Description:
āļĨāđāļāļāđāļāđāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄ (āļĢāļļāđāļ:āļĢāļēāļĄāļąāļāļāļēāļāļēāļĢāļīāđāļĒ), āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄ āļĄāļāļāđāđāļŠāļāđāļŦāđāđāļĄāļ·āļāļāļĄāļāļ
āļāļ·āļāđāļāđāļāļĨāđāļāļāđāļāđāļāļĢāļđāļāđāļŦāļĄāļ·āļāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļĢāļļāđāļāļāļīāđāļĻāļĐ āļāļĩāđāļāđāļēāļāđāļāđāļāļģāļĄāļ§āļĨāļŠāļēāļĢāļāļąāđāļāļāļĢāļđāļĄāļēāļāļąāļāļŠāļĢāđāļēāļāđāļāļĒāđāļāļāļēāļ° āļāļąāļ§āļāļāļŠāļĩāļāļģāļāļĩāđāļāļļāļāļāđāļēāļāļŦāļĨāļąāļāļāļģāļāļēāļ "āļāļāđāļāļĨāļēāļ" āļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāđāļāđāļāļģāđāļāļĨāļēāļāļāļĩāđāļŦāļąāļāļĨāļāļĄāļēāđāļāļ āđāļāļĒāļāļĨāļēāļĒāļāļĩāđāđāļāļāļēāļāļāļīāļĻāļāļ°āļ§āļąāļāļāļāļāđāļāļĩāļĒāļāđāļŦāļāļ·āļ āļāļēāļāļāđāļāļĨāļēāļāļĒāļ·āļāļāđāļāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļĒ āļĄāļēāļāļāļāļĨāļĩāđāļāđāļāļĄāļ§āļĨāļŠāļēāļĢāļŦāļĨāļąāļ āļāļąāđāļāļĒāļąāļāļĄāļĩāļāļāļĨāļāļāļĢāļ°āļāļēāļāļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāđāļāđāđāļŦāđāļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļāđāļēāļāļāļĩāđāđāļāļīāļāđāļāļ§āļąāļāļāļąāļāļāļĢāđ, āļ§āļąāļāļāļąāļāļāļēāļĢ, āļ§āļąāļāļāļļāļ(āļāļĨāļēāļāļāļ·āļ), āļ§āļąāļāļāļĪāļŦāļąāļŠāļāļāļĩ, āļ§āļąāļāđāļŠāļēāļĢāđ āļāļāļāļāļĩāļāļēāļĨ (āļāļĩāđāļŠāļ·āļ)āļĄāļēāļāļĢāļ°āļāļāļāļāļīāļāļĩāļāļģāļāļāļĨāļāļāļĢāļ°āļāļēāļāļāļļāļāļāļĩāđāļāļķāđāļāļĄāļē āļāļāļāļąāļ§āļāļĩāđāļāļķāļāļĄāļĩāļāļļāļāļāļāļļāļāļāļēāļāļāļāļ°āļāļģāļāļēāļ āđāļāļāļ°āļāļēāļĢāļĄāļĩ āļāđāļēāļĄāļāļāļāļļāļāļāļāļēāļāļĒāļąāļāļāđ
āđāļĨāļ°āļāļĩāđāļāļīāđāļĻāļĐāđāļĄāđāđāļāđāļāļąāļāļāļ·āļ "āļāļāļāļēāļāļĢāļĢāļāđāļĨāļđāļāļāļāļāļāļēāļāļāļĩāļ"āđāļāđāļāļāļāļĨāļāļāļĢāļ°āļāļēāļāļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāđāļāđāđāļŦāđāļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļāđāļēāļāļāļĩāđāļāļāļāļĄāļēāļāļēāļāļāļĢāļĢāļ āđāļĄāļēāļĢāļāļē āđāļāļĒāđāļāđāđāļāđāļēāļāļāļāļĄāļēāđāļāļāļŦāļąāļ§ āļĄāļēāļāļĢāļ°āļāļāļāļāļīāļāļĩāļāļģāļāļāļĨāļāļāļĢāļ°āļāļēāļ āđāļāļĢāļēāļ°āļāļāđāļāļĢāļēāļāđāļāļ·āđāļāļāļąāļāļ§āđāļēāļāļđāđāļāļĩāđāđāļāļīāļāļĄāļēāļĨāļąāļāļĐāļāļ°āļāļĩāđ āđāļāđāļāļāļāđāļŦāļāļ·āļāļāļāļāļĩāđāļŦāļēāđāļāđāļĒāļēāļ āļ§āđāļēāļāļąāļāļ§āđāļēāļŦāļēāļāđāļāļĢāļāđāļēāļāļāļĨāļēāļāļīāļāļāļ āđāļŦāđāļāļāļāļīāđāļĻāļĐāļāļģāļāļ§āļāļāļĩāđāđāļāđāđāļāđāļēāļĄāļēāļĨāļđāļāļāļ āļāđāļēāļāļāļĨāļēāļāļĩāđāļāļīāļāļāļāļāļĒāļđāđāļāļ°āļāļāļāđāļĨāļĒ āļāļāļāļąāļ§āļāļĩāđāļāļķāļāļĄāļĩāļāļļāļāļāļāļļāļāļāļēāļāđāļŠāļĢāļīāļĄāļ§āļēāļŠāļāļēāļāļēāļĢāļĄāļĩāđāļŦāđāđāļāđāļāļāļāđāļŦāļāļ·āļāļāļ āđāļĨāļ°āļāļāļąāļāļāļļāļāļŠāļĢāļĢāļāļāđāļēāļāđāđāļāđāļāļĩ
āļāļāļāļāļēāļāļāļĩāđāļĒāļąāļāļĄāļĩāļāļāļĨāļāļāļĢāļ°āļāļēāļāļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāđāļāđāđāļŦāđāļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļāđāļēāļāļāļāļāļķāļāļāļĩāđāļāđāļēāļāļāļāļĒāđāļĄāļāļāļēāļāđāļ§āļĒāđāļŦāļĨāļ·āļāļāļļāļāļāļąāļĄāļ āđāļĄāļēāđāļāđāļāđāļ§āļĨāļēāļāļēāļ āļāđāļ§āļĒāļ§āđāļēāđāļāļēāđāļāļīāļāļĄāļēāļĄāļĩāļĢāđāļēāļāļāļēāļĒāđāļĄāđāļŠāļĄāļāļđāļĢāļāđ āđāļāđāļāļāļāļŦāļđāļŦāļāļ§āļāđāļāđāļāđāļāđāđāļāļĒāļāļģāđāļāļīāļ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāđāļāđāđāļŦāđāđāļāļēāļĄāļēāļāļĢāļ°āļāļāļāļāļīāļāļĩāļāļģāļāļāļĨāļāļāļĢāļ°āļāļēāļ āļāļāļāļąāļ§āļāļĩāđāļāļķāļāļĄāļĩāļāļļāļāļāļāļļāļāļāļēāļāļĄāļŦāļēāļŠāļ°āļāļ āđāļāđāļāļāļ°āļāļąāļāļāļąāļāļāļĒāđāļēāļāđāļĢāļāļāļĨāđāļēāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāđāļēāļāđāļāđāļāļģāļāļāļāļąāđāļāļŦāļĄāļāļāļĩāđāļāļĨāđāļēāļ§āļĄāļēāļāļĩāđāļĄāļēāļāļŠāļĄāļāļąāļ āļāļīāļ7āļāđāļģ, āļāļīāļ7āđāļāđāļ, āļāļīāļ7āļāđāļēāļāđāļē, āļāļāđāļāļĨāđāļŠāļĄāļē, āđāļĨāļ°āļāļāļāļļāļāļāļāļļāļāļāļĩāļāļĄāļēāļĒāļĄāļēāļĒ āļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāđāļēāļāđāļāđāļŠāļ°āļŠāļĄāđāļ§āđ
āļŠāđāļ§āļāļāļāļāļāļīāđāļĻāļĐāļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāļģāļĄāļēāļāļĢāļĢāļāļļāđāļ§āđāļŦāļĨāļąāļāļĨāđāļāļāđāļāđāļāļāļ·āļ "āļŠāļīāļāļŦāđ" āđāļāđāļāļāļāļ°āļāļģāļāļēāļ āđāļĨāļ° "āļŠāļēāļĢāļīāļāļē" āđāļāđāļāđāļĄāļāļāļēāđāļāļĢāļāļēāļāļēāļāļĩ āļāļąāđāļāļŠāļāļāļāļĒāđāļēāļāļāļĩāđāđāļāļ°āļāļēāļāļāļāļāļĢāļąāļāļāļēāļāļāļ§āļāđāļāļāļāļāļŠāļąāļāļ§āđāļāļāļīāļāļŦāļāļķāđāļ āļāļĩāđāđāļāļ·āđāļāļāļ·āļāļāļąāļāļĄāļēāđāļāđāđāļāļĢāļēāļāļ§āđāļēāđāļāđāļāļāļāļāļĄāļāļāļĨāļĄāļĩāļāļēāļāļļāļ āļēāļāđāļāļāļąāļ§ āļāđāļ§āļĒāļŠāđāļāđāļŠāļĢāļīāļĄāļ§āļēāļŠāļāļē āļāļēāļĢāļĄāļĩ āđāļĨāļ°āļāļāļ°āļāļģāļāļēāļāđāļŦāđāđāļāđāļāļđāđāļāļĢāļāļāļāļĢāļāļāđāļāđāđāļāđāļāļāļĒāđāļēāļāļāļĩ āļāļąāđāļāļĒāļąāļāđāļāđāļāđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļĄ āļāļąāļāđāļāđāļēāļāļļāļāđāļŠāļĒāļĄāļāļāđāļāļģ āđāļĨāļ°āđāļāđāļāļāļĩāđāđāļāļĢāļāļāļĨāļąāļ§āļāļāļāđāļŦāļĨāđāļēāļ āļđāļāļīāļāļĩāļāļąāđāļāļŦāļĨāļēāļĒ āļĄāļēāļāļģāļāļēāļĢāđāļāļ°āļāļķāđāļ
āļāļąāđāļāļĒāļąāļāļĄāļĩ "āđāļŦāļĨāđāļāđāļŦāļĨ" āļāļēāļāļļāļāļēāļĒāļŠāļīāļāļāļīāđ āļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāļģāļĄāļēāļāļāļāļāđāļāļāđāļāļ āļāļąāļāđāļ§āđāđāļāļāļąāļ§āļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļāđāļēāļ āļāļĢāđāļāļĄāļāļ°āļāļĢāļļ3āļāļāļ āļĨāļāļāđāļ§āļĒ "āļĒāļąāļāļāđāļāļ°āļāļĩāļāļ°āļāļąāļ”āļāļĩāđāļāļ°āļāļģāļāļēāļĄāļēāļāļąāđāļāļāļ·āđāļāđāļŠāļĩāļĒāļāļŠāļĢāļĢāđāļŠāļĢāļīāļāđāļĨāļ°āđāļāđāļāđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļĄ āđāļāđāļāļĒāļąāļāļāđāļāļĢāļđāļāļĢāļ°āļāļģāļŠāļģāļāļąāļāļāļāļāļāđāļēāļ āļāļķāđāļāđāļāļĒāļąāļāļāđāļāļĩāđ āļāļ°āļĄāļĩāļāļąāļāļāļĢāļ°āļāļļāļāļāļķāļāļāđāļēāļāļ§āđāļē "āļāļļāļāļ°āļ§āļē" āļāļąāļĒāļĒāļ°āļ§āđāļēāđāļŦāđāļĄāļĩāļāļ·āđāļāļĄāļĩāđāļŠāļĩāļĒāļ āđāļŦāđāđāļāđāļāļāļĩāđāđāļāļāđāļāđāļ āđāļŦāđāđāļāđāļāļāļąāļāđāļŦāļĄāļ·āļāļāļāļĨāļļ āđāļŦāđāļāļĢāļēāļāļķāļāđāļāļāļļāļāļāļāļāđāļĄāđāđāļ
āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāļĨāļļāļāđāļŠāļāļĄāļēāļāļēāļāļāļ§āđāļē 5 āļāļĩ āļāļąāļāļŠāļĢāđāļēāļāđāļ§āđāđāļāļāļģāļāļ§āļāļāļĩāđāļāđāļāļĒāļĄāļēāļ āļāđāļ§āļĒāļĄāļ§āļĨāļŠāļēāļĢāļāļģāļāļąāļ āļāļāļīāļĐāļāļēāļāđāļāđāđāļāđāļāļļāļāļāļēāļ āļāļĢāļđāļĒāđāļāļĄāļāđāļ§āļĒāļĻāļīāļĐāļĒāđāļāļļāļāđāļĢāļ·āđāļāļ āļĢāļļāđāļāļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĩāļĒāļĄāļāđāļēāļāļāļąāđāļāđāļāļŠāļĢāđāļēāļāđāļŠāļāđāļ§āđāļāļĒāđāļēāļāļāļĩ āļĒāļīāđāļāļĄāļĩāļĢāļđāļāļāđāļēāļāļŠāļāļīāļāļāļĒāļđāđāļāđāļ§āļĒāđāļĨāđāļ§ āļāļ°āļāļģāđāļŦāđāđāļŠāļĩāļĒāļāļ·āđāļāđāļĄāđāđāļāđāļāļĒāđāļēāļāđāļāđāļāļāļ āļāđāļēāđāļāļĢāļĄāļĩāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāļāļāļāđāļēāļāļāļĒāļđāđ āđāļĄāđāļāļ§āļĢāļāļĨāļēāļāļāļĩāđāļāļ°āļĄāļĩāđāļ§āđāļāļđāļāļē āđāļāļĢāļēāļ°āļāļ§āļēāļĄāđāļāđāļĄāļāļĨāļąāļāļĻāļąāļāļāļīāđāļŠāļīāļāļāļīāđāļāļāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāļąāđāļāļŦāļĨāļēāļĒāļāļąāđāļāļāļ§āļāļĒāđāļāļĄāļāļēāļĻāļąāļĒ "āđāļĢāļāļāļĢāļđ" āđāļāđāļāđāļĢāļāļāļąāļāđāļāļĨāļ·āđāļāļāđāļŦāđāđāļŠāļāļāļāļīāļāļāļīāļāļēāļāļīāļŦāļēāļĢāļĒāđāđāļāđāļāļĒāđāļēāļāđāļāđāļĄāļāļĩāđ
Arjarn Jiam's Locket (Version: Mon Raman Master) by Arjarn Jiam, Mon Raman Charming Mantra.
It is considered a special edition locket with the image of Arjarn Jiam that he brought the materials of the master class to create especially. The black powder filling the back is made from palm leaf powder. Arjarn Jiam took down the broken palm leaf with its tips pointing to the northeast from the perennial death palm tree to be the main substance. Moreover, there is also holy chalkboard powder that Arjarn Jiam asked his disciples who were born on Monday, Tuesday, Wednesday (night), Thursday, Saturday of the Year of the Tiger to perform the ceremony to make this set of holy chalkboard powder. Therefore, this powder has the magic power of penance, authority, superiority, like the great tiger.
And what is equally special is the magic powder named "Footling Breech Powder". It is the holy chalkboard powder that Arjarn Jiam asked his disciple who the feet came out of their mother's womb instead of the head to perform a ceremony for making holy chalkboard powder. Because ancient people believed that a person who was born like this is a special person who is hard to find. It is said that if a fish bone gets stuck in anyone's throat, let this special person use their feet to rub their necks. Fish bones stuck in the throat will come out. Therefore, this powder has the magic power of enhancing one's fortune and prestige to be superior to others and removes various obstacles well.
In addition, there is also holy chalkboard powder that Arjarn Jiam asked one of his disciples who he had kindly supported and taken care of for a long time. Because that disciple was born with an imperfect body. He was born deaf and mute. Arjarn Jiam asked him to perform a ceremony for making holy chalkboard powder. Therefore, this powder has great magical properties. It is very strong in terms of stunning (Na Jang Ngung), hypnosis, and suppression. Arjarn Jiam had mixed all of these powders with 7 salt marsh soil, 7 cave soil, 7 cemeteries soil, fungus from the boundary marker of a temple, and many other holy powders that Arjarn Jiam had accumulated.
The special items that Arjarn Jiam brought to place on the back of the locket are "Leo" for powerful penance and "Sarika" for loving-kindness and compassion. These 2 items were carved from the natural substance of an animal that it loves as much as its heart, and people have believed that this white matter has been an auspicious item since former times. This mystical white matter can support the owner's destiny, authority, and eminence. Moreover, its natural power is also excellent to make people around give compassion, protect the owner from black magic and be formidable to all spirits.
It also has "Lek Lai", a supernatural elementwhich Arjarn Jiam usually embeds in the belly of the arm of his disciples, and 3 Takruds that were written with his signature “Na Dee Na Dang Yantra”, which will bring fame, praise, popularity and loving-kindness to the worshipers. In this Yantra, there will be a set of magic characters that read "Pu Ta War", meaning to be famous, to be outstanding, to be popular like a firework, to be imprinted like a rocket due to "Pu (āļāļĨāļļ)" in Thai language means "Firework")
Arjarn Jiam consecrated this locket for more than 5 years and created it in a very small amount due to the limited materials. The worshiper can pray in every way because the teacher always helps disciples with everything. Arjarn Jiam put all of his effort into making and blessing this locket because there is a picture of him. It definitely won't ruin his name. If anyone has Arjarn Jiam's amulets, you shouldn't miss having this locket for worship. Because the sacred intensity of all amulets relies on the "Power Of The Teacher" as the driving force to fully display the miraculous power.