Description:

āļāļļāļĄāļēāļĢāđāļāđāđāļāļĩāđāļĒ, āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļąāļāļāļāļĢ āđāļāļāļīāđāļāļĩ (āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļąāļāļŠāļąāļāļĒāļąāļāļāđāļĄāļāļ)
āļĒāļāļāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļĩāđāđāļāđāļĄāļāļĨāļąāļāļĻāļąāļāļāļīāđāļŠāļīāļāļāļīāđāļāļąāļāļāļĢāļđāļāđāļēāļāļāļģāļĄāļēāļŠāļ·āļāļĄāļēāđāļāđāđāļāļĢāļēāļ āđāļāđāļāļāļĨāđāļēāļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļāđāļ§āļĒāļāļĨāļąāļāđāļŦāđāļāļāļļāļāļĪāļāļāļīāđ āļāļĢāļĢāļĄāļĪāļāļāļīāđ āļāļīāļāļāļīāļĪāļāļāļīāđ
āļāļāļĄāđāļŦāļāļļāļāļēāļĢāļŠāļĢāđāļēāļāđāļāļ·āđāļāļāļāđāļ§āļĒāļ§āđāļēāļāđāļēāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļąāļāđāļāđāđāļĄāđāļĢāļąāļāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļĒ āđāļĨāļ°āđāļĄāđāļĄāļ°āļĒāļĄāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļĒāļāļļāļāļāļīāđāļĻāļĐāļĄāļēāļāļēāļāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāļēāļāļĄāļāļĨāļąāļāļĢāļđāļāļāļķāļ āļāļķāđāļāđāļĄāđāļāļļāļāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļĢāļ°āļ§āļąāļāļīāļāļ§āļēāļĄāđāļāđāļāļĄāļēāđāļĄāđāļāļĢāļĢāļĄāļāļē āļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāđāļāļŠāļēāļĒāļāļāļāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļĢāļđāļāļāļąāđāļāļāļĢāļēāļāļāļąāļāļāļĩāļ§āđāļēāđāļĄāđāļāļļāļāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāļāļĨāļąāļāļĄāļēāļ āļŦāļĨāļēāļĒāļāļāļāđāđāļāđāļēāļĢāļāļĄāļēāļāļēāļāļ§āđāļēāđāļĄāļ·āđāļāđāļŦāļĢāđāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāļ°āļāļģāļĄāļēāļŠāļĢāđāļēāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨ āđāļāđāļŠāļļāļāļāđāļēāļĒāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāđāļēāļāļāđāđāļĄāļāļāļēāļĄāļāļāđāļŦāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļąāļ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļąāļāļāļķāļāļāļāļŠāļāļ§āļāļāļēāļĄāļāļāļāļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļĢāļđāļāļāļąāđāļāđāļ§āđ āļāļĨāđāļēāļ§āđāļāđāđāļāđāļĄāļāļēāļāļ§āđāļēāđāļāđāļāļąāļ§āđāļĄāđāļāđāļāđāļēāļāļāļēāļĢāđāļŠāļāļĄāļēāđāļĄāđāļĢāļđāđāđāļāđāļēāđāļŦāļĢāđāđāļĨāđāļ§ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļąāļāļāļķāļāļāļģ "āđāļĄāđāļĢāļąāļāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļĒ" āļĄāļēāđāļāļ°āđāļāđāļ "āļāļļāļĄāļēāļĢāđāļāđāđāļāļĩāđāļĒ" āđāļāļĢāļēāļ°āđāļĄāđāļĢāļąāļāļāļ·āļāđāļāđāļāļĄāļ§āļĨāļŠāļēāļĢāļāļēāļāļāđāļēāļāļāļ§āļēāļĄāļĢāļąāļāđāļāđāđāļāđāļāļāļĒāđāļēāļ āđāļĨāļ°āļĒāļąāļāđāļāđāļāđāļĄāđāļāļēāļĄāļāļģāļĢāļēāđāļāļāļēāļĢāļŠāļĢāđāļēāļāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāđāļĨāļ°āļĢāļąāļāļĒāļĄāļĄāļēāđāļāđāđāļāļĢāļēāļ
āđāļĨāļ°āļāļģ "āđāļĄāđāļĄāļ°āļĒāļĄāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļĒ" āļĄāļēāđāļāļ°āđāļāđāļ "āļāļļāļĄāļēāļĢāđāļāđāļāļļāļ" āđāļāļĢāļēāļ°āđāļĄāđāļĄāļ°āļĒāļĄāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļĒāļāļ·āļāđāļāđāļāļāļāļāļāļēāļāļĢāļĢāļāđāļĄāļĩāļāļĩāđāļāļāļąāļ§ āļāļĢāļĢāļĄāļāļēāļāļīāļŠāļĢāđāļēāļāļĄāļēāđāļŦāđāļāļĨāļąāļ āļāļ·āļāđāļāđāļāļĄāļ§āļĨāļŠāļēāļĢāļāļąāđāļāđāļĨāļīāļĻ āđāļāļ·āđāļāļāļ·āļāļāļąāļāļĄāļēāđāļāđāđāļāļĢāļēāļ āļ§āđāļēāļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļŠāļ°āļāļāđāļŦāđāļāļđāđāļāļāļāļīāļĒāļĄ āļāļĄāļāļāļ āļāļ·āđāļāļāļĄāļāļāļēāļāļāļīāđāļāļĄāļ°āļĒāļĄāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļĒāļāļĩāđāļāļđāļāļāļģāļĄāļēāđāļāļ°āđāļāđāļāļāļēāļāļāļĢāļēāļĒ,āļĢāļąāļāļĒāļĄ āļŦāļĢāļ·āļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļĢāļēāļāļāđāļēāļāđāļāđāļĒāļąāļāđāļāđāļĄāļāļĨāļąāļāļĄāļĩāļĪāļāļāļīāđāđāļāļāļąāļ§ āđāļāđāđāļĄāđāļĄāļ°āļĒāļĄāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļĒāļāļĩāđāļĒāļīāđāļāđāļŦāļāļ·āļāļāļąāđāļāļāļ§āđāļēāđāļāđāļāđāļāđāļēāļāļ§āļĩāļāļđāļ
āđāļĨāđāļ§āļāļķāļāļāļģāļāļīāļāļĩāļāļāļāļāļĨāđāļēāļ§āđāļāļīāļāļāļĢāļđ āļāļĨāļļāļāđāļŠāļāđāļŦāđāļāļģāđāļāļīāļāļāļąāļāđāļāļīāļāđāļāđāļāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļ āļāļąāđāļāļāļēāļāļļ 4 āļāļąāļāļāđ 5 āđāļĢāļĩāļĒāļāļāļēāļāļēāļĢ 32 āļāļąāđāļāļāļēāļāļļāļŦāļāļļāļāļāļēāļāļļāļāļąāđāļāļāļēāļāļļāđāļāļ·āđāļāđāļŦāđāļāļļāļĄāļēāļĢāđāļāđāđāļāļĩāđāļĒ āļāļļāļĄāļēāļĢāđāļāđāļāļļāļāļāļąāđāļāļĄāļĩāļāļĩāļ§āļīāļāđāļŦāļĄāļ·āļāļāļāļąāđāļāđāļāļīāļāđāļŦāļĄāđāļŊ āđāļŦāđāļĄāļĩāļāļąāļ§āļĄāļĩāļāļ āđāļŦāđāđāļāļīāļāļĪāļāļāļīāđāđāļāļ āđāļāđāļēāđāļāđāļāļļāļāļāļĩāđ āļāļļāļāļŠāļāļēāļāđāļāļĒāļāļēāļĢāļāļĨāļļāļāđāļŠāļāļ§āļēāļĢāļ°āļŠāļļāļāļāđāļēāļĒāđāļāļāļīāļāļĩāđāļŦāļ§āđāļāļĢāļđāļāļĢāļ°āļāļģāļāļĩ 2567 āđāļĄāļ·āđāļāļ§āļąāļ 17 āļĄāļĩāļāļēāļāļĄ 2567 "āļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāļāļ§āļĢāļĢāļ āļāļļāļāļŠāļēāđāļĢ, āļ§āļąāļāđāļŠāļāļēāļāļīāļĄāļīāļ, āļ.āļāļĢāļ°āļāļāļĢāļĻāļĢāļĩāļāļĒāļļāļāļĒāļē" āđāļāđāđāļĄāļāļāļēāļāļĨāļļāļāđāļŠāļāļŠāļĢāļļāļāļĄāļāļāđāđāļŦāđ āļāļķāđāļāļĄāļĩāđāļŦāļāļļāļāļēāļĢāļāđāđāļāļĨāļāđāđāļāļīāļāļāļķāđāļāđāļŦāđāļāļđāđāļĢāđāļ§āļĄāļāļīāļāļĩāđāļŦāđāļāļāļąāļāļŦāļĨāļēāļĒāļāļ āļāļ·āļāļĄāļĩāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāļēāļāļāļāļāļĢāļ°āđāļāļāļāļāļāļĄāļēāļāļēāļāļāļēāļāđāļāļāļāļāļ°āļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāļāļ§āļĢāļĢāļāļāļĢāļīāļāļĢāļĢāļĄāļāļĢāļ°āđāļ§āļāļĒāđāļāļĢāļ°āļāļēāļāļē āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļąāļāļāļķāļāđāļāđāđāļĒāļāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāļļāļāļāļąāđāļāđāļ§āđāļāđāļēāļāļŦāļēāļāđāļāļ·āđāļāđāļāđāļāđāļ§āđāđāļāđāļāļāļĩāđāļĢāļ°āļĨāļķāļāļāļķāļāđāļŦāļāļļāļāļēāļĢāļāđāļāļąāđāļ
āļāļđāđāļāļđāļāļēāļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļāļāļīāļĐāļāļēāļāļāļļāļĄāļēāļĢāđāļāđāđāļāļĩāđāļĒ āļāļļāļĄāļēāļĢāđāļāđāļāļļāļāđāļŦāđāļāđāļ§āļĒāļāļģāļĄāļēāļŦāļēāļāļīāļ āđāļŠāļĢāļīāļĄāđāļāļāļĨāļēāļ āļāļĢāļąāļāļĒāđāļŠāļīāļāđāļāļīāđāļĄāļāļđāļ āđāļŠāļĢāļīāļĄāļāļēāļĢāļĄāļĩ āđāļĄāļāļāļēāļĄāļŦāļēāļāļīāļĒāļĄ āđāļāđāļēāļāļļāđāļĄāļāļĢāļāļāļāđāļēāļāđāļĢāļ·āļāļ āļāđāļāļāļāļąāļāđāļāļŦāļŠāļāļēāļ āļāļģāļāļļāļĢāļāļīāļāļāđāļēāļāļēāļĒāļāļĩ āļŦāļĢāļ·āļāļāļāđāļŦāđāļĄāļĩāđāļāļāļāļēāļāļĨāļēāļ āļĨāļāļĒ āļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāļāļ°āļāđāļ§āļĒāļŦāļēāđāļāļīāļāļŦāļēāļāļāļāļĄāļēāđāļŦāđāļāļđāđāđāļāđāļāđāļāđāļēāļāļāļāļāļēāļĄāđāļāđāļāļĢāļēāļĢāļāļāļē āļāļāļāļīāļāļāļąāļ§āđāļ§āđāļāļ°āļāđāļ§āļĒāļŠāđāļāđāļŠāļĢāļīāļĄāļāđāļēāļāđāļāļāļĨāļēāļ āđāļāđāļāļāļĒāđāļēāļāļāļĩ āđāļāđāļāļāļīāļĐāļāļēāļāđāļāđāļŠāļēāļĢāļāļąāļāđāļĢāļ·āđāļāļāļāļēāļĄāđāļāđāļāļ°āļāļ āļāļđāļāļēāļāđāļ§āļĒāļāļāļĄāļŦāļ§āļēāļ, āļāđāļģāļŦāļ§āļēāļāđāļĨāļ°āļāļ§āļāļĄāļēāļĨāļąāļĒāļāļļāļāļ§āļąāļāļāļĢāļ°āļŦāļēāļāđāļĢāļ·āđāļāļāļāļĩāđāļāļĒāļēāļāđāļŦāđāļŠāļģāđāļĢāđāļāđāļĢāđāļ§āđāļŦāđāļāļāļāļāļāļąāļāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļ āļŠāļģāđāļĢāđāļāđāļĨāđāļ§āļāļķāļāđāļŦāđāļāļēāļĄāļŠāļąāļāļāļē āđāļāđāļŦāļēāļāļāļāļŠāļīāđāļāđāļāđāļĨāđāļ§āđāļĄāđāļŠāļģāđāļĢāđāļ āđāļĄāđāļāđāļāļāļāļ·āđāļāđāļŦāđāđāļāļĢāļēāļ°āļāļļāļĄāļēāļĢāļāļ°āđāļāļĒāļāļąāļ§āđāļĨāļ°āļāļĩāđāđāļāļĩāļĒāļ
āļŦāļĄāļēāļĒāđāļŦāļāļļ: āļāđāļāļāļāļ°āļāļģāļāļļāļĄāļēāļĢāđāļāđāđāļāļĩāđāļĒ āļāļļāļĄāļēāļĢāđāļāđāļāļļāļāđāļāđāļēāļāđāļēāļāđāļĢāļ·āļāļ āļāļ§āļĢāļāļļāļāļāļđāļ 16 āļāļāļ āļāļāļāļāļļāļāļēāļāđāļāđāļēāļāļĩāđāđāļāđāļēāļāļēāļ āđāļĨāļ°āļŠāļīāđāļāļĻāļąāļāļāļīāđāļŠāļīāļāļāļīāđāļāļąāđāļāļŦāļĨāļēāļĒ āđāļāļīāļāļāļēāļāđāļāđāļēāļāļāļāđāļŦāđāļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļ āļāđāļēāļĄāļĩāļāļļāļĄāļēāļĢāļŦāļĢāļ·āļāļĢāļąāļāļĒāļĄāļāļĒāļđāđāđāļĨāđāļ§āļāđāļāđāļāļāļāļāļāļāļļāļāļēāļāļĢāļąāļāļĒāļĄāđāļĨāļ°āļāļļāļĄāļēāļĢāļāļāļāđāđāļāļīāļĄāļāđāļ§āļĒāđāļāļ·āđāļāļāļ°āđāļāđāļāđāļ§āļĒāđāļŦāļĨāļ·āļāļāļļāļāļāļĒāđāļēāļāļĄāļĩāļāļĢāļ°āļŠāļīāļāļāļīāļ āļēāļ āļāļāđāļāļŠāļīāđāļāļāļĩāđāđāļāđāļāļāļĢāļīāļ āđāļāđāđāļāļŠāļīāđāļāļāļĩāđāļāļāļāļ°āđāļāđāļŦāļĢāļ·āļāđāļĄāđāļāđāļāļāđāļĄāđāđāļāļīāļāļāļļāļāđāļāļīāļāļāļĢāļĢāļĄāļāļāļāđāļĢāļē āđāļĨāļ°āļāļĒāđāļēāļāļāļāļāļīāđāļāđāļāļē āļŦāļĄāļąāđāļāļŦāļēāļāļāļāđāļĨāđāļāđāļĨāļ°āļāļāļĄāļĄāļēāđāļŦāđāđāļāļē āļŦāļĄāļąāđāļāļāļđāļāļāļļāļĒāļāļąāļāđāļāļēāđāļŠāļĄāļāđ āļāđāļēāđāļĄāđāļŠāļĄāļŦāļ§āļąāļāđāļāļēāļāļēāļāļāļ°āļĨāļāļāđāļāļāļļāļāļāļĒāļđāđāļāđāđāļāđ āļāļāļāļāļāđāļāđāļāļāļĒāđāļēāđāļāđāļāđāļ āļŠāļĄāļŦāļ§āļąāļāđāļāđ
Kuman Ai Tia by Arjarn Atthakorn Phodee (Arjarn Aut Sak-Yant Mon).
Powerful and sacred Kuman Thong as the teacher has done since ancient times, brilliant with the power of merit, Dhamma power, and magic power.
The origin of the creation was because Arjarn Aut received a special set of Perennial Death Calotropis Gigantea Wood (Mai Rak) and Perennial Death Gooseberry Wood (Mai Mayom) from a powerful monk. This set of perennial death woods has an extraordinary history. Disciples of that monk knew that this set of wood was very sacred. Many people had been waiting for a long time for that monk to use it to create amulets. But in the end, the monk kindly gave it to Arjarn Aut. Therefore, Arjarn Aut requested to keep the name of that monk in secret. It can be said with certainty that just the wood itself had gone through countless blessings. Therefore, Arjarn Aut brought the "Perennial Death Calotropis Gigantea Wood (Mai Rak)" to carve into "Kuman Ai Tia (shortie Kuman Thong)". Due to thiswood means the wood of love in the Thai language. Therefore, this mystical wood can be used as a substance for making love amulets very well, and is also a wood that has been used for making Kuman Thong and Rak-Yom (a pair of male & female Kuman Thong) following the ancient scriptures.
And took "Perennial Death Gooseberry Wood" to carve into "Kuman Ai Chuk (topknot hairstyle Kuman Thong)". The perennial death gooseberry wood is a mystical item that has natural power itself. Nature created it to be magical, regarded as an excellent material for making amulets. Since ancient times, people have believed that this gooseberry wood could support the owner to be popular, satisfied and admirable. Even the gooseberry branch that is carved into various amulets is still strong and powerful within them. But this perennial death gooseberry wood is doubly superior.
Then, Arjarn Aut performed the ceremony to inform the teacher and bless the birth of Kuman Thong, establish the 4 elements and 5 aggregates, awake for 32 symptoms, so that Kuman Ai Tia & Kuman Ai Chuk became alive to have a self, to have supernatural power, to be able to enter anywhere, every place.The final blessing was in Wai Kru ceremony 2024 on 17 March 2924, "Phrakru Phisan Uthaisan (Luang Por Noppawan Khun Saro) Senanimit Temple, Phra Nakhon Si Ayutthaya Province" has kindly blessed and summarized the mantras, which caused strange phenomenon that many people in the ceremony saw, which was that some Kuman Thong jumped out of the tray by themselves while Luang Por Noppawan was chanting mantras. Therefore, Arjarn Aut separated that special set of Kuman Thong to keep as a memorial of that phenomenon.
This Kuman Ai Tia & Kuman Ai Chuk can protect homes, guard the house, protect and warn its owner from every danger, bring great popularity, bring fortune and support good trade, bring windfall. The owner should offer sweets, a soft drink and a garland once a week to pray for luck and wishes.You can pray with Kuman Thong to ask them to help fulfill any wishes. If you have the things that you want to accomplish quickly, you can pray and make promises with Kuman Thong. If you wish for success, then you will give him a reward to him as a promise. But if your wish is still not successful, you don't have to give him it because he will be lazy and habituated to work for you.
Note: Before bringing this Kuman Ai Tia & Kuman Ai Chuk into the house, you should light 16 incense sticks to inform the household god and guardian spirit first. If you already have Kuman Thong in your house, you also need to inform them as well in order to help you effectively. Please pray for this Kuman Thong for the possible thing. Whatever you pray, it will succeed if your wish does not exceed your merit and not beyond your karma. You should not forsake him. Always find toys and treats for him, always keep talking to him. If not fulfilled, he may try to convince you. Keep praying, don't be discouraged, and your wish will be fulfilled.










āđāļĄāļ·āđāļāļ§āļąāļ 17 āļĄāļĩāļāļēāļāļĄ 2567 "āļŦāļĨāļ§āļāļāđāļāļāļāļ§āļĢāļĢāļ āļāļļāļāļŠāļēāđāļĢ, āļ§āļąāļāđāļŠāļāļēāļāļīāļĄāļīāļ, āļ.āļāļĢāļ°āļāļāļĢāļĻāļĢāļĩāļāļĒāļļāļāļĒāļē" āđāļāđāđāļĄāļāļāļēāļāļĨāļļāļāđāļŠāļāļŠāļĢāļļāļāļĄāļāļāđāđāļŦāđ
On 17 March 2924, "Phrakru Phisan Uthaisan (Luang Por Noppawan Khun Saro) Senanimit Temple, Phra Nakhon Si Ayutthaya Province" has kindly blessed and summarized the mantras