Description:

āđāļŦāļ§āļāļāļĢāļđāļāļēāļāļĢāļēāļāļāļļāļ, āļ.āđāļāļĨāļĩāđāļĒāļ āļŦāļąāļāļĒāļēāļāļāļāđ, āļŠāļģāļāļąāļāļāļąāļāļĻāļīāļĨāļēāļĄāļŦāļēāđāļ§āļāļĒāđāđāļāļēāļāđāļ, āļ.āļāļąāļāļĨāļļāļ
āļĢāļļāđāļ: āļāļ§āļāļāļĩ (āļāļĩ 2564)
āļŠāļļāļāļĒāļāļāļāļēāļāļĢāļēāļāļāļļāļāļāļĢāļĄāļāļĢāļđāđāļŦāđāļāđāļāļāļĨāļēāļ āļāļĨāļļāļāđāļŠāļāđāļāļĒāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāļĨāļĩāđāļĒāļāļŦāļąāļāļĒāļēāļāļāļāđ āļāļĢāļēāļ§āļēāļŠāļāļēāļ§āļļāđāļŠāđāļŦāđāļāļŠāļģāļāļąāļāļāļąāļāļĻāļīāļĨāļēāđāļŠāļĒāđāļ§āļāļĒāđ āļāļēāļāļĢāļēāļāļāļļāļāļĢāļēāļāļāļĢāļđāđāļāļĢāļēāđāļŦāđāļāđāļāļāđāļāđ āļŠāļļāļāļĒāļāļāļĢāļēāļāļāļĢāļđāļŠāļēāļĒāļĄāļŦāļēāđāļŪāļāļĄāļŦāļēāļĢāļ§āļĒ āđāļĄāļāļāļēāļāļēāļĢāļĄāļĩāļāļĩāđāļāļ§āļĢāđāļāđāļāļđāļāļē āļāļēāļĄāļāļ§āļēāļĄāđāļāļ·āđāļāļāļēāļ§āđāļāđāđāļāļ·āđāļāļāļąāļāļ§āđāļēāļāļēāļāļĢāļēāļāļāļļāļāđāļāđāļāđāļŦāļĄāļ·āļāļāđāļāļāļāļāļāđāļŦāļāļķāđāļāļāļĩāđāļāļāļāļąāļāļĢāļąāļāļĐāļēāļāļļāđāļĄāļāļĢāļāļāļāđāļāļāļāļąāļāļāļąāļāļāļĢāļēāļĒāđāļĨāļ°āđāļāđāļāđāļāļāđāļēāļāđāļāļāļĨāļēāļ āļāđāļēāļāļēāļĒāđāļāļīāļāļāļāļāđāļĨāļ°āļāļđāđāļāļĢāļāļ
āļĻāļēāļŠāļāļĢāđāļ§āļīāļāļēāđāļāđāļāļ§āļīāļāļēāđāļŦāđāļāļĄāļāļāļĢāļēāļĄāļŦāļēāļĨāļ°āļĨāļ§āļĒ āđāļŠāļĢāļīāļĄāđāļĄāļāļāļē āđāļŠāļĢāļīāļĄāđāļŠāļāđāļŦāđ āđāļāđāļāļāļĩāđāļāđāļāļāļāļēāļāđāļāļāđāļāđāļāđāļāļđāđāļāļĩāđāđāļāđāļāļāđāļāđāđāļāļ āļāļķāđāļāļāđāļāļĨāđāļēāļĒāđ āļāļąāļāļĄāļāļāļĢāļēāļāļāļāļāļāļ°āļĨāļīāđāļāļāļāļāļ āļēāļāļāļĨāļēāļ āđāļŦāļĄāļēāļ°āđāļāđāļāļđāđāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļēāļāļĩāļāļāļąāļāđāļŠāļāļ āđāļĨāļ°āļāđāļāļāđāļēāđāļĄāđāļāđāļēāļŦāļĢāļ·āļāļāļđāđāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļēāļāļĩāļāļāļĩāđāđāļāļĩāđāļĒāļ§āļāļąāļāļāļēāļĢāđāļāđāļ§āļēāļāļĻāļīāļĨāļāđāđāļāļāļēāļĢāđāļāđāļĄāļāđāļēāļ§āļāļīāļāđāļāļāļđāđāļāļ
āļāļāļāļāļēāļāļāļĩāđ "āļāļĢāļēāļāļāļļāļ" āļĒāļąāļāļĄāļĩāļāļļāļāļāļāļļāļāļāļēāļāđāļāļāļĨāļēāļ āđāļ āļāļāļĢāļąāļāļĒāđāđāļāđāļāđāļĨāļīāļĻ āļāļķāļāļĄāļĩāļāļēāļĢāļāļĨāđāļēāļ§āļāļēāļāđāļāļĢāļĩāļĒāļāđāļāļĢāļĒāđāļ§āđāļ§āđāļē “āđāļĄāđāļĄāļĩāļāļēāļĢāļāđāļēāđāļāļŦāļĢāļ·āļāļāļģāļŠāļīāđāļāđāļāļāļ°āđāļāđāļāļĨāļāļāļāđāļāļāļĄāļēāļāđāļāđāļēāļāļĢāļēāļāļāļļāļ āđāļāļĢāļēāļ°āļāļĢāļēāļāļāļļāļāļāļąāļāļāļēāļāļĄāđāļāļĢāļēāļŦāđāđāļāđāđāļāļĩāļĒāļāļāļēāļāđāļāļĩāļĒāļ§ āđāļāđāļēāļĢāļļāđāļāļāļķāđāļāļāđāđāļāđāļĢāļąāļāļāļģāđāļŦāļāđāļāļāļēāļāļāļĐāļąāļāļĢāļīāļĒāđ āļāļĢāļāļāđāļĄāļ·āļāļ 1 āđāļĄāļ·āļāļāļāļĢāđāļāļĄāļāļĢāļąāļāļĒāđāļŠāļĄāļāļąāļāļīāđāļĨāļ°āļāļĢāļīāļ§āļēāļĢāļĄāļēāļāļĄāļēāļĒ” āļāđāļāļāļāļāļāļķāļāļāļļāļāļāļāļļāļāļāļēāļ āļāļąāļāļāļēāļĨāđāļāļ-āđāļ āļāļāļĢāļąāļāļĒāđ āļāļĩāđāļāļ°āļŠāđāļāļāļĨāļāļķāļāļāļđāđāļāļđāļāļē
āđāļĨāļ°āļĒāļąāļāđāļāļ·āđāļāļāļ·āļāļāļąāļāļ§āđāļēāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļĢāļēāļ “āļāļĢāļēāļāļāļļāļ” āļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļāļļāđāļĄāļāļĢāļāļ āļāđāļāļāļāļąāļāļŠāļīāđāļāđāļĄāđāļāļĩ āļŦāļĢāļ·āļāļāļāļāļāļāļāļāļļāļāđāļŠāļĒāļāđāđāļāđ āļāļĒāđāļēāļāļāļĩāđāļāļĢāļēāļāļāđāļ§āđāļ§āđāļēāļāļēāļāļāļĩāļāļāđāļāļāļāļĩāđāļāđāļēāļŦāļĢāļ·āļāļāļļāļāđāļŠāļĒāļāļĢāļ°āļāļģ āļāļāļāļģāļŦāļāđāļēāļāļēāļāļāļĢāļēāļāļāļļāļāđāļŠāđāđāļŦāđāļāļĩāļāļāļāđāļĨāļĒāļāđāļĄāļĩ āļāđāļ§āļĒāđāļŦāļāļļāļāļĩāđāļāļāđāļāđāļāļ°āļāļąāļāļāļ·āļāļāļĢāļēāļāļāļļāļāđāļāđāļāđāļŠāļĄāļ·āļāļāļāļĢāļđāļŠāļģāļāļąāļāļāļāļāđāļāļķāļāļĄāļēāđāļāđāđāļāļĢāļēāļ
āļŠāļļāļāļĒāļāļāļāļĢāļēāļāļāļđāđāđāļāđāļāļāļģāļāļēāļ
āļāļēāļĄāļāļģāļāļēāļāļāļ·āļāļ§āđāļē "āļāļĢāļēāļāļāļļāļ" āđāļāđāļāļāļĢāļēāļāļāļĢāļ°āļāļģāļāļĢāļ°āļāļāļāđāļāļāļāļāļĢāļ°āļŠāļļāļāļ āļĄāļĩāđāļ§āļāļĒāđāļĄāļāļāđāļāļēāļāļē āļāļ āļīāļāļīāļŦāļēāļĢāļĄāļēāļāļĄāļēāļĒ āđāļāđāļāļāļĢāļēāļāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāđāļāđāļāļāļēāļāļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļĄāļēāļ āđāļāļīāļāļāļēāļāđāļāđāļēāļāļāļāđāļāļĄāļēāđāļāđāļāļļāļāđāļŦāđāļāļŦāļ āđāļĄāđāļāļĢāļ°āļāļąāđāļāđāļāļāđāļēāļŦāļīāļĄāļāļēāļāļāđ āļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļāļąāļ "āļāļīāļāļĢāļĩ" āļŦāļĢāļ·āļāļāļēāļāļĄāđāļāļĢāļēāļŦāđāđāļāđāđāļāļĩāļĒāļāļāļēāļāđāļāļĩāļĒāļ§āđāļāđāļēāļĢāļļāđāļāļāļķāđāļāļāđāđāļāđāļĢāļąāļāļāļģāđāļŦāļāđāļāļāļēāļāļāļĐāļąāļāļĢāļīāļĒāđāļāļĢāļāļāđāļĄāļ·āļāļ āđ āđāļĄāļ·āļāļāļāļĢāđāļāļĄāļāļĢāļąāļāļĒāđāļŠāļĄāļāļąāļāļīāđāļĨāļ°āļāļĢāļīāļ§āļēāļĢāļĄāļēāļāļĄāļēāļĒ āđāļĄāđāđāļāļāļēāļĢāļĨāļ°āđāļĨāđāļāđāļāļĢāļēāļŦāđāļāļāļāļ āļēāļāđāļāđāđāļĄāļ·āđāļāļāļķāļāđāļ§āļĨāļēāļāļĢāļēāļāļāļļāļāļāļāļāļĄāļēāđāļŠāļāļāļāđāļāļ°āđāļĢāļĩāļĒāļāđāļŠāļĩāļĒāļāļŦāļąāļ§āđāļĢāļēāļ°āļāļĒāđāļēāļāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāļŠāļļāļāļāļēāļāļāļđāđāļāļĄāđāļāđāđāļŠāļĄāļāļāļļāļāđāļāļĻāļāļļāļāļ§āļąāļĒāđāļĄāđāļ§āđāļēāđāļāđāļāļŦāļĢāļ·āļāļāļđāđāđāļŦāļāđāđāļĄāđāļ§āđāļēāļāļ°āđāļŠāļāļāļāļĩāđāļāļĢāļąāđāļāļāđāļāļēāļĄ
āđāļĨāļ°āđāļāļāļĢāļĢāļāļēāļāļĢāļēāļāļāđāļēāļāļąāđāļāļŦāļĨāļēāļĒāļāļēāļāļāļąāđāļ§āļāļļāļāļĄāļļāļĄāđāļĨāļ āļāđāļēāļāļ°āđāļŦāđāļĒāļāļĒāđāļāļāļ§āđāļēāļāļĢāļēāļāļāđāļēāļāđāļāļĒāļīāđāļāđāļŦāļāđ āđāļĨāļ°āđāļāđāļāļŠāļļāļāļāļĢāļēāļāđāļŦāđāļāļāļĢāļēāļāļāļąāđāļāļāļāļĒāļāđāļŦāđ "āļāļĢāļēāļāļāļļāļ" āđāļāļĢāļēāļ°āļāđāļēāļāļāļ·āļāļŠāļļāļāļĒāļāļāļāļāļāļāļĢāļēāļāļāļąāđāļāļāļ§āļ āļāļĢāļēāļāļāļļāļāđāļāļĒāļāđāļ§āļĒāļāļĩāļ§āļīāļ āļāļāļēāļāļēāļāļĢāļēāļ āļāļąāđāļāļĒāļąāļāļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļāļąāļāļŠāļąāļāļ§āđāļāļķāđāļāđāļāļāļāļĒāđāļēāļ "āļāļīāļāļĢāļĩ" āđāļāđ āļāļĢāļđāđāļŦāļāđāļāļĢāļēāļāļāļļāļ āļĄāļĩāļŠāļļāļāļĒāļāļāļāļēāļ§āļļāļāļāļđāđāļāļēāļĒāļāļ·āļ "āļāđāļ§āļāļāļēāļāļāļēāļĻ" āļāļĩāđāļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāđāļāđāļāļąāļāļŠāļąāļāļ§āđāļāļ°āđāļĢāļāđāđāļāđāļāļāļāļ·āđāļāļāļīāļ āļāđāļŦāđāļāļāļĩāđ
āđāļĢāļāļŠāļīāđāļāđāļŦāļēāļāļĩāđāļāļēāļāļŠāļ§āļĢāļĢāļāđāļāđāļĄāļīāļāļēāļāļāđāļēāļāļāļēāļ
āļĄāļĩāļāļāļīāļāļ§āļēāļĄāđāļāļ·āđāļāļāļĩāđāļŠāļ·āļāļāļāļāļāļąāļāļĄāļēāđāļāļŦāļĄāļđāđāļāļāļ°āļĄāđāļāļĢāļēāļŦāđāļ§āđāļē āļĻāļēāļŠāļāļĢāđāļ§āļīāļāļē "āļāļĢāļēāļāļāļļāļ" āļāļĩāđ āļāļĢāļīāļāđāđāļĨāđāļ§āļāđāļāļāđāļĢāļĩāļĒāļāļ§āđāļēāļĻāļēāļŠāļāļĢāđāļ§āļīāļāļēāļāļĢāļđāđāļŦāļāđāļāļĢāļēāļāļāļļāļ āđāļāđāļāļĻāļēāļŠāļāļĢāđāļ§āļīāļāļēāđāļāđāļāļ§āļīāļāļēāđāļŦāđāļāļĄāļāļāļĢāļēāļĄāļŦāļēāļĨāļ°āļĨāļ§āļĒ āđāļŠāļĢāļīāļĄāđāļĄāļāļāļē āđāļŠāļĢāļīāļĄāđāļŠāļāđāļŦāđ āđāļāđāļāļāļĩāđāļāđāļāļāļāļēāļāđāļāļāđāļāđāļāđāļāļđāđāļāļĩāđāđāļāđāļāļāđāļāđāđāļāļ āļāļķāđāļāļāđāļāļĨāđāļēāļĒāđ āļāļąāļāļĄāļāļāļĢāļēāļāļāļāļāļāļ°āļĨāļīāđāļāļāļāļāļ āļēāļāļāļĨāļēāļ āđāļŦāļĄāļēāļ°āđāļāđāļāļđāđāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļēāļāļĩāļāļāļąāļāđāļŠāļāļ āđāļĨāļ°āļāđāļāļāđāļēāđāļĄāđāļāđāļēāļŦāļĢāļ·āļāļāļđāđāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļēāļāļĩāļāļāļĩāđāđāļāļĩāđāļĒāļ§āļāļąāļāļāļēāļĢāđāļāđāļ§āļēāļāļĻāļīāļĨāļāđāđāļāļāļēāļĢāđāļāđāļĄāļāđāļēāļ§āļāļīāļāđāļāļāļđāđāļāļ
āļāļąāļāļāļąāđāļ “āļŦāļāđāļēāļāļēāļāļāļĢāļēāļāļāļļāļ” āļŦāļĢāļ·āļāļāļ°āđāļĢāļĩāļĒāļāļ§āđāļē “āļŦāļāđāļēāļāļēāļāļĄāđāļāļĢāļēāļŦāđ” āļāļķāļāļāļđāļāļĒāļāļĒāđāļāļāđāļŦāđāđāļāđāļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļĢāļēāļāļāļāļāļāļĨāļąāļāļŠāļēāļĒāđāļŠāļāđāļŦāđāļāļąāļāļĐāđāđāļāđ āđāļāđāļāļŠāļļāļāļĒāļāļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļĢāļēāļāļāļēāļāđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļĄ āļĄāļŦāļēāđāļŠāļāđāļŦāđ āđāļāļĢāļēāļ°āđāļĄāđāđāļāđ “āļāļēāļāļĄāđāļāļĢāļēāļŦāđ” āļāļīāļāļĢāļĩāļāļđāđāļĄāļĩāļĢāļđāļāđāļāļĄāļāļāļāļēāļĄāđāļŠāļāđāļŦāđāļāļķāđāļāļāļĢāļēāļāļĢāļķāļāđāļ āļāļĢāļēāļāļāļļāļāļāđāļĒāļąāļāļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļāļąāļāļĄāļēāđāļāđ āđāļĨāļ°āđāļāļāļēāļĢāđāļŠāļāļāļĄāđāļāļĢāļēāļŦāđ "āļāļĢāļēāļāļāļļāļ" āļāđāđāļāđāļāļāļąāļ§āļĨāļ°āļāļĢāļāļąāļāđāļāđāļāļāļĩāđāļĢāļąāļāļāļāļāļāļļāļāđāļāļĻāļāļļāļāļ§āļąāļĒ āļŠāļĢāđāļēāļāđāļŠāļĩāļĒāļāļŦāļąāļ§āđāļĢāļēāļ°āđāļĨāļ°āļāļ§āļēāļĄāļŠāļāļļāļāļŠāļāļēāļāđāļŦāđāđāļāđāļāļđāđāļāļĄ āđāļĄāđāļ§āđāļēāļāļ°āđāļāđāļāđāļāđāļ āļŦāļāļļāđāļĄāļŠāļēāļ§ āļāļāđāļāđāļē āļāļāđāļāđ āļāđāļēāļāļāđāļāļ·āđāļāļāļāļāļāļĢāļēāļāļāļļāļāđāļāđāļāļāļĩāđāļŠāļļāļ
āļāļāļĄāļāļĢāļēāļāļĄāļŦāļēāđāļĻāļĢāļĐāļāļĩ
āļāļāļāļāļēāļāļāļĩāđ "āļāļĢāļēāļāļāļļāļ" āļĒāļąāļāļĄāļĩāļāļļāļāļāļāļļāļāļāļēāļāđāļāļāļĨāļēāļ āđāļ āļāļāļĢāļąāļāļĒāđāđāļāđāļāđāļĨāļīāļĻ āļāļķāļāļĄāļĩāļāļēāļĢāļāļĨāđāļēāļ§āļāļēāļāđāļāļĢāļĩāļĒāļāđāļāļĢāļĒāđāļ§āđāļ§āđāļē “āđāļĄāđāļĄāļĩāļāļēāļĢāļāđāļēāđāļāļŦāļĢāļ·āļāļāļģāļŠāļīāđāļāđāļāļāļ°āđāļāđāļāļĨāļāļāļāđāļāļāļĄāļēāļāđāļāđāļēāļāļĢāļēāļāļāļļāļ āđāļāļĢāļēāļ°āļāļĢāļēāļāļāļļāļāļāļąāļāļāļēāļāļĄāđāļāļĢāļēāļŦāđāđāļāđāđāļāļĩāļĒāļāļāļēāļāđāļāļĩāļĒāļ§ āđāļāđāļēāļĢāļļāđāļāļāļķāđāļāļāđāđāļāđāļĢāļąāļāļāļģāđāļŦāļāđāļāļāļēāļāļāļĐāļąāļāļĢāļīāļĒāđ āļāļĢāļāļāđāļĄāļ·āļāļ 1 āđāļĄāļ·āļāļāļāļĢāđāļāļĄāļāļĢāļąāļāļĒāđāļŠāļĄāļāļąāļāļīāđāļĨāļ°āļāļĢāļīāļ§āļēāļĢāļĄāļēāļāļĄāļēāļĒ” āļāđāļāļāļāļāļāļķāļāļāļļāļāļāļāļļāļāļāļēāļ āļāļąāļāļāļēāļĨāđāļāļ-āđāļ āļāļāļĢāļąāļāļĒāđ āļāļĩāđāļāļ°āļŠāđāļāļāļĨāļāļķāļāļāļđāđāļāļđāļāļē
āļāļąāđāļāļĒāļąāļāļĄāļĩāļāļļāļāļ§āļīāđāļĻāļĐāđāļāļāļēāļ°āļāļąāļ§āđāļŦāļĄāļ·āļāļ "āļāļđāļāļ" āļāļ·āļ "āļāļāļŠāļīāđāļāđāļāļāđāļāļāđāļāđāļŠāļīāđāļāļāļąāđāļ" āļāļēāļĄāļāļĩāđāļāļģāļāļēāļāļāļĨāđāļēāļ§āđāļ§āđāļ§āđāļē “āļāđāļ§āļāļāļēāļāļāļēāļĻ” āđāļāđāļāļĻāļĢāļāļāļāļāļīāļāļāļĢāļāļīāļāļāļĩāđāļĒāļīāļāđāļāđāļāđāļāļāļđāļĢāļąāļ āđāļĨāļ°āļāļāđāļāđāļāļāļāļāļāļāļēāļāļēāļāļĢāļēāļ āđāļĨāđāļ§āļāļĢāļēāļāļāļļāļāļāđāđāļāļāļāļŦāļĒāļīāļāļĒāļ·āļĄāļĄāļē āļāļāļēāļāļēāļāļĢāļēāļāļāđāđāļŦāđāļĄāļēāđāļāđāđāļāļĒāļāļĩ āđāļĄāđāļ§āđāļēāļāļĨāļąāļ§āļāļ°āđāļŦāđāđāļāđāļĨāđāļ§āļāļ°āđāļĄāđāđāļāđāļāļ·āļ āđāļāļĢāļēāļ°āđāļāđāđāļŦāđāļāļģāļĄāļąāđāļāļŠāļąāļāļāļēāđāļāļēāđāļ§āđāđāļĄāļ·āđāļāļāļĢāļąāđāļāđāļāđāļĢāļąāļāļāļ§āļēāļĄāļāđāļ§āļĒāđāļŦāļĨāļ·āļāļāļēāļāļāļĢāļēāļāļāļļāļāļ§āđāļē “āļāļāļāļ°āđāļĢāļāđāļāļ°āđāļŦāđ”
āļāļĢāļēāļāđāļĨāđāļāļĩ
āđāļāļ·āđāļāļāļ·āļāļāļąāļāļ§āđāļēāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļĢāļēāļ “āļāļĢāļēāļāļāļļāļ” āļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļāļļāđāļĄāļāļĢāļāļ āļāđāļāļāļāļąāļāļŠāļīāđāļāđāļĄāđāļāļĩ āļŦāļĢāļ·āļāļāļāļāļāļāļāļāļļāļāđāļŠāļĒāļāđāđāļāđ āļāļĒāđāļēāļāļāļĩāđāļāļĢāļēāļāļāđāļ§āđāļ§āđāļēāļāļēāļāļāļĩāļāļāđāļāļāļāļĩāđāļāđāļēāļŦāļĢāļ·āļāļāļļāļāđāļŠāļĒāļāļĢāļ°āļāļģ āļāļāļāļģāļŦāļāđāļēāļāļēāļāļāļĢāļēāļāļāļļāļāđāļŠāđāđāļŦāđāļāļĩāļāļāļāđāļĨāļĒāļāđāļĄāļĩ āļāđāļ§āļĒāđāļŦāļāļļāļāļĩāđāļāļāđāļāđāļāļ°āļāļąāļāļāļ·āļāļāļĢāļēāļāļāļļāļāđāļāđāļāđāļŠāļĄāļ·āļāļāļāļĢāļđāļŠāļģāļāļąāļāļāļāļāđāļāļķāļāļĄāļēāđāļāđāđāļāļĢāļēāļ
āļĄāļĩ 3 āđāļāļ·āđāļāđāļŦāđāđāļĨāļ·āļāļāļāļđāļāļē:
āđāļāļ·āđāļāļāļ§āļ° āļāļāļēāļ: 60, 62, 64, 66 , 68
āđāļāļ·āđāļāļāļāļāđāļāļ āļāļāļēāļ: 56, 58, 60, 62, 64, 66, 68
āđāļāļ·āđāļāļāļāļāļāļīāļāļĒāđ āļāļāļēāļ: 56, 58, 60, 62, 64
Phan boon Ring by Arjarn Pien Hatthayanon, Khao Aor.
Series: Great Fortune (Year 2021).
Phan Boon, the Supreme Master of Fortune, was consecrated by Arjarn Pien Hatthayanon, a senior master of Khao Aor institution. Phan Boon is known as the Royal Master of Nora in the southern region, he is the epitome of great prosperity and wealth, embodying compassion and virtues worthy of veneration. According to Southern beliefs, Phan Boon is regarded as a deity-like figure who provides protection, safeguards from harm and excels in bringing fortune, wealth, success in trade, and harmonious relationships.
"Phan Boon" is the high-class subject of charm. Very suitable for actor, actress and business owner who needs speaking skill to persuade the audiences. It is a powerful amulet in case of charm, luck, and business. Most of the business owner said that Phan Boon amulet is really working well & helpful for their business.
"Phan Boon" also effective for wealth and luck as people said, "No business or action that will create reward like as Phan Boon had ever got because Phan Boon just caught "Nang Manorah" and offered to the king. Then, the king gave 1 town, servants and a lot of treasure as the reward for Phan Boon".
People also believe that “Phan Boon” is the amulet that can protect the prayer from negative power or even relieve black magic out of misfortune victim by using Phan Boon Mask place on their faces. Therefore, Thai Southern people praise a respect Phan Boon to be an important magic teacher since the past until now.
The Great Hunter Ever.
“Phan Boon” exists in the Thai literature named "Phra Suthon Manorah". He was praised to be the most skillful hunter with magic competence because he could catch a beautiful angel called "Manora" (Kinnaree,a bird-like female creature)" by using his magic robe called "Buang Nak Bat" given by King Naga.
Phan Boon is also related to southern Thai performance called "Manorah" that is a Thai poem and dance drama dating from the Ayutthaya period of Thai history and Manorah folk dance in southern Thailand is often performed by minority ethnic groups. One of the main characters in the drama is a Kinnaree, a bird-like female creature of beguiling beauty.
The story originally comes from the Pannasa Jataka, folktales based on the previous births of the Lord Buddha written in the Pali language.
Even Heaven Angel Could Not Resist.
There is a belief in "Monorah Musical Band" that the magic subject about "Phan Boon" is the high-class subject of charm. The Southern people of Thailand praise him to be one of the biggest teachers. The amulet called "Phan Boon" will increase charm for the owner like as the magic subject of "Likay", a form of popular folk theatre from the Central region of Thailand. Therefore, this amulet is very suitable for actor, actress and business owner who needs speaking skill to persuade the audiences. It is a powerful amulet in case of charm, luck, and business. Most of the business owner said that Phan Boon amulet is really working well & helpful for their business.
"Phan Boon Mask" or "Manorah Mask"" is a kind of amulet in the form of a man face originated from the legendary hunter named "Phan Boon". It is praised to be one of the most powerful charming amulets of the southern part because even "Nang Manorah" (Kinnaree,a bird-like female creature) who is very beautiful as same as the heaven angel also was caught by Phan Boon. Moreover, "Phan Boon" is the most favorable character who can create laugh and enjoyment for everyone in the Manorah performance.
The Hunter Who Got Treasure & Town.
"Phan Boon" also effective for wealth and luck as people said, "No business or action that will create reward like as Phan Boon had ever got because Phan Boon just caught "Nang Manorah" and offered to the king. Then, the king gave 1 town, servants and a lot of treasure as the reward for Phan Boon".
Moreover, the magical ability of "Phan Boon" is also like as "Chuchok" that is "Can Beg Something From Everyone". According to the legend of Phan Boon, Phan Boon had ever saved the King Naga's life so, the King Naga promised and talked with Phan Boon that "Whatever you want, i will give you without condition." Finally, Phan Boon begged "Buang Nak Bat" from the King Naga. Even the King Naga did not want to give the magic robe that can catch every living thing to Phan Boon but, he must did what he already promised.
Ghost Hunter.
People also believe that “Phan Boon” is the amulet that can protect the prayer from negative power or even relieve black magic out of misfortune victim by using Phan Boon Mask place on their faces. Therefore, Thai Southern people praise and respect Phan Boon to be an important magic teacher since the past until now.
There are 3 materials to choose:
Bronze size: 60, 62, 64, 66, 68
Copper size: 56, 58, 60, 62, 64, 66, 68
Brass size: 56, 58, 60, 62, 64