
āđāļŠāļ·āļāļŦāļāļļāļāļāļāļāļāļīāļ, āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§ āļāļāļļāļāļīāļ§āļāļĻāđ, āļāļģāļŦāļāļąāļāļāļđāđāļĪāđ
āļĐāļĩāļāļĢāļŦāļĄāļĄāļē, āļ.āļāļāļāļāļļāļĢāļĩ
“āđāļŠāļ·āļāļŦāļāļļāļāļāļāļāļāļīāļ” āļāļīāđāļĄāļŦāļĄāļĩāļāļĩāļĄāļąāļ āđāļāļ°āļāļēāļāđāļĄāđāļāļāļļāļ āđāļĨāļĩāđāļĒāļĄāļĨāļēāļĒāļāļēāļāļāļĨāļāļ āđāļŠāļ·āļāļĢāļļāđāļāđāļĢāļāļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļŠāļĢāđāļēāļ āļāđāļāļāđāļĄāđāļāļĢāļĢāļĄāļāļēāļāļĒāđāļēāļāđāļāđāļāļāļ
āļŠāļģāļŦāļĢāļąāļāđāļŠāļ·āļāļŦāļāļļāļāļāļāļāļāļīāļāļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļāđāļēāļāļāļąāļāļŠāļĢāđāļēāļāđāļāļāļĢāļąāđāļāļāļĩāđ āļāđāļēāļāļāļąāđāļāđāļāļŠāļĢāđāļēāļāđāļĨāļ°āđāļŠāļāđāļŦāđāđāļāđāļāļāļąāđāļ "āļāļāļēāđāļŠāļ·āļāļāļāļāļāļīāļ" āļāļĩāđāđāļĄāđāļāđāļāļāļāļāļāļĨāđāļē āļāđāļĄāļĩāđāļŦāļĒāļ·āđāļāļĄāļēāđāļāđāļāļāļĢāļĢāļāļēāļāļēāļĢāļāļķāļāļāļēāļ āđāļāđāļēāļĄāļēāđāļāđāļāļāļēāļŦāļēāļĢāđāļŦāđāļāļķāļāļāļĩāđ āđāļāđāļāđāļŠāļ·āļāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļąāđāļāļāļģāļāļēāļāđāļĨāļ°āđāļĄāļāļāļēāđāļāļāļąāļ§ āļĄāļĩāļāļļāļāļāļāļļāļāđāļāļāļāļļāđāļāļāļēāļāđāļāļāļĨāļēāļ āđāļāļīāļāļāļāļ āļāļ§āļēāļĄāļŠāļģāļĢāļēāļāļāļąāđāļāļāļēāļāļāļēāļĒāđāļĨāļ°āļāļēāļāđāļ āļāđāļāļāļāļąāļāđāļŦāļāļļāđāļ āļāļ āļąāļĒāļāļąāļāļāļĢāļēāļĒ āđāļŠāļĢāļīāļĄāļāļēāļĢāļĄāļĩ āđāļŠāļĢāļīāļĄāļāļģāļāļēāļāļ§āļēāļŠāļāļē āļŦāļāļļāļāļāļ§āļāļāļ°āļāļēāļĢāļēāļĻāļĩ āļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāļāļāļīāļĐāļāļēāļāļāļāļāļąāļĒāļāļāļ°āđāļĨāļ°āļāļ§āļēāļĄāļŠāļģāđāļĢāđāļāđāļāđāļāļēāļĄāđāļāđāļāļĢāļēāļĢāļāļāļē
“āđāļŠāļ·āļ” āđāļāđāļāļŦāļāļķāđāļāđāļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļĢāļēāļāļāļāļāļāļĨāļąāļāļāļĩāđāļĄāļĩāļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļĒāļĄāļŠāļĢāđāļēāļāļāļąāļāļĄāļēāļāļąāđāļāđāļāđāļŠāļĄāļąāļĒāđāļāļĢāļēāļ āđāļāļĢāļēāļ°āđāļŠāļ·āļāļāļąāđāļāđāļāđāļāļŠāļąāļāļ§āđāļāļĩāđāļāđāļāļāļāļāļāļķāļāļāļģāļāļēāļ āđāļŠāļāđāļŦāđ āđāļĨāļ°āļāļēāļĢāļĄāļĩ āđāļāđāļāđāļāđāļēāļāđāļēāđāļāđāļāļĢāļēāļ°āđāļĄāļ§āđāļēāļāļ°āļĒāđāļģāļāļĢāļēāļĒāđāļāļĒāļąāļāđāļŦāđāļāļŦāļāđāļ āļŠāļąāļāļ§āđāļāļąāđāļāļŦāļĨāļēāļĒāļĨāđāļ§āļāđāļāļĢāļāļāļĨāļąāļ§ āļāļĩāļāļāļąāđāļāđāļŠāļ·āļāļĒāļąāļāļāđāļāļāļāļāļāļķāļāļāļ§āļēāļĄāļĄāļĩāļāļāļ° āđāļāļĢāļēāļ°āđāļĄāļ·āđāļāļāļđāļāļāļķāļāđāļŠāļ·āļāđāļĨāđāļ§āđāļāļĢāđāļāđāļāļĨāļąāļ§ āđāļāļĢāļĄāļĩāđāļ§āđāļāļđāļāļēāļāļ°āđāļāđāļāļāļāļĄāļĩāļāļģāļāļēāļ āđāļĄāđāļĄāļĩāļāļāļāļīāļāļāļāļāļĢāļĒāļĻ āđāļāđāļĄāļĩāđāļŠāļāđāļŦāđāļāđāļēāļāļĢāļķāļāđāļ āļāļāļāļĒāļēāļāļāļĒāļđāđāđāļāļĨāđ
āļ§āļīāļāļēāļāļēāļāļĄāļāļĩāđāđāļāļĩāđāļĒāļ§āļāđāļāļāļāļąāļāđāļŠāļ·āļāļāļąāđāļāļĄāļĩāļĄāļēāļāļĄāļēāļĒāļŦāļĨāļēāļĒāđāļāļāļ āļ§āļąāļŠāļāļļāļāļĩāđāļāļģāļĄāļēāļŠāļĢāđāļēāļāđāļāđāļāđāļŠāļ·āļāļāļąāļāļāļąāđāļāļāđāđāļāļāļāđāļēāļāļāļąāļāđāļāļāļēāļĄāļĄāļāļīāļāļāļāļāļĢāļđāļāļēāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāđāļāđāļĨāļ°āļāđāļēāļ āļĄāļĩāļāļąāđāļ āđāļāļĩāđāļĒāļ§ āļāļē āļāļĢāļ°āļāļđāļ āđāļĨāļŦāļ° āđāļĄāđ āđāļĨāļ°āļāļ āļāļēāļāļļāļ āļēāļāļāļāļāđāļŠāļ·āļāļāļĩāđāđāļāđāļāđāļāļĢāļ·āđāļāļāļĢāļēāļāļāđāļĄāļĩāļŦāļĨāļēāļāļŦāļĨāļēāļĒ āđāļŠāļ·āļāļāļēāļāļāļēāļāļŠāļģāļāļąāļāļāđāđāļāđāļāđāļāļāļēāļāļāļāļāļĢāļ°āļāļąāļ āļāļēāļāļŠāļģāļāļąāļāļāđāđāļāđāļāļāļēāļāļĄāļŦāļēāļāļģāļāļēāļ āļāļēāļāļŠāļģāļāļąāļāļāđāđāļāđāļāļāļēāļāđāļāļāļĨāļēāļ
āļ§āļąāļŠāļāļļāļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļāđāļēāļāļāļģāļĄāļēāđāļāļ°āļāđāđāļĄāđāļāļĢāļĢāļĄāļāļē āļāđāļāļāđāļāđāļāđāļĄāđāļĄāļāļāļĨāļāļēāļĄāļāļģāļĢāļēāđāļāđāļēāļāļąāđāļ āļāđāļēāļāđāļāđāļāļģ "āđāļĄāđāļāļāļļāļāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļĒ" āļĄāļēāđāļāļ°āđāļāđāļāđāļŠāļ·āļāļāļāļ āļāđāļēāļāļēāļāļĢāļąāļāđāļāļ āļāļąāļ§āđāļŦāļāđāļĨāđāļģāļāļģ āļāļļāļāļĄāļŠāļĄāļāļđāļĢāļāđ āđāļŦāļĄāļ·āļāļāđāļŠāļ·āļāļāļĩāđāļāļīāđāļĄāļāđāļāļāļāļĨāļāļāđāļ§āļĨāļē āđāļāļĢāļēāļ°āđāļĄāđāļāļāļļāļāļāļēāļĒāļāļĢāļēāļĒāđāļāđāļāļāļāļāļāļēāļāļĢāļĢāļāđāļĄāļĩāļāļĩāđāļāļāļąāļ§ āļāļĢāļĢāļĄāļāļēāļāļīāļŠāļĢāđāļēāļāļĄāļēāđāļŦāđāļāļĨāļąāļ āļāļ·āļāđāļāđāļāļĄāļ§āļĨāļŠāļēāļĢāļāļąāđāļāđāļĨāļīāļĻ āđāļāļ·āđāļāļāļ·āļāļāļąāļāļĄāļēāđāļāđāđāļāļĢāļēāļ āļ§āđāļēāļŠāļēāļĄāļēāļĢāļāđāļāļ·āđāļāļŦāļāļļāļāļāđāļģāļāļđ āđāļŠāļĢāļīāļĄāļŠāđāļāđāļāđāļēāļāļāļāđāļĄāđāđāļŦāđāļāļāļāđāļģ āļŠāļĄāļāļąāđāļāļāļ·āđāļāļĄāļāļāļĨāļāļēāļĄ “āļāļ°-āļŦāļāļļāļ” āļāļąāđāļāđāļāļ
āđāļāļĒāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļāđāļēāļāđāļāđāļāļĨāđāļēāļ§āđāļ§āđāļāļĒāđāļēāļāļĄāļĩāļāļąāļĒāļĒāļ°āļ§āđāļē "āļāđāļāđāļĄāđāļŦāļĢāļ·āļāļŠāļąāļāļ§āđ āļĨāđāļ§āļāđāļāđāļāļŠāļīāđāļāļĄāļĩāļāļĩāļ§āļīāļ āļāļĢāļđāļāđāļēāļāđāļŦāđāđāļāđāļāļāļāļāļĩāđāļĄāļąāļāļāļēāļĒāđāļāļāļāļēāļĄāļāļēāļĒāļļāļāļąāļĒ āđāļāļĢāļēāļ°āļĄāļąāļāļāļ·āļāļŠāļīāđāļāļāļāļāļīāļāļāļāđāļĨāļ āļāļ·āļāđāļāļīāļāđāļāđāđāļāđāļāļāļēāļĒ āļĄāļīāđāļāđāļāļĢāļēāļāļāļĩāļ§āļīāļāđāļāļēāļĄāļēāđāļāļ·āđāļāļĄāļēāļāļģāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨ āļāļĄāđāļĢāļĩāļĒāļāļĄāļēāđāļāļāļāļĩāđ"
āđāļāđāļēāļāļąāđāļāļĒāļąāļāđāļĄāđāļāļ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļāđāļēāļāđāļāđāļāļēāļĢāļāļąāļāļāļĢāļ°āļāļģāļāļąāļāđāļ§āđāļāļĩāđāđāļŠāļ·āļāļāļļāļāļāļąāļ§āļāđāļ§āļĒāļĒāļąāļāļāđ "āļāļ°āđāļŠāļ·āļ" āļāļģāļĢāļąāļāļŦāļĨāļ§āļāļāļđāđāļĻāļļāļ āļ§āļąāļāļāļēāļāļāļĨāļāļāļĄāļ°āļāļēāļĄāđāļāđāļē āļāļķāđāļāđāļāđāļāļ§āļīāļāļēāļāļĩāđāđāļĢāļāđāļĨāļ°āļĄāļĩāļāļēāļāļļāļ āļēāļāļĄāļēāļ āļĄāļĩāđāļĢāļ·āđāļāļāđāļĨāđāļēāļāļēāļāļāļķāļāļāļ§āļēāļĄāļĻāļąāļāļāļīāđāļŠāļīāļāļāļīāđāđāļāļŦāļĄāļđāđāļāļđāđāđāļĢāļĩāļĒāļāļ§āļīāļāļēāļāļēāļāļĄāļāļĩāđāļĢāļđāđāļāļąāļāļāļ°āļāļąāļ§āļāļĩāđāđāļāđāļāļāļĒāđāļēāļāļāļĩ
Wealthbound Golden Tiger by Arjarn New Akuniwong, Samnak Sakyant Pu Lersi Promma, Nonthaburi Province.
“Wealthbound Golden Tiger”, well-fed and content, carved from jackfruit wood, encased in a pattern of tiger skin. When this is the first tiger amulet created by Arjarn New, it must be extraordinary, without a doubt.
For the Wealthbound Golden Tiger created by Arjarn New, his intention was to craft and consecrate it as the "Tiger King", a tiger that doesn’t need to hunt but instead has its prey come to it willingly. It is a tiger with both power and compassion. It possesses exceptional sacred qualities, especially in terms of wealth and prosperity, bringing both physical and mental satisfaction. It protects against misfortunes and dangers, enhances personal prestige, and boosts one’s power and destiny. It can also be used to pray for victory and success, according to one’s desires.
The "Tiger" is one of the magical amulets that many teachers and monks have created since ancient times. The tiger is a symbol of power, charm, and prestige. It is considered the king of the jungle because all other animals fear it. The tiger also represents strength and authority, as whenever the tiger is mentioned, people are afraid. Those who possess a tiger amulet are believed to have power and will not face betrayal. They are seen as charismatic and captivating, drawing others to be close to them.
There are many different forms of tiger-related magic, with various materials used depending on the teachings of each teacher. These materials include tiger fangs, ivory, bones, metals, wood, and powders. The effects of tiger amulets vary. Some tiger amulets focus on invulnerability, others on commanding authority, and some emphasize luck and prosperity.
The materials that Arjarn New used to carve the tiger are far from ordinary, they must be sacred woods according to traditional texts. He chose to carve the tiger with golden skin from "Dead-Standing Jackfruit Wood", a material with mystical properties. The tiger is depicted with its mouth open, ready to receive fortune. Its physical body is large, robust, and prosperous like a tiger that is always full. Dead-standing jackfruit wood is considered enchanted, with inherent power, naturally endowed with sacred qualities. It is regarded as a superior material, believed to support and elevate its owner, preventing any downfall. This aligns with the auspicious name “Ka-Nun”, as jackfruit in Thai symbolizes support and elevation.
Interestingly, Arjarn New stated significantly, "No matter if it's a tree or an animal, they are all living things. My teachers taught me to use things that die of their own age (Perennial Death) to make amulets. This is because it is part of the three characteristics of existence: when every life is born, it will grow old, fall ill, and eventually die. It is not correct to take any life to make a sacred object. I learned this way from my teachers".



āđāļŠāļ·āļāļŦāļāļļāļāļāļāļāļāļīāļāļĢāļļāđāļāļāļĩāđ āļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļāđāļēāļāđāļāđāļāļĨāļļāļāđāļŠāļāđāļ§āđāļŦāļĨāļēāļĒāļ§āļēāļĢāļ° āđāļĨāļ°āđāļāđāļāļģāđāļāđāļēāļāļīāļāļĩāđāļŦāļ§āđāļāļĢāļđāļāļđāļĢāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļĢāļ°āļāļģāļāļĩ 2568 āļāļĩāđāļāđāļēāļāļĄāļēāļāļĩāļāļāđāļ§āļĒ āđāļĨāļ°āđāļĄāļ·āđāļāļāđāļēāļāđāļāđāļāļĨāđāļēāļ§āļ§āđāļē "āļāļąāđāļāđāļāđāđāļāđāļāļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļąāļāļĄāļē āđāļāļĒāđāļŦāđāļāļāļĄāļŠāļĢāđāļēāļāđāļŠāļ·āļāđāļŦāļĄ āļĨāļāļāļāļķāļāļāļđ??" āļĨāļđāļāļĻāļīāļĐāļĒāđāļĨāļđāļāļŦāļēāļāļĩāđāđāļāđāļĒāļīāļāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļāđāļēāļāļāļĨāđāļēāļ§āđāļ§āđāļāļĒāđāļēāļāļĄāļĩāļāļąāļĒāļĒāļ°āđāļāđāļāļāļĩāđ āļāđāđāļĄāđāļĢāļĩāļĢāļāļāļĩāđāļāļ°āļāļģāđāļāļāļđāļāļēāđāļĨāļĒ āđāļāļĢāļēāļ°āļāđāļēāļāđāļēāļāļāļđāļāđāļāļāļāļĩāđāđāļŠāļāļāļ§āđāļēāļāđāļāļāļĄāļĩāļāļ§āļēāļĄāļāļīāđāļĻāļĐāļĄāļēāļ āđāļĨāļ°āļĒāļąāļāļāļ·āļāđāļāđāļāļ§āļąāļāļāļļāļĄāļāļāļĨāđāļāļĢāļđāļāļĨāļąāļāļĐāļāđāļāļāļāđāļŠāļ·āļ āļĢāļļāđāļāđāļĢāļāļāļĩāđāļāļēāļāļēāļĢāļĒāđāļāļīāļ§āļāđāļēāļāļŠāļĢāđāļēāļāļāđāļ§āļĒ
āļŦāļĄāļēāļĒāđāļŦāļāļļ: āļāļāđāļāļīāļāļāļĩāļāļēāļĨāļŦāđāļēāļĄāļāļ
That's not all. Arjarn New also inscribed the "Na Sua" (Tiger Yantra) on each tiger amulet, using the ancient script of "Luang Pu Suk of Wat Pak Khlong Makham Thao." This is a powerful and highly potent magical symbol. There are many stories about its sacredness, especially among practitioners of magical arts who are well acquainted with this Yantra.
Note: People born in the year of the Tiger are prohibited from carrying this amulet.