Description:
āļāļāļēāđāļāļēāļāļģ āļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļđāļĢ āļ§āļąāļāđāļĄāđāđāļāļ° āļ.āđāļāļĩāļĒāļāđāļŦāļĄāđ
āđāļāļĢāļŠāđāļŦāđāļāļŠāļ§āļĢāļĢāļāđ āđāļāđāļēāļāļēāļĒāļĄāļēāļāđāļŠāļāđāļŦāđ
āļāļđāđāļ§āļīāđāļĻāļĐāļāļĩāđāđāļāļīāļāļĄāļēāļāļĢāđāļāļĄāļāļąāļāđāļāļēāļāļāļāļāļģāļāļđāđ
āļāļģāļāļēāļāļāļļāļāđāļāļāđāļŦāđāļāļĨāđāļēāļāļāļēāļāļĩāđāđāļĄāđāļĄāļĩāđāļāļĢāđāļĄāđāļĢāļđāđāļāļąāļ
āļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļđāļĢāđāļāđāļāļģ "āđāļĄāđāļĄāļ°āļĒāļĄāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļĒ" āļĄāļēāđāļāļ°āđāļāđāļāļāļāļāđāļāļāļēāđāļāļēāļāļģ āļāļķāđāļāđāļĄāđāļĄāļ°āļĒāļĄāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļĒāđāļāđāļāļāļāļāļāļēāļāļĢāļĢāļāđāļĄāļĩāļāļĩāđāļāļāļąāļ§ āļāļĢāļĢāļĄāļāļēāļāļīāļŠāļĢāđāļēāļāļĄāļēāđāļŦāđāļāļĨāļąāļ āļāļ·āļāđāļāđāļāļĄāļ§āļĨāļŠāļēāļĢāļāļąāđāļāđāļĨāļīāļĻ āđāļāļ·āđāļāļāļ·āļāļāļąāļāļĄāļēāđāļāđāđāļāļĢāļēāļ āļ§āđāļēāļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļŠāļ°āļāļāđāļŦāđāļāļđāđāļāļāļāļīāļĒāļĄ āļāļĄāļāļāļ āļāļ·āđāļāļāļĄ āļāļāļēāļāļāļīāđāļāļĄāļ°āļĒāļĄāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļĒāļāļĩāđāļāļđāļāļāļģāļĄāļēāđāļāļ°āđāļāđāļāļāļēāļāļāļĢāļēāļĒ,āļĢāļąāļāļĒāļĄ āļŦāļĢāļ·āļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļĢāļēāļāļāđāļēāļāđāļāđāļĒāļąāļāđāļāđāļĄāļāļĨāļąāļāļĄāļĩāļĪāļāļāļīāđāđāļāļāļąāļ§ āđāļāđāđāļĄāđāļĄāļ°āļĒāļĄāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļĒāļāļĩāđāļĒāļīāđāļāđāļŦāļāļ·āļāļāļąāđāļāļāļ§āđāļēāđāļāđāļāđāļāđāļēāļāļ§āļĩāļāļđāļ
āļāđāļēāļāļŦāļĨāļąāļāļāļēāļĢāļāđāļ§āļĒāļŦāļąāļ§āđāļāļāļāļēāđāļāļēāļāļģ 3 āļ§āļĢāļĢāļ āļāđāļēāļāļāļīāļāļĩāļāļĢāļĢāļĄāļāļĨāļļāļāđāļŠāļāđāļāļĪāļāļĐāđāļāļīāļāļĩāļĄāļāļāļĨāļāļĩāđāđāļĢāļĩāļĒāļāļ§āđāļē "āļāļąāļāļāļĢāđāđāļāđāļ" āļŦāļĢāļ·āļ "āļāļąāļāļāļĢāđāļāđāļāļāļāļąāļāļāļĢāđ" āđāļāđāļāļāļĩāđāļŠāļļāļāđāļŦāđāļāļŦāđāļ§āļāđāļ§āļĨāļēāļĄāļŦāļēāđāļŠāļāđāļŦāđ “āļĪāļāļĐāđāļāļĩāļ§āļąāļāđāļĢāļ” āļāļĢāļāļāļąāļāļ§āļąāļāļāļąāļāļāļĢāđāļāļĩāđāļāļĢāļ°āļāļąāļāļāļĢāđāđāļāđāļĄāļāļ§āļ āđāļāļĢāļēāļāļāļēāļĢāļĒāđāļāļļāļāļĒāļļāļāļŠāļĄāļąāļĒāļāļīāļĒāļĄāļāļĨāļļāļāđāļŠāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļŦāļĢāļ·āļāļāļĢāļ°āļāļāļāļāļīāļāļĩāļāļĢāļĢāļĄāļĄāļāļāļĨ āļāļĩāđāđāļāļĩāđāļĒāļ§āļāļąāļāđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļĄāđāļāļāļĨāļēāļ āđāļāļĪāļāļĐāđāļāļĩāđ āđāļāļĢāļēāļ°āļāļģāļāļēāļāđāļŦāđāļāđāļŠāļāļāļ§āļīāļāļąāļāļāļĢāļēāļāļ°āđāļŠāļĢāļīāļĄāļāļ§āļēāļĄāđāļāđāļĄāļāļĨāļąāļāļĻāļąāļāļāļīāđāļŠāļīāļāļāļīāđāđāļŦāđāđāļāđāļ§āļąāļāļāļļāļŦāļĢāļ·āļāļāļīāļāļĩāļāļąāđāļāđāđāļāđāļāđāļāđāļēāļāļ§āļĩāļāļđāļ
"āļāļāļēāđāļāļēāļāļģ" āļāļļāļāđāļāļāđāļĄāļ·āļāļāđāļŦāļāļ·āļāļāļđāđāļĄāļąāđāļāļāļąāđāļāļĄāļēāļāļāđāļēāļāđāļŠāļāđāļŦāđ āļāļāļēāđāļāļēāļāļģāđāļāđāļāļāļ·āđāļāļāļģāļāļēāļāļāļāļāļĄāļŦāļēāđāļāļāļāļđāđāļĻāļąāļāļāļīāđāļŠāļīāļāļāļīāđāļāļāļāļĨāđāļēāļāļāļē āđāļāđāļāļĢāļđāļāļāļāđāļāđāļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļāļĢāļāđāļāđāļĄāļĒāļĻ āļĄāļĩāļŦāļĄāļ§āļāđāļāđāļāļĢāļđāļāđāļāļēāļāļģāļāļāļ āļāļąāđāļāļāļāļāļŦāļāļīāļāļŠāļēāļ§āļŦāļĨāļēāļĒāļāļ āļāđāļēāļāļĄāļĩāļāļĩāļŦāļĨāļēāļĒāļāļĒāđāļēāļ āđāļāđāļāļāđāļāļāļģāļāļēāļāļāļĩāđāđāļāļĢāļāđāļāļĒāļēāļāđāļāđāļāđāļāđāļāļāđāļēāļ āđāļāđāļāļāļđāđāļāļĩāđāļĄāļĩāļĒāļĻāļāļēāļāļĢāļĢāļāļēāļĻāļąāļāļāļīāđāļŠāļđāļ āđāļāđāļāļāļŦāļāļāļĩāļāļđāđāļĄāļąāđāļāļāļąāđāļāļĢāđāļģāļĢāļ§āļĒ āđāļāđāļāļāļđāđāļĄāļĩāļ āļĢāļĢāļĒāļēāļŦāļĨāļēāļĒāļāļāđāļĨāļ°āļāļĢāļāļāļāļāļāļāļąāļāļāļĒāļđāđāļĢāđāļ§āļĄāļāļąāļāļāļĒāđāļēāļāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāļŠāļļāļ
āļāļēāļĄāļāļģāļāļēāļāļāļĨāđāļēāļ§āļ§āđāļēāđāļāđāļēāđāļĄāļ·āļāļāđāļāļāļāļĩāļāđāļĄāđāļĄāļĩāļĢāļąāļāļāļēāļĒāļēāļāļŠāļ·āļāļāđāļāļĢāļēāļāļāļąāļĨāļĨāļąāļāļāđ āļāļķāļāđāļāđāļāļāļāļļāļāļĢāļŠāļ§āļĢāļĢāļāđāļĨāļāļĄāļēāļāļģāđāļāļīāļ āđāļāļīāļāđāļāđāļāđāļāđāļēāļāļēāļĒāļĄāļĩāļŦāļāđāļēāļāļēāļŦāļĨāđāļāđāļŦāļĨāļē āđāļāđāļĄāļĩāđāļāļēāļāļāļāļāļģāđāļāđāļāļīāļāļāļāļāļĄāļēāļāđāļ§āļĒ āđāļĄāļ·āđāļāđāļāļīāļĄāđāļāđāļāđāļāļŦāļāļļāđāļĄāļāđāđāļāđāļāļāļĩāđāļāļĢāļēāļĢāļāļāļēāļāļāļāļŦāļāļīāļāļŠāļēāļ§āļāļļāļāļāļđāđāļāļļāļāļāļēāļĄ āļāļķāļāđāļāđāļĢāļąāļāļāļēāļĢāļāļāļēāļāļāļēāļĄāļ§āđāļē "āļāļāļēāđāļāļēāļāļģ" āļāļķāđāļāļāļ°āļĄāļĩāđāļāđāđāļāļ·āđāļāļāļđāđāļāļđāđāđāļāđāļāđāļāļ·āđāļāļāļēāļāļļāļāļāļāļāļāļāļēāđāļāļēāļāļģāđāļāđāļēāļāļąāđāļāļāļĩāđāļāļ°āļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāđāļāļēāļāļāļāļāļģāļāļāļāđāļāđ āļŠāļļāļāļāđāļēāļĒāļāļĩāđāļŠāļāļāļŦāļāļīāļāļŠāļēāļ§āļāļđāđāđāļĨāļāđāļāļĄāļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāđāļāļēāļāļāļāļāļģāļāļāļāđāļāđāļāļĢāđāļāļĄāļāļąāļ āļāļķāļāđāļāđāļāļĒāļđāđāđāļāļĩāļĒāļāļāļđāđāļāļĒāđāļēāļāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāļŠāļļāļāļāļĨāļāļāļĄāļē
āļāļķāļāđāļāđāļāļāļĩāđāļĄāļēāļāļāļāđāļāļĢāļēāļāļāļēāļĢāļĒāđ āļāļĢāļ°āđāļāļāļīāļĨāđāļēāļāļāļēāļāļķāļāļāļģāļĄāļēāđāļāđāļāļāļļāļāđāļāđāļŦāđ āļŠāļĢāđāļēāļāļĢāļđāļāđāļāļēāļĢāļāļāļāļāļāļāļēāđāļāļēāļāļģāđāļĨāļ°āļāļĨāļļāļāđāļŠāļāļāđāļ§āļĒāļĄāļāļāļĢāļēāļ§āļīāļāļēāļāļāļēāđāļāļēāļāļģāļāļķāđāļāļĄāļēāđāļāđāļāļđāļāļē āļĄāļĩāļāļīāļāļāļīāļāļļāļāļāļĢāļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļāļąāđāļāļāļēāļāļāđāļēāļāđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāđāļŠāļāđāļŦāđ āđāļāļāļĨāļēāļ āđāļĨāļ°āļĄāļĩāļ§āļēāļŠāļāļēāđāļāđāļāđāļŦāļāđāđāļāđāļāđāļ āđāļāđāđāļāļāđāļēāļāļāļēāļĢāļŦāļēāļāļĢāļąāļāļĒāđ āļāļēāļĢāļāļēāļ āļāļ§āļēāļĄāļĢāļąāļ āļ§āļēāļŠāļāļēāļāļēāļĢāļĄāļĩ āļāļīāļāļāđāļāđāļāļĢāļāļēāļāđāļēāļāļēāļĒ āđāļĨāļ·āđāļāļāļĒāļĻāļāļģāđāļŦāļāđāļ āļŦāļāđāļēāļāļĩāđāļāļēāļĢāļāļēāļ āđāļĨāļ°āļĒāļąāļāļāļāļĒāđāļāļ·āļāļāļ āļąāļĒāđāļŦāđāđāļĢāļēāđāļāļĨāđāļ§āļāļĨāļēāļ
Golden Horn Prince by Kruba Thakoon, Mae Phae Temple, Chiang Mai Province.
The son of Heaven, the charming prince, the god avatar who was born with twin golden horns. The legend of Khun Phaen of Lanna that everyone knows.
Kruba Thakoon brought "Perennial Death Gooseberry Wood" to carve into the image of the Golden Horn Prince (Phaya Khao Kham), which "Perennial Death Gooseberry Wood" is a mystical item that has natural power itself. Nature created it to be magical, regarded as an excellent material for making amulets. Since ancient times, people have believed that this gooseberry wood could support the owner to be popular, satisfied and admirable. Even the gooseberry branch that is carved into various amulets is still strong and powerful within them. But this perennial death gooseberry wood is doubly superior.
The backside of Golden Horn Prince is written with 3 chapters of Phaya Khao Kham's mantra. Kruba Thakoon blessed this amulet on the auspicious occasion called "Full Moon", the time that a full moon on Monday night, which rarely happens. Since the former time, this occasion is the best auspicious for blessing charming amulet and performing auspicious ceremony because the power of the special moon light will double the power of the sacred objects or ceremonies.
"Golden Horn Prince (Phaya Khao Kham)", Khun Phaen of the northern folk tals who is very wealthy in charm. The Golden Horn Prince (Phaya Khao Kham) is the legendary name of the holy god of Lanna. It is a picture of a man fully dressed, wearing a hat in the shape of twin golden horns, sitting and hugging many young women. The Golden Horn Prince is the iconic person that everyone wants to be like. He is a high-ranked wealthy baron who has many wives and lives together happily.
According to legend, it started when the former governor had no heir to the throne. So he asked for the son of heaven to come and be born. Finally, the former governor's wish came true. The son of heaven was born to be his son, but that baby had a pair of real gold horns attached to his head. When he grew up to be a young man, he was desired by every young woman. Therefore, he was called "Golden Horn Prince (Phaya Khao Kham)", which only the real soul mate could remove the twin golden horns from his head. Finally, only two beautiful women were able to take off twin golden horns together. So they lived happily together forever.
Therefore, the ancient masters and monks of Lanna used the legend of the Golden Horn Prince to create it into an amulet and blessed it with Phaya Khao Kham's mantra. "Golden Horn Prince" is a well-known and popular amulet in terms of loving-kindness, charm, good luck, and great fortune. It can be used to acquire better opportunity in wealth, work, love, fortune, prestige, contact, negotiation, trade, promotion and also keeps warning the owner to avoid danger.