Description:
āļāļ°āļāļĢāļļāļāļĢāļēāļŦāļđāđāļŪāļŪāļē, āļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļđāļĢ āļ§āļąāļāđāļĄāđāđāļāļ°, āļ.āđāļāļĩāļĒāļāđāļŦāļĄāđ
āđāļāđāļāļāļāļāļ§āļīāļāļēāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļąāļĒāļĒāļ°āļ§āđāļē "āđāļĄāđāđāļāđāļāļŠāļļāļĢāļīāļāļāļĢāļēāļŦāļđ āđāļāļāļāļđāđāļĒāļīāđāļĄāļĒāļēāļ āļĒāļąāļāđāļāļīāļāļāļēāļĢāļĄāļāđāļāļąāļāļŦāļąāļ§āđāļĢāļēāļ°āļāļāļāđāļ"
"āļāļ°āļāļĢāļļāļāļĢāļēāļŦāļđāđāļŪāļŪāļē" āļāļēāļāļ§āļīāļāļēāļāļēāļāļĨāđāļēāļāļāļēāļāļ·āđāļāļ§āđāļē "āļāļĢāļ°āđāļāđāļēāđāļĒāđāļĄāđāļāđāļŦāļąāļ§ (āļĢāļēāļŦāļđāļŦāļąāļ§āđāļĢāļēāļ°)" āđāļāđāļāļ§āļīāļāļēāđāļāđāļēāđāļāđāđāļāļĢāļēāļāļāļāļāļĨāđāļēāļāļāļēāļāļĩāđāļŦāļēāđāļāđāļĒāļēāļāļĒāļīāđāļāļāļąāđāļāđāļāđāļāļāļĩāļāļāļāļāļķāļāļāļąāļāļāļļāļāļąāļ āļāļāđāļāļāđāļāđāļāđāļāļĒāļāļąāļ āļāļ°āļĄāļĩāļāļĒāļđāđāđāļāđāļāļāļēāļ°āļāļĨāļļāđāļĄāļāļāļāļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļĢāļļāđāļāđāļāđāļēāļāđāļāļāļāļĩāđāđāļāđāļŠāļ·āļāļŠāļēāļĒāļ§āļīāļāļēāļāļąāļāļĄāļēāđāļāļĒāļāļĢāļāđāļāđāļēāļāļąāđāļ āļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļđāļĢāļāđāļēāļāđāļāđāļŠāļ·āļāļāļāļāļāļģāļĢāļēāļāļĩāđāļĄāļēāļāļēāļāļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļāļāļāđāļēāļāļĄāļēāļāļēāļāđāļĨāđāļ§ āđāļāđāđāļāļāļąāļāļāļļāļāļąāļāļāļĩāđāļāđāļēāļāđāļŦāđāļāļ§āđāļēāļāļđāđāļāļāļĄāļĩāļāļēāļĢāļĄāļāđāļĢāđāļāļāļāļ§āđāļēāđāļāđāļāđāļāļ āđāļāļīāļāļāļ§āļēāļĄāđāļĄāđāļŦāđāļāļĢāļāļēāđāļāđāļāđāļēāļĒ āļĄāļąāļāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāđāļāđāļēāđāļāļāļīāļāļāļāđāļāđāļāđāļŦāļāļļāđāļŦāđāļāļ°āđāļĨāļēāļ°āđāļāļēāļ°āđāļ§āđāļāļāļąāļāļāđāļāļĒāļāđāļēāļāļāļķāļāļāļąāđāļāđāļāļāļģāļ§āļīāļāļēāļāļĩāđāļĄāļēāļāļąāļāļŠāļĢāđāļēāļāđāļāđāļāļāļ°āļāļĢāļļāļāđāļŦāđāļāļđāđāļāļāđāļāđāļāļģāđāļāđāļāđāļāļģāđāļāļāļđāļāļē āđāļāļ·āđāļāļāļĢāļ°āđāļĒāļāļāđāļŠāļļāļāđāļāđāļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļĨāļđāļāļŦāļēāđāļāļāļēāļĢāđāļāđāļāļĩāļ§āļīāļāļāļĒāļđāđāđāļāļŠāļąāļāļāļĄāļāļĒāđāļēāļāļāļēāļŠāļļāļ
āđāļāļ·āđāļāļāļ·āļāļāļąāļāļāļąāđāļāđāļāđāļŠāļĄāļąāļĒāļāđāļāļāļļāđāļĒāđāļĄāđāļāļļāđāļĒāļ§āđāļēāļāļ°āļāļĢāļļāļāļĢāļēāļŦāļđāđāļŪāļŪāļēāļāļĩāđ āļĄāļĩāļŠāļīāļāļāļīāļāļļāļāļāđāļēāļāđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļĄ āļŠāļĢāđāļēāļāļāļ§āļēāļĄāļŠāļļāļāđāļĨāļ°āđāļŠāļĩāļĒāļāļŦāļąāļ§āđāļĢāļēāļ° āļŠāļĢāđāļēāļāļāļĢāļĢāļĒāļēāļāļēāļĻāļŠāļļāļāđāļāļāļ·āđāļāļĄāļ·āđāļāļāļēāļĢāļĄāļāđāļāļĩ āđāļāđāļŦāļāļĄāļĩāđāļāđāļāļāļĒāļīāđāļĄāđāļŦāđ āđāļāđāļāļāļĩāđāļāļāļāļāļāļāļāļāđāļāđāļāđāļāļēāļĒāļŦāļāļīāļāļāļąāđāļāļŦāļĨāļēāļĒāđāļĨ āđāļĄāļ·āđāļāđāļŠāļ§āļāļēāļāļąāļāđāļāļĢāļāđāļĄāļĩāđāļāđāļŠāļĢāļ§āļĨāđāļŠāđāļŪāļŪāļēāļŦāļąāļ§āđāļĢāļēāļ°āļĢāđāļēāđāļĢāļīāļ āđāļāđāļāļāļąāļāļĢāļāļĒāļĒāļīāđāļĄāđāļŦāđāļāļąāļāđāļĨāļ°āļāļąāļ āļāļ°āļāļķāđāļāļŦāļēāđāļāđāļēāđāļāđāļēāļŦāļēāļāļēāļĒ āļŦāļĢāļ·āļāļāļāļāļ°āđāļāđāļēāļŦāļēāļāļđāđāļāļāļāļąāđāļāļŦāļĨāļēāļĒāļāļĩāđāđāļĄāđāđāļāļĒāļĢāļđāđāļāļąāļāļāļąāļāļĄāļēāļāđāļāļ āļāđāļĄāļīāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāđāļāļĢāļāđāļāļĨāļĩāļĒāļāļāļąāļāļŦāļāđāļēāļāļąāļāđāļĨāļĒ āđāļĄāđāļĻāļąāļāļĢāļđāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāļāļīāļāļāļąāļāļāļąāļāļĄāļēāđāļāđāļāđāļāļ āļĒāļąāļāļāļĨāļąāļāļĄāļēāđāļĄāļāļāļēāļĒāļīāļāļāļĩāđāļāđāļāļĄāļīāļāļĢāļāļĩāđāļĄāļĩāđāļĄāļāļĢāļĩāļāđāļāļāļąāļāđāļāđ āļāļēāļĢāļēāļāļāļēāļāļīāļāļāļąāļ§āđāļ§āđāđāļāļĢāļāļēāļāļīāļāļāđāļāļāļļāļĢāļāļīāļāļāļēāļĢāļāļēāļ āļāļ°āļŠāļģāđāļĢāđāļāļŠāļĄāļŦāļ§āļąāļāļāđāļēāļāđāļāļāđāļ§āļĒāļāļĩ āļāđāļ§āļĒāļāļ§āļēāļĄāļŠāļāļļāļāļŠāļāļēāļāļāļĢāļķāļāļāļĢāļ·āđāļāļĢāļ·āđāļāļĢāļĄāļāđ
āļāļāļāļāļēāļāļāļĩāđāđāļĄāļ·āđāļāļāļķāđāļāļāļ·āđāļāļ§āđāļēāđāļāđāļāļāļ°āļāļĢāļļāļāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļēāļāļļāļ āļēāļāļāļāļāļāļĢāļ°āļĢāļēāļŦāļđāļŠāļāļīāļāļāļĒāļđāđāļāđāļ§āļĒāđāļĨāđāļ§ āļĒāđāļāļĄāđāļāđāļāļāļāļāļāđāļģāļāļđāļāļāļ§āļāļāļ°āļāļēāļāļąāđāļāļŦāļāļķāđāļ āļāļĒāļđāđāđāļŦāļāļ·āļāļāļīāļāļāļīāļāļĨāļāļāļāļāļ§āļāļāļēāļ§āđāļĨāļ°āļāļąāļāļĢāļĢāļēāļĻāļĩ āļāļąāļāļāļĢāļēāļŠāđāļĨāļ°āļāļāļāļĪāļāļāļīāđāļĢāđāļēāļĒāļāļāļāļĢāļēāļŦāļđ āđāļāļĢāļĄāļĩāđāļ§āđāļāļ°āđāļĄāđāļāđāļģāļāļ§āđāļēāļāļ āđāļĄāđāļāļāļāļ§āđāļēāđāļāļĢ āļāļāđāļ§āđāļāļīāļāļāļąāļ§āļāļ°āļĄāļĩāđāļāđāđāļĢāļ·āđāļāļāļāļĩāđāđāļāđāļēāļĄāļēāđāļŦāđāļāļąāļĻāļāļĢāļĢāļĒāđāđāļāļāļĒāđāļēāļāđāļāđāļāļāļ āđāļāļīāđāļĄāļāļāļ°āđāļāļāļ° āđāļāļīāđāļĄāļāļļāļāļāļēāļĢāļĄāļĩ āđāļāļīāđāļĄāļ§āļēāļŠāļāļē āļāđāļāļāļ°āļāļēāļāļĩāļ§āļīāļāđāļŦāđāđāļāđāļāļđāđāļāļĢāļāļāļāļĢāļāļāļāļđāļāļē āļāļģāđāļŦāđāđāļāļīāļāļāļ§āļēāļĄāļāđāļēāļ§āļŦāļāđāļēāđāļāļŦāļāđāļēāļāļĩāđāļāļēāļĢāļāļēāļ āļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāđāļāļĢāļīāļāļĢāļļāđāļāđāļĢāļ·āļāļ āļĄāļĩāļŠāļļāļāđāļāļāļļāļāđāļāđāļēāļ āđāļāđāļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļĢāļēāļāļŦāļāļļāļāļāļ§āļāļāļ°āļāļēāļāļāļāļ§āļāļāļāđāļāđāđāļāđāļāļāļĒāđāļēāļāļāļĩ āļāļģāđāļŦāđāđāļāļĨāđāļ§āļāļĨāļēāļāļāļĨāļāļāļ āļąāļĒ āļāļēāļāļ āļąāļĒāļāļąāļāļāļĢāļēāļĒāļāļąāđāļāļŦāļĨāļēāļĒāļāļąāđāļāļāļ§āļāđāļāđ
āļŠāļģāļŦāļĢāļąāļāļāļēāļĢāļŠāļĢāđāļēāļ "āļāļ°āļāļĢāļļāļāļĢāļēāļŦāļđāđāļŪāļŪāļē" āļāļĩāđāļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļđāļĢāđāļāđāļāļģāđāļāđāļāļāļāļāļāļēāļāļēāļāļĢāļĄāļēāļāļēāļĢāđāļĨāļāļĒāļąāļāļāđāļāļąāļāļāļĢāļ°āļāļēāļĄāļāļģāļĢāļēāđāļāļāđāļāđāļĄāļŠāļđāļāļĢ āļāļĢāđāļāļĄāđāļĢāļĩāļĒāļāļŠāļđāļāļĢāđāļĢāļĩāļĒāļāļāļēāļĄāđāļāļĪāļāļĐāđāļĒāļēāļĄāđāļāļāļēāļ° āđāļŠāļĢāđāļāđāļĨāđāļ§āļāļķāļāļāļģāļāļēāļĢāļĄāđāļ§āļāļāđāļāļāļāļ°āļāļģāđāļāļāļāļāļāđāļ§āļĒāļŠāļēāļĢāļāļąāļāļāļāļ§āļīāđāļĻāļĐāļāļāļāļļāļāļāļāļļāļāļĄāļĩāļāļąāđāļāļāļāļĨāļāļāļĢāļ°āļāļēāļ, āļāļāļ§āđāļēāļāļĒāļēāļāļēāļāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļĄāļāļļāđāļĄāđāļĒāđāļ, āđāļĨāļ°āļāļāļāļļāļāļāļāļļāļāļāļĩāđāļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļđāļĢāđāļāđāļāļģāļāļīāļāļĩāļāļĨāļĩāļĄāļēāļāļēāļāļāļĢāļ°āđāļāļĢāļ·āđāļāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāđāļēāļāđāļāļĩāđāļāđāļēāļāļĢāļ§āļāļĢāļ§āļĄāļŠāļ°āļŠāļĄāđāļ§āđ
āļāļķāđāļāļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļđāļĢāļāđāļāļāļāļģāļāļāļāļąāđāļāļŦāļĄāļāļāļĩāđāļĄāļēāļāļāļāđāļ§āļĒāļāļĢāļĢāļĄāļ§āļīāļāļĩāļāļīāđāļĻāļĐāļŦāļĨāļēāļĒāļāļąāđāļāļŦāļĨāļēāļĒāļāļāļāļāļāļāļĢāļ°āļāļąāđāļāļāļāļĄāļ§āļĨāļŠāļēāļĢāļāļąāđāļāļŦāļĄāļāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāļĨāļ°āđāļāļĩāļĒāļāļāļķāļāļāļĩāđāļŠāļļāļāļāđāļēāļāļ§āđāļēāļŦāļēāļāļāļāđāļĄāđāļĨāļ°āđāļāļĩāļĒāļāļāļāđāļ§āļĨāļēāļāļģāļĄāļēāļāļāļāļāļ°āļāļĢāļļāļāļāļ°āļāļģāđāļŦāđāļāļ·āđāļāļāļīāļ§āļāļ°āļāļĢāļļāļāđāļĄāđāđāļĢāļĩāļĒāļāļĨāļ·āđāļāļŠāļ§āļĒāļāļēāļĄāļŦāļēāļāļāļīāļ§āļāļ°āļāļĢāļļāļāļāļĢāļļāļāļĢāļ°āļāļķāđāļāđāļĄāđāļāļāđāļāļ°āđāļĄāđāļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļāļēāļĢāļĒāļąāļāļāđāļāļāļāļ°āļāļĢāļļāļāđāļāđ
āļŦāļĨāļąāļāļāļēāļāļāļģāļāļēāļĢāļāļāļāļāļāđāļĨāđāļ§āļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļđāļĢāļāđāļēāļāđāļāđāļāļģāļāļ°āļāļĢāļļāļāđāļāļĨāļāļĢāļąāļāļĨāļāļāļēāļāđāļāļāļāļēāļĄāļāļĢāļĢāļĄāļ§āļīāļāļĩāđāļāļĢāļēāļ āļāđāļ§āļĒāļāļēāļāļāļąāđāļāļŦāļāļķāđāļāļāļĩāđāđāļĄāđāđāļāđāļŦāļēāđāļāđāļāļąāđāļ§āđāļāđāļĨāļ°āļāļēāļāđāļĄāđāđāļāđāđāļāļāļēāļĢāļāļģāļĒāļēāļāļąāđāļāļŠāļđāļ āđāļŦāļĄāļēāļ°āļāļĩāđāļŠāļļāļāļŠāļģāļŦāļĢāļąāļāļāļģāļĄāļēāđāļāđāđāļāļīāđāļĄāļāļĢāļ°āļŠāļīāļāļāļīāļ āļēāļāļāļāļāļāļąāļ§āļ§āđāļēāļāļĒāļēāļāđāļēāļāđāđāļŦāđāļāļ§āļĩāļāļđāļ āļāļąāđāļāļĒāļąāļāļĢāļąāļāļĐāļēāļĪāļāļāļīāđāļāļāļāļ§āđāļēāļāļĒāļēāđāļŦāđāļāļāļāļ§āļēāļĄāđāļāđāļĄāļāļĨāļąāļāļĻāļąāļāļāļīāđāļŠāļīāļāļāļīāđāļāļĢāļēāļāļāļēāļāđāļāđāļēāļāļēāļāđāļĨāđāļ§āļāļķāļāļāļēāļĢāļĒāļąāļāļāđāļāļĢāļ°āđāļāđāļēāđāļĒāđāļĄāđāļāđāļŦāļąāļ§(āļĢāļēāļŦāļđāļŦāļąāļ§āđāļĢāļēāļ°) āļŠāļģāļāļąāļāđāļ§āđāđāļāļīāđāļĄāļāļ§āļēāļĄāđāļāđāļĄāļāļĨāļąāļāđāļāđāļāđāļāđāļēāļāļ§āļĩāđāļĢāļĩāļĒāļāļ§āđāļē "āļāļĩāļāļāļāļāļĩāđāļ" āļāđāļāļāļāļđāļāļāđāļ§āļĒ "āļŠāļēāļĒāļŠāļīāļāļāļāđ7āļŠāļĩ" āļāļąāļāļŦāļĄāļēāļĒāļāļķāļāļāļ§āļāļāļēāļ§āļāļąāđāļ7āļāļĩāđāļāļ°āļāļāļĒāļāļĢāļ°āļŠāļīāļāļāļīāđāļāļĢāļ°āļŠāļēāļāļāļĢāđāļŦāđāđāļāđāļāļđāđāļāļđāļāļēāļĄāļĩāđāļāļāđāļāđāļāļĨāļāļāļāļąāđāļ7āļ§āļąāļ āđāļāļĒāļāļļāļāļāļąāđāļāļāļāļāļāļąāļāļĨāļ°āđāļāļĩāļĒāļāļāļīāļāļĩāļāļīāļāļąāļāļāļĩāđāļāļĨāđāļēāļ§āļĄāļēāļāļĩāđāļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļđāļĢāļāđāļēāļāļāļģāļāđāļ§āļĒāļĄāļ·āļāļāđāļēāļāđāļāļāļāļąāđāļāļŦāļĄāļāđāļāļ·āđāļāļāļ§āļēāļĄāļĄāļąāđāļāđāļāļ§āđāļēāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāļāļĩāđāļāđāļēāļāļŠāļĢāđāļēāļāļāļ°āļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāļāļāļāļēāļĄāđāļāđāļāļīāļāļĻāļīāļĨāļāđāđāļĨāļ°āļĄāļĩāļāļīāļāļāļīāļāļļāļāđāļāđāļāļīāļāļĻāļēāļŠāļāļĢāđāđāļāđāļāļāļāļāļāļĩāļāļāļāļĨāđāļģāļāđāļēāļāļĢāđāļāļĄāļŠāļĢāđāļēāļāļāļģāļāļēāļāđāļāđāļāļāļĢāļļāđāļāļŦāļĨāļąāļāļŠāļ·āļāļāđāļāđāļ
Laughing Rahu Takrud by Kruba Thakoon, MaePhae Temple, Chiang Mai Province.
The essence of this magic is as follows: “Even Rahu, The God Who Is Hard To Smile, Still Has A Good Sense Of Humor & Laugh."
"Laughing Rahu Takrud" from the Lanna magic called "Phra Jao Yam Kai Hua (Rahu Laughs)" is an ancient Lanna magic that has been very difficult to find from the past til nowadays. It exists only in the group of senior masters who directly descended this magic from the authorized original source. Kruba Thakoon has inherited the scripture of this magic from his teachers for a long time. But nowadays, he realizes that people are more bad-tempered than before, easily become angry, and like to misunderstand and often cause quarrels with others.Therefore, Kruba Thakoon intended to take this magic and make it into Laughing Rahu Takrud for people to worship for the benefit and happiness of the believers living in society peacefully.
There is a belief since the grandparents' era that this Laughing Rahu Takrud has the magic power of kindness and popularity. It will support the worshiper to create happiness and laughter, build up a happy and friendly atmosphere to be full of good mood. Wherever you go, people smile at you, you will be pleasing to all men and women. When talking with anyone there is only cheers and laughter, share smiles with each other. If you meet senior people or high-ranking people or people who you have never known before, there is no anger or hatred towards each other. Even enemies are still able to come back to be your friend. Carry this Takrud with you for smooth business negotiations. Every wish you desire will be successful and fulfilled with fun and cheerfulness.
In addition, when it is reputed to be a Takrud that has the power of Phra Rahu remaining inside. It is indeed a first-class supporting destiny amulet. This Laughing Rahu Takrud will support the destiny of the owner to be stable and not be down. Being beyond the influence of fate and the zodiac cycle. It will protect the owner from the eclipse side effects and reduce Rahu’s power, which can be a cause of misfortune. Therefore, those who have this Takrud will always have good things come into life surprisingly. Therefore, this Takrud is very suitable for a person who always faces misfortune, unsuccessful wishes, disappointment, lack of money, problems and obstacles, bad people, and bad situations, because it will improve your fate to be better and bring happiness into life.
For the making process of "Laughing Rahu Takrud", Kruba Thakoon brought a brass metal plate to write full formula magic characters together with a special blessing for each magic character at a specific auspicious time according to scripture. After that, Kruba Thakoon rolled the brass metal plate to be Takrud before covering it with various kinds of holy chalkboard powder from Lanna's magic subjects, herbal powder that is made of special plants which has natural power in terms of popularity and reputation, and holy powder that Kruba Thakoon made from various sacred amulets that he has collected for a long time.
Kruba Thakoon brought all the above-mentioned powder to grind through a special process in many steps until all the mass became finely powdered. Kruba Thakoon said that if the powder is not fine enough, when applying powder to cover Takrud, the surface of Takrud will not be smooth and beautiful. If the surface of Takrud is rough, then the additional Yantra cannot be engraved on the outside surface of Takrud nicely.
After Laughing Rahu Takrud was covered with magic powder completely, Kruba Thakoon took Laughing Rahu Takrud to lacquer it with black varnish and cinnabar according to the ancient method by using the first class of cinnabar that cannot be found in the market. This type of cinnabar is the necessary component of high class medicine & very suitable to increase the effectiveness of herbal substance to be double, while also preserving & maintaining the magical ability & sacred intensity of those magic substance to be last forever, and then engraved Phra Jao Yam Kai Hua (Rahu Laughs) Yantra to increase the strength of the magic power to be doubled. This technique is called "Good Outside, Good Inside". Kruba Thakoon also tied Takrud with "7 Colors Holy Thread" refers to the 7 stars that always give luck to the owner from Monday to Sunday. Every meticulous step mentioned above, Kruba Thakoon made entirely by his own hands to ensure that the sacred amulets he created would be beautiful in art and powerful in magic, perfectly completed to be a truly valuable item for the believers that will create the legend till the future generations.