļĄāđāļĨāļđāļāļāđāļāļāļāļīāļĒāļĄāđāļāđāļāļĨāđāļ§āļĒāļāđāļģāļ§āđāļēāļāļāđāļŦāđāđāļāđāļāļāļīāļāđāļāļāļāđāļēāļ§ āļāļąāļāļāļąāđāļāļāļĨāđāļ§āļĒāļāļķāļāđāļāđāļāļŠāļ·āđāļāđāļāļāļāļ§āļēāļĄāļĢāļąāļāļāļāļāđāļĄāđāļāļĒāđāļēāļāļŦāļāļķāđāļ
āļŦāļĢāļ·āļāļāđāļēāđāļāļĢāđāļĄāđāļŠāļ°āļāļ§āļāļāļģāļāļļāļāđāļŠāđāļāļēāļāļĢāļāļąāļāļāļĢāļ°āļŠāļāļāđ āļāđāđāļŦāđāļāļģāļāļĨāđāļ§āļĒāļāđāļģāļ§āđāļē1āļŦāļ§āļĩ āđāļĨāļ°āļāđāļēāļ§āļāļĨāļēāļāļēāļŦāļēāļĢāļāđāļēāļāđāļāļĩāđāļāđāļāđāļĄāđāļāļāļāļāļāđāļāļāļāļ·āđāļāļāļāļ āļĄāļēāđāļŦāļ§āđāļĒāļąāļāļāđāļāđāļāđāļĄāđāļāļģāđāļāļīāļ āđāļĨāđāļ§āļĢāļ°āļĨāļķāļāļāļķāļāļāļĢāļ°āļāļļāļāļāļīāļāļēāļĄāļēāļĢāļāļēāđāļĨāļ°āļāļ§āļēāļĄāļĢāļąāļāļāļąāļāļāļĢāļīāļŠāļļāļāļāļīāđāļāļāļāļāđāļāđāļĄāđ āļĒāļīāđāļāđāļŦāđāļĒāļīāđāļāđāļāđ āļĒāļīāđāļāđāļŦāļ§āđāļĒāļīāđāļāđāļŪāļ
Adam & Eva Talisman (Version:Magic Rattan Ball) by Arjarn Jiam, Mon Raman Charming Mantra.
“How Can Parents Deny The Request Of Their Child???” “Adam & Eva Talisman”, the legend of the clasping talisman that can grant everything. Arjarn Jiam wrote every piece with his own hands with his unique signature handwriting style, blessed every magic character during writing and conjured for a long time. Arjarn Jiam must do every step himself. Therefore, every amulet that comes out of his hands is classical with magical powers in order for the amulet to create its legend by itself. This talisman is a very intense and powerful experience. Everyone who has used it says in the same voice that it's "AWESOME"!!
"Adam & Eva Talisman" (also known as Clasping Talisman) from the Mon Raman charming mantra scripture. Old disciples of Arjarn Jiam who have used it know that this talisman has outstanding power in terms of loving-kindness, great charm, good fortune, wealth attraction, flourishing at work, financial comfort, sex appeal and sensuality. Many disciples have always requested Arjarn Jiam to create this "Adam & Eva Talisman".
"Adam & Eva Talisman" is considered the best magic for creating good things from Arjarn Jiam's ancestors. Arjarn Jiam's grandfather inherited this magic from the Karen tribe many decades ago. It is an ancient Mon Raman magic of the great human origin Yantra, like the beginning of the world, the origin of humanity. The father talisman represents "Father Brahma". The mother talisman represents "Mother Brahma". Therefore, the characteristics of this Yantra consisted of a man and a woman who did not wear clothing because, according to ancient legend, the world's first human couple at the beginning of humankind (Adam & Eva) also wore no clothes. They did not dress like humans today. That's why, this magic subject is directly related to the amulets of the Phor Ngang and Mae Pher significantly.
Arjarn Jiam has been creating this "Adam & Eva Talisman" since 2004, since the time when Arjarn Jiam was ordained as a novice monk. Arjarn Jiam said that this magic subject is very precious, comparable to the magic subject named "Kaew Ching Duang (Wishing Crystal Destiny Beyonder)". So, the "Adam & Eva Talisman" is a great talisman that is full of magic power in terms of abundant wealth, loving-kindness, compassion, great charm of love and good fortune last forever. It also has the protective power to avoid any dangers for its owner. It can be said that this talisman can be used completely and covers every function, based on the fact that parents always have pure good wishes for their children.
It is a magic subject that refers to the benevolence of father and mother. Parents don't want their children to be poor or suffering. Whatever children beg from father and mother, they will receive without any conditions. Because a father loves his child like the apple of his eye. A mother loves her child with all her heart. If children desire anything that is not beyond their karma, this talisman will easily help them to achieve what they ask for. As if it is a sacred amulet that is timeless and eternal. It is a magic that will exist along with the world forever. Whoever has it to worship will always prosper so, Arjarn Jiam always praises Adam & Eva Talisman for being his hall of frame amulet all the time from the experiences of his disciples. Arjarn Jiam had given it to his disciples whose fortunes were failing. Later, his disciples inserted their name and surname into the talisman. It appeared that his disciple's destiny gradually improved. Moreover, there are many people who get a car or a house by asking this Adam & Eva Talisman. And many of them have found suitable partners until they have been living together like a match made in heaven to this day.
For this version of Adam & Eva Talisman, Arjarn Jiam specially brought 7 colors thread which represents the rainbow jewels to tie with the talisman. The 7 colors thread has been passed through many magic rituals since the time when Arjarn Jiam was ordained. It's a 7 colors thread that Phra Arjarn Wit (LP.Pathomphon Sinyu) used as a sacred thread in the blessing amulet ceremonies. Arjarn Jiam brought 7 colors thread to chant mantras and knit them into a magic rattan ball. The meaning of this rattan ball is that the owners will get what they want, will achieve what they desire, it will always trap wealth and good people to come into the rattan ball.
Special tips: Can pray for everything like you beg something from your father and mother. You can write the name of the person you love or the thing you want on a piece of paper and then put it inside this talisman. If you want to support your own destiny, you can write your name, surname, date of birth and insert it inside this talisman also. The prestige and pure love of your parents will always support you to have good fortune. You can carry it anywhere. It can be used by all genders and all ages. There is no need to feed or offer anything.
However, Arjarn Jiam has given special tips to the worshipers that the worshipers should find an opportunity to bring 1 bunch of bananas along with 24 coins to make merit by offering them in a Buddhist monk's alms bowl. Because since ancient times, mothers have liked to use mashed bananas for their children to eat instead of rice. Therefore, the banana is a symbol of a mother's love.
Or if you are not confident about putting food offerings in a Buddhist monk's alms bowl, then bring 1 bunch of bananas and various foods that your own parents like to pay homage to this talisman. Then, you should remember the benevolence of your father and mother. The more you give, the more you get. The more you worship, the luckier you become.